Μέρη κοντινά με Ανάληψη

Ναός Παναγίας στο Πατσίδερο
Στην ανατολική άκρη του χωριού Πατσίδερος σε χαμηλότερο από τον οικισμό υψόμετρο, βρίσκεται ο μονόχωρος ναός, ο οποίος κτίσθηκε το 1695, σύμφωνα με τη χαραγμένη χρονολογία στο ανώφυλλο της εξώθυρας. Πρόκειται για μεταβυζαντινή εκκλησία βασιλικού ρυθμού, η οποία αρχικά αποτελούσε καθολικό μονής με τρία κελιά και μέχρι το 1866 ήταν αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Στον περίβολό της, υπήρχε σχολείο, όπου φοιτούσαν μαθητές του οικισμού, αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Όμως τόσο το μοναστήρι όσο και το εκπαιδευτικό ίδρυμα πυρπολήθηκαν επανειλημμένα το 19ο αιώνας από τους Οθωμανούς.
Σήμερα ο ανακαινισμένος ναός είναι αφιερωμένος στη Γέννηση της Θεοτόκου και εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου, αλλά και στις 15 Αυγούστου ημέρα της Κοίμησής της. Στο εσωτερικό του, διατηρεί, από τον αρχικό του εικονογραφικό διάκοσμο, την τοιχογραφία της «Πλατυτέρας των Ουρανών» που καταλαμβάνει το θόλο της εκκλησίας, καθώς και τρεις εικόνες της Παναγίας στο ιερό τέμπλο.

The village is mentioned with the same name since 1577 (Barozzi). The inhabitants occupy with farming and produce excellent olive oil grapes, raisins and wine. There are remnands of frescoes in the two small chapels of Panagia and Agia Paraskevi.

Πρόκειται για το αρχαιότερο, μέχρι σήμερα γνωστό, σχολείο της δημοτικής περιφέρειας, το οποίο λειτούργησε κατά τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας στην Κρήτη μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα. Ιδρύθηκε επισήμως το 1873 και βρισκόταν στην αυλή του καθολικού της μονής, αφιερωμένης στην Κοίμησης της Θεοτόκου. Εκεί, φοιτούσαν μαθητές του Πατσίδερου, καθώς και παιδιά από τα γύρω χωριά. Ωστόσο, το 1896, τόσο αυτό όσο και η μονή καταστράφηκαν στη διάρκεια της επανάστασης και έτσι, το σχολείο παρέμενε κλειστό μέχρι το 1899. Η οριστική παύση της λειτουργίας του σήμανε μερικά χρόνια αργότερα, το 1926.
Στο σχολείο αυτό, έμεινε μέχρι σήμερα γνωστό, κυρίως για τις προσωπικότητες που δίδαξαν εδώ. Σύμφωνα λοιπόν, με κατοίκους του Πατσίδερου ο πρώτος δάσκαλος του σχολείου ήταν ο Μιχαήλ Πατερόπουλος, για τον οποίο μάλιστα μιλάει ο Νίκος Καζαντζάκης στο βιβλίο του Αναφορά στο Γκρέκο. Ο Πατερόπουλος μαζί με τη σύζυγό του και το γιό του θανατώθηκαν στη σφαγή της 25ης Αυγούστου του 1898. Δύο ακόμα γνωστοί εκπαιδευτικοί ήταν ο περίφημος «Γερομόναχος», καθώς και ο διορισμένος από τη Δημογεροντία, Κρασαδάκης Περίανδρος.