Νομός: Λασιθίου
Διεύθυνση: Kavoussi
Τηλέφωνο:
Μέρη κοντινά με Αγία Τριάδα
Χτισμένο στους πρόποδες δυό επιβλητικών βουνών, βρίσκεται το ξακουστό Καβούσι, ένα απ’ τα πιο ενδιαφέροντα χωριά της Ιεράπετρας. Χτισμένο σε υψόμετρο 140 μέτρων με θέα τον, πνιγμένο στα λιόδεντρα, κάμπο και τα νερά του Κρητικού Πελάγους, το Καβούσι είναι ένα ιστορικό και ιδιαίτερα ζωντανό χωριό που προσφέρει πλήθος δραστηριοτήτων και αξιοθέατων. Ο πληθυσμός του είναι 559 κάτοικοι (Απογραφή 2011), 955 (απογραφή 1881).
Άγνωστό από που ακριβώς προέρχεται το ονομά του, όμως στην κρητική διάλεκτο περιγράφει μια μικρή κοιλότητα ή «γούρνα», το μέρος δηλαδή που μαζεύεται το νερό. Η πρώτη ιστορική καταγραφή μ’ αυτό το όνομα φαίνεται να είναι το 1577, όμως η περιοχή κατοικείται εδώ και χιλιάδες χρόνια κι αυτό είναι φανερό από το πλήθος μινωικών οικισμών που έχουν ανασκαφεί στα περίχωρά του και τα σπάνια εκκλησιαστικά μνημεία του.
Η πλατεία με τους καφενέδες στο κέντρο του χωριού είναι το σημείο αναφοράς, και εκεί γύρω βρίσκονται οι εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου και των Δώδεκα Αποστόλων που αξίζουν της προσοχής.
Μόλις 3 χιλιόμετρα από το κέντρο του χωριού βρίσκεται η παραλία του Θόλου. Η αμμώδης, αβαθής παραλία και τα πολλά αρμυρίκια δημιουργούν ιδανικές συνθήκες για ξένοιαστες εκδρομές. Εκεί βρίσκονται και μερικές απ’ τις αποδείξεις για το πόσο βαθιά στην ιστορία χάνονται οι ρίζες του χωριού. Τα ερείπια των ρωμαϊκών αποθηκών, στέκονται αγέρωχα δίπλα απ’ τους λουόμενους τα καλοκαίρια, ενώ με λίγο περπάτημα συναντάμε το αξιοσημείωτα τοιχογραφημένο εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου.
Απέναντι φαίνεται η Ψείρα, ένα νησί που χιλιάδες χρόνια πριν αποτελούσε βασικό κομμάτι του μινωικού πολιτισμού, με ένα μεγάλο λιμάνι και μια μικρή πολιτεία να έχουν ανακαλυφθεί ήδη απ’ τις αρχές του περασμένου αιώνα. Εδώ βρέθηκε το 2006 το μοναδικό -έως σήμερα- ναυάγιο της μινωικής εποχής. Η θέα του νησιού -και όλου του κόλπου του Μεραμπέλλου- απ’ την περιοχή του Πλατάνου στα ανατολικά του χωριού εντυπωσιάζει.
Ανηφορίζοντας τον δρόμο για το βουνό του Αφέντη, συναντάμε ένα άλλο εκπληκτικό μνημείο της ιστορίας. Την αρχαία και ιδιαίτερα εντυπωσιακή ελιά, ηλικίας περίπου 3.500 χιλιάδων ετών , με τον τεράστιο κορμό διαμέτρου άνω των 20 μέτρων. Ένα απ΄ τα αρχαιότερα δέντρα στον κόσμο που έχει χαρακτηριστεί προστατευόμενο μνημείο, λόγω και της γειτνίασής του με μινωϊκούς οικισμούς.
Οι οικισμοί της Αύγου, του Τσαμάντη και του Δρακαλευρίου, είναι αυτοί που συναντάμε στη συνέχεια. Πλέον αποτελούν τόπο απόδρασης για τους σύγχρονους Καβουσανούς, κρύβουν όμως μνήμες σκληρών εποχών αφού ως και τα μέσα του περασμένου αιώνα δεν ήταν λίγοι εκείνοι που αναζητούσαν καταφύγιο στις δύσβατες βουνοκορφές.
Αξιοθέατα:
- Τα ερείπια του ναού του Αγ.Ιωάννη, χτισμένου από ερημίτη την Α΄Βυζαντινή περίοδο, σε σπηλιά δυτικά του χωριού , που καταλήγει σε μικρό όρμο στη θάλασσα.
- Το παλιό ορυχείο χαλκού στη θέση «Χρυσοκάμινο» και κοντά του το «Θεριόσπηλο», με σταλαγμίτες.
- Η ελιά του Καβουσίου, με διάμετρο κορμού 17 μ, η ηλικία της οποίας υπολογίζεται σε 5.000 χρόνια 2χλμ ΝΑ.
- Η παραλία του Θόλου.
Μικρό αλλά εντυπωσιακό φαράγγι που καταλήγει ανατολικά του χωριού Καβούσι. Σχηματίζεται μεταξύ του βουνού Καψάς (998μ.) και του λόφου Αζοριά (343μ.).
Το συνολικό μήκος είναι 1.1 χιλιόμετρα και η υψομετρική διαφορά εισόδου-εξόδου είναι 130 μέτρα.
Είναι από τα λίγα φαράγγια που καταλήγουν στη βόρεια ακτή του νησιού. Αρκετά στενό, με κάθετα τοιχώματα, ενώ τα πετρώματα του θυμίζουν το φαράγγι του Χα.
Την πορεία του φαραγγιού στα βορειοανατολικά ακολουθεί φαρδύ καλντερίμι που ενώνει την περιοχή της Αύγου με το Καβούσι.
Ενδιαφέρον έχει στην αρχή μια μεγάλη κολύμπα όπου μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει την τεχνική της τυρολέζας.
Ιερός Ναός Αγίων Αποστόλων (Καβούσι)
Ο μονόχωρος ναός των Αγίων Αποστόλων, 100 μ. νότια από τον Άγιο Γεώργιο φέρει επίσης δύο στρώματα τοιχογραφιών του 14ου και 15ου αι. αντίστοιχα. Από το πρώτο στρώμα διακρίνονται ελάχιστες μορφές, όπως η ολόσωμη μορφή της κτητόρισσας στον βόρειο τοίχο, που φέρει το προσδιοριστικό «πρεσβυτέρυσα». Το δεύτερο στρώμα που χρονολογείται στις αρχές του 15ου αι. και σώζεται αποσπασματικά, φέρει σκηνές του ευαγγελικού κύκλου και την ιδιαίτερα μεγάλη παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας, αφού καλύπτει τον δυτικό, μεγάλο μέρος του νότιου και τμήμα του βόρειου τοίχου. Από τις υπόλοιπες παραστάσεις ενδιαφέρον παρουσιάζουν στον νότιο τοίχο του κυρίως ναού η πολυπρόσωπη σκηνή της Γέννησης, με την δυτικότροπη Παναγία Γαλακτοτροφούσα, καθώς και η μεγάλη και παραστατική απεικόνιση των Τριών Παίδων εν Καμίνω στον νότιο τοίχο του ιερού βήματος.
Ο οικισμός στον Αζοριά αποτελεί σημαντικό αστικό κέντρο της Κρήτης την αρχαϊκή περίοδο (7ος - 5^ αι. π.Χ.). Κτισμένος πάνω σε ευδιάκριτο λόφο που δεσπόζει στον κόλπο του Μεραμβέλλου κατέχει θέση με στρατηγική σημασία ανάμεσα στον Ισθμό της Ιεράπετρας και στα βουνά της δυτικής Σητείας.
Αν και ο χώρος κατοικείται συνεχώς από την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου (1200-700 π.Χ.), έως και τον 5° αι. π.Χ., η καταστροφή το 700 π.Χ. οδηγεί στην αναδιάταξη του οικισμού και την κατασκευή δημόσιου αστικού κέντρου. Πραγματοποιούνται μεγάλης κλίμακας διαμορφώσεις με κατασκευές αναλημματικών τοίχων και διάνοιξη δρόμων και μονοπατιών που οδηγούν σε ανοικτό χώρο συγκέντρωσης, πιθανότατα την «Αγορά», δημόσια κτήρια κατασκευάζονται και νέοι οικιστικοί τομείς ανοικοδομούνται. Η πολεοδομική αυτή αναδιοργάνωση υποδηλώνει ταυτόχρονα σημαντικές αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνική δομή της πόλης.
Από τα δημόσια κτήρια που έχουν έρθει στο φως σημαντικά να αναφερθούν είναι: 1. το συγκρότημα που ονομάστηκε «Ανδρείον», αποτελούμενο από αποθηκευτικούς χώρους, κουζίνες, μια τραπεζαρία και δωμάτια που χρησιμοποιούνταν για σπονδές και προσφορές, 2. το «Μνημειακό Δημόσιο Κτήριο» που ήταν προφανώς αίθουσα τελετών ή συμποσίων με αναβαθμούς για καθίσματα και 3. ένα μικρό «Ιερό». Εδώ, εκτός από τα πολυάριθμα αγνεία, βρέθηκαν σιδερένιοι οβελοί, εργαλεία και όπλα, ειδώλια, καθώς και τμήμα πανοπλίας και κράνους κρητικού τύπου.
