Your Position:
Unknown
Λεπτομέρειες ΕικόναςImage details
More Photos
Upload your photos for Agios Georgios and share them with us! Press here.
Agios Georgios
Prefecture: Lassithi
Address:
Myrsini 
Telephone:
, Suggest
Your Opinion
If you want to tell us your opinion about this place, please leave a comment
Post a Comment:
Agios Georgios
Ο ενοριακός ναός της Μυρσίνης, γνωστός ως Άγιος Γεώργιος, βρίσκεται στα δυτικά του σημερινού χωριού, δίπλα στο βόρειο οδικό άξονα. Πρόκειται για σχετικά μεγάλο, δίκλιτο και διμάρτυρο ναό. Το βόρειο κλίτος είναι αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο που η μνήμη του τιμάται στις 23 Απριλίου, ενώ το νότιο κλίτος είναι αφιερωμένο στα Εισόδια της Θεοτόκου και εορτάζει στις 21 Νοεμβρίου.
Ο ναός οικοδομήθηκε το 1895 με νεοβενετική μορφολογία και αρχιτεκτονική. Αποτελείται από δύο ισομεγέθη καμαροσκέπαστα κλίτη με αετωματική απόληξη του ανατολικού και δυτικού τοίχου κάθε κλίτους. Στον ανατολικό τοίχο εξέχουν ημικυκλικά οι μεγάλες αψίδες των ιερών που φέρουν από ένα λιθόγλυπτο φωτιστικό αγιοθύριδο, ενώ πάνω από τις αψίδες ανοίγεται ένας κυκλικός φεγγίτης. Στην ένωση των δύο κλιτών στο δυτικό τοίχο υψώνεται το μεταγενέστερο κωδωνοστάσιο με τις τρεις καμπάνες (1935). Ακόμα, στο δυτικό τοίχο ανοίγονται δύο μνημειακές θύρες, μία στον άξονα κάθε κλίτους, και πάνω από την κάθε μια ένας κυκλικός φεγγίτης. Πρόσβαση στο ιερό δίνει μια μικρή πόρτα στο νότιο τοίχο. Στο βόρειο και νότιο τοίχο ανοίγονται συμμετρικά από τρία παράθυρα. Στο εσωτερικό τα δύο κλίτη φέρουν σφενδόνια στήριξης και ενώνονται με ψηλή τοξοστοιχία που στηρίζεται σε ελεύθερους κίονες. Εξαιρετικής τέχνης είναι το ξυλόγλυπτο τέμπλο, ενιαίο μπροστά από τα δύο ιερά του ναού.
Η αισθητική αξία του μνημείου έγκειται κυρίως στο λιθόγλυπτο διάκοσμο των εξωτερικών όψεων: οι έλικες στις γωνίες των αετωμάτων, οι σκαλιστοί φεγγίτες, οι ισόδομες λαξευτές γωνίες του κτίσματος, τα περίτεχνα αγιοθύριδα, το κυρτό κορδόνι που τρέχει περιμετρικά το ναό στο ύψος της γένεσης των παραθύρων και περισσότερο από όλα τα μνημειώδη περίθυρα με τις ισόδομες παραστάδες και τους ενσωματωμένους κιονίσκους, τα ολοσκάλιστα υπέρθυρα και την αετωματική επίστεψη τους.
Με βάση τα όσα είναι γνωστά μέχρι σήμερα, το παρόν οικοδόμημα είναι τουλάχιστον ο τρίτος ναός που έχει κτιστεί στον ίδιο χώρο, γεγονός που μαρτυρεί η παράδοση αλλά και σχετικές επιγραφές που είναι σήμερα εντοιχισμένες στο δυτικό τοίχο του ναού. Η παλαιότερη επιγραφή αναφέρει:
ΑΧΛΕ' ΜΗΝΗ ω
Κτωβρήου
Στας 7 ΜΟΝΧΟ
ΠΑΧΟΥΜΗΟΣ
Από την επιγραφή αυτή φαίνεται πως ο πρώτος ναός στο χώρο αυτό οικοδομήθηκε από το μοναχό Παχούμιο το 1635, δηλαδή προς το τέλος της Βενετοκρατίας. Η παράδοση συμπληρώνει την αναφορά με την πληροφορία πως ο μοναχός αυτός προερχόταν από το κοντινό μοναστηριακό κοινόβιο της Αγίας Μαρίνας. Αυτός ο ναός φαίνεται πως εγκαταλήφθηκε ή καταστράφηκε τους πρώτους χρόνους της Οθωμανικής Κυριαρχίας.
Αρκετά αργότερα, σύμφωνα με την παράδοση, οι κάτοικοι του συνