Ανεβάστε φωτογραφίες από
Σύρμεσο και μοιραστείτε τις μαζί μας!
Διεύθυνση:
Τηλέφωνο:
Μέρη κοντινά με Σύρμεσο
Το μοναστήρι περιβάλλεται από καλλιεργήσιμες εκτάσεις, ελαιώνες, κυπαρίσσια και αμπέλια. Στον κοντινό λόφο υπάρχουν μύλοι. Στο οπτικό πεδίο της μονής βρίσκονται οι Δωριές και τα μοναστήρια Σωτήρας Δωριές, Τίμιος Σταυρός Καρδαμούτζα και Άγιος Αντώνιος Καρύδι.
Το μοναστήρι των Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης ανήκει στην περιφέρεια της Φουρνής και βρίσκεται στις Δωριές, νότια έξω από το σημερινό οικισμό, ενώ σε αυτό καταλήγουν διάφορα καλντερίμια. Σήμερα δεν κατοικείται. Ο ναός είναι διπλός, καμαροσκέπαστος, μεγάλων διαστάσεων και έχει νότια είσοδο με παραλληλόγραμμο θύρωμα. Βόρεια του ναού σώζονται κελιά, που σήμερα λειτουργούν σαν αποθήκες του ναού, το βορδωνάρειο και δύο συνεχόμενες είσοδοι. Ο υπόλοιπος περίβολος περιτρέχεται από χαμηλό φράκτη, μέσα στον οποίο κλείνεται ένα πηγάδι και μια δεξαμενή. Η μονή αναφέρεται το 17ο αιώνα. Στην απογραφή του 1635 το μοναστήρι του Αγίου Κωνσταντίνου, που ταυτίζεται με την αναφερόμενη μονή του Αγίου Γεωργίου στις Δωριές στην οποία ηγούμενο εξέλεγε ο Δούκας (Παπαδάκη 1986, 115). δηλώνει ο ιερομόναχος Αρτέμιος Φούσκης (Χρονάκη 1997, 266). Το μοναστήρι λειτουργεί μέχρι και το 1835 που το επισκέφτηκε ο Κ. Κοζύρης (Κοζύρης 1832-1845, 167).
The parish church of Dories village in Mirambello area, is a twin-naved one, with the north nave dedicated to ‘the Equals to the Apostles, Saints Konstantinos and Eleni’, and the south nave dedicated to the Elevation of the Holy Cross. Of particular interest are at the sanctuary niches the relief decorated stone ‘agiothyrida’ (agiothyrido stands for ‘gate of the saints’, and it is the name given to the east-facing sanctuary window of Greek Orthodox churches), the belfry with carved figures of Saints Konstantinos and Eleni and the date 1892, the wood-carved altar-screen as well as some portable post-Byzantine icons kept there.
Based on archival references, this was the site of an important monastery which operated from the years of Venetian rule until the late 19th century (Chronaki 1997, 266, 1994 Psilakis A, 385). To the north of the once catholicon of the monastery remains today a restored vaulted hall, and the entrance of the old courtyard of the monastery, consisting of two consecutive gates.
Μονή της Αγίας Βαρβάρας
Εγκαταλελειμμένο και αυτό,βρίσκεται στο νοτιότερο τμήμα του μικρού κάμπου του Σύρμεσου, κοντά στον ομώνυμο οικισμό, σε υψόμετρο 453 μ.και με κλίση 12 μοιρών προς τα ανατολικά. Ο δεύτερος όροφος του συγκροτήματος έχει θέα σε όλο τον κάμπο του Σύρμεσου,το δρόμο προς τις Δωριές και τη μονή του Αγίου Αντωνίου, από την οποία απέχει μόλις πέντε λεπτά με τα πόδια. Αν και η περιοχή είναι πετρώδης, γύρω από τη μονή φυτρώνουν δέντρα και μεγάλοι θάμνοι, ενώ χαμηλότερα και βορειοανατολικά, προς τον κάμπο,συναντάς καλλιεργήσιμες εκτάσεις και ελαιώνες.
Ο ναός, της Αγίας Βαρβάρας που γιορτάζει στις 4 Δεκεμβρίου, είναι και αυτός μονόχωρος καμαροσκέπαστος και έχει πρόσφατα ανακαινιστεί. Έχει νότια είσοδο με απλό ημικυκλικό ανακουφιστικό τόξο, στο τύμπανο του οποίου εικονίζεται η Αγία Βαρβάρα. Δυτικά του ναού σώζεται πετρόκτιστο επίμηκες διώροφο κτίριο με λίγα δωμάτια. Το καμαροσκεπές ισόγειο διατηρείται σε καλή κατάσταση· αντίθετα ο όροφος είναι ημιερειπωμένος. Το κτίσμα έχει ελάχιστα ανοίγματα, ενώ εξαιτίας της μορφής του ονομάζεται από τον Gerola "πύργος".
Βόρεια του ναού, σε χαμηλότερο επίπεδο, υπάρχουν κατάλοιπα τοίχων μικρού οικοδομήματος. Το μικρό μέγεθος του μοναστηριού με τον «πύργο»του θυμίζει πυργόσπιτο της μεταβυζαντινής περιόδου Η μονή αναφέρεται το 16ο και το 17ο αιώνα. Η ίδρυσή της από το μοναχό Νικόδημο Καλοχρυσό, ιδρυτή και της γειτονικής μονής του Αγίου Αντωνίου, τοποθετείται πριν το 1591.
Το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου βρίσκεται έξω από τον οικισμό Σύρμεσο και κοντά στο μοναστήρι της Αγίας Βαρβάρας. Σήμερα δεν κατοικείται. Η μονή έχει θέα στον κάμπο του Σύρμεσου και τη μονής της Αγίας Βαρβάρας στο Σύρμεσο. Ο ναός είναι ανακαινισμένος, μονόχωρος, καμαροσκέπαστος, μεγάλων διαστάσεων. Έχει νότια είσοδο με απλό ημικυκλικό ανακουφιστικό τόξο και νάρθηκα που εξέχει προς το βορρά. Μπορεί να χρονολογηθεί στον 16ο αιώνα. Γύρω από το καθολικό και προς όλες τις κατευθύνσεις αναπτύσσεται το μοναστηριακό συγκρότημα. Πρόκειται για μεγάλο μοναστήρι με αναστηλωμένα τα βορινά κελιά. Η περιμετρική διάταξη των κτιρίων και ο περίβολος της μονής. των οποίων το συνολικό ύψος είναι άγνωστο. φαίνεται πως διαμόρφωναν ένα κλειστό οικοδομικό σύνολο.
Η μονή αναφέρεται το 16ο και 17ο αιώνα. Η ίδρυσή της τοποθετείται ανάμεσα στα έτη 1591 και 1595, από τον Νικόδημο Καλοχρυσό, ηγούμενο της γειτονικής μονής της Αγίας Βαρβάρας, ο οποίος το 1608 παραχωρεί το μοναστήρι στη μονή Αρετίου και στη συνέχεια στην ηγουμένη του Μαγδαληνή, αδερφή του Καλοχρυσού, πάντα υπό τη δικαιοδοσία του Αρετίου (Ξανθουδίδης 1912, 30 - 31, 36 - 46). Γραπτές αναφορές στη μονή και τις μοναχές γίνονται ακόμα στα έτη 1630, 1633 και στην απογραφή του 1635 που η μονή δηλώνεται από το Αρέτι με χωράφια 4 μουζουριών που αποφέρουν 40 μουζουρια σιτάρι καις 20 μιστάτα ελιές (Χρονάκη 1997, 244).
Σύνδεση με
Facebook