Το ελαιόδεντρο αυτό έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) σαν «Μνημειακό» λόγω των μεγάλων διαστάσεων του κορμού του, και λόγω της θέσης του κοντά στους αρχαίους οικισμούς «Βροντάς», «Κάστρο» και «Αζοριάς» της Υστερομινωική ΙΙΙΓ έως Αρχαϊκής φάσης (1350-500 π.χ.) όπου έχουν ανευρεθεί διάφορα αγγεία και τέχνεργα έκθλιψης ελαιόκαρπου.
Το Ελαιόδεντρο αυτό που βρίσκεται στην θέση «Αζορια» στον δρόμο προς τον οικισμό Αύγο του Δ.Δ. Καβουσίου του Δήμου Ιεράπετρας, ανήκε το 2008 στον Γεωργ. Γραμματικάκη και είναι ποικιλίας Μαστοειδούς που τοπικά αποκαλείται «Μουρατολιά» εμβολιασμένης σε υποκείμενο Αγριελιάς.
Ο κορμός του δέντρου σε ύψος 0,8m από το έδαφος έχει μέγιστη διάμετρο (4,95m) και περίμετρο 14,20.m ενώ στην βάση του δέντρου έχει μέγιστη διάμετρο 7,10m και περίμετρο 22,10m.
Το 2004 μετά από πρόταση κατοίκων της περιοχής και του Δήμου Ιεράπετρας αποφασίστηκε όπως η πρώτη νικήτρια του Μαραθωνίου Γυναικών στους Ολυμπιακούς αγώνες ΑΘΗΝΑ 2004 στεφανωθεί με κότινο από το ελαιόδεντρο αυτό. Ο κότινος αυτός κόπηκε με ειδική τελετή στην οποία παραβρέθηκαν εκπρόσωποι των Αρχών, της Εκκλησίας και πλήθος κατοίκων της περιοχής.
Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής (Καβούσι)
Ο βυζαντινός ναός της Ζωοδόχου Πηγής χρονολογείται τον 14ο αιώνα. Πρόκειται για ένα μικρό καμαροσκέπαστο ναό οι τοιχογραφίες του οποίου έχουν σχεδόν καταστραφεί. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι απεικονίσεις του Ακάθιστου Ύμνου.
Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου (Καβούσι)
Ο δίκλιτος και μεγαλόπρεπος αυτός ναός χτίστηκε το 1847 και μέχρι και το 1962 λειτουργούσε ως καθεδρικός ναός του χωριού. Ανακαινίστηκε το 2002.
Χαρακτηριστικό είναι το τρίλοβο καμπαναριό του αλλά και το επίχρυσο τέμπλο με εικόνες του 19ου αιώνα. Στο ναό βρίσκεται συλλογή εικόνων του 17ου – 19ου αι. με σπουδαιότερη εκείνη της Στέψης της Παναγιάς Βρεφοκρατούσας του πρώιμου 17ου αι.
Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου (Καβούσι)
Ο μεγάλος αριθμός ναών εντός και εκτός του οικισμού Καβούσι αποτελεί τεκμήριο της άνθησης του, κυρίως στην περίοδο της βενετοκρατίας. Ο Άγιος Γεώργιος, στο μέσο του οικισμού, ανήκει στον αρχιτεκτονικό τύπο του μονόχωρου με εγκάρσιο τριμερές νάρθηκα ναού. Φέρει δύο στρώματα τοιχογραφικού διακόσμου του 14ου και 15ου αι., από τα οποία μεταγενέστερο είναι το εκτενέστερα σωζόμενο στον κυρίως ναό και στο κεντρικό τμήμα του νάρθηκα. Το εικονογραφικό πρόγραμμα, εκτός από τον συνήθη χριστολογικό κύκλο περιλαμβάνει ένα συνεπτυγμένο θεομητορικό κύκλο και τον κύκλο του αγίου Γεωργίου. Τον δυτικό τοίχο και μέρος των πλευρικών καταλαμβάνει η μεγάλη παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας, με τις μικρογραφικές και ιδιαίτερα παραστατικές μορφές των κολασμένων στο κατώτερο τμήμα της. Από τις υπόλοιπες παραστάσεις αξίζει να σημειωθούν ο αββάς Ζωσιμάς με την οσία Μαρία την Αιγυπτία στο εσωρράχιο του βόρειου τόξου του νάρθηκα, καθώς και η δυτικότροπη απεικόνιση της Παναγίας Γαλακτοτροφούσας στον βόρειο τοίχο κοντά στο τέμπλο.