Σκουράς
Η περιοχή βορειοανατολικά της Φουρνής με μέσο υψόμετρο γύρω στα 300 μέτρα, βόρεια του δρόμου που οδηγεί από τη Φουρνή στην Ελούντα, ονομάζεται σήμερα Σκουράς και αποτελεί τη νοτιοδυτική είσοδο στο ειδυλλιακό φαράγγι του Χαυγά.
Την ευρύτερη περιοχή του ναού του Αγίου Παντελεήμονος στο Σκουρά περιτρέχουν καλντερίμια, ενώ σε ακτίνα 50 μέτρων υπάρχουν διάφορα κτίσματα, ίχνη τοίχων και μεγάλες καμαροσκέπαστες δεξαμενές. Δεν αποκλείεται, σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, στην περιοχή αυτή να ήταν ανεπτυγμένος ένας οικισμός, χωριό ή μετόχι.
Στην περιοχή εντοπίζονται ακόμη δύο τμήματα του λιθόστρωτου δρόμου που οδηγούσε στο σημείο διαπεραίωσης για τη Σπιναλόγκα και αποτελούσε μέρος του κύριου οδικού άξονα της Βενετοκρατίας. Το νοτιότερο έχει αφετηρία τη Φουρνή και σε απόσταση ενός χιλιομέτρου, από το σημείο που διακόπτεται, συναντάται το δεύτερο με αφετηρία κοντά στον Άγιο Παντελεήμονα και κατεύθυνση βορειοανατολική, προς την Πλάκα.
Για τον οικισμό Scorea γίνεται αναφορά στον κατάλογο των χωριών της βενετικής τούρμας το 13ο και 14ο αιώνα και στο κατάστιχο του σεξτέριου ανάμεσα στα έτη 1227-1418.
Επίσης για την τοποθεσία με το όνομα Σκουράς γίνεται μνεία το 1575, όταν ο Πέτρος Αμπράμος παραχωρεί χωράφι που έχει εκεί στο μοναχό Αρσένιο Πεδιώτη. Έκτοτε, σε έγγραφα του 16ου και 17ου αιώνα αναφέρεται το μετόχι του Σκουρά, τα μοναστήρια του Αγίου Ιωάννου και του Αγίου Παντελεήμονος, ενώ συμβόλαια των ετών 1580, 1590, 1618, 1621, 1623, 1634 κ.ά. διαπραγματεύονται περιουσίες κατοίκων της Φουρνής στο Σκουρά και κτηματικές συναλλαγές της μονής Αρετίου στην περιοχή. Στην απογραφή των μονών και των εκκλησιών του 1635 καταγράφεται και ο ναός του Σωτήρος – Αφέντη Χριστού στο Σκουρά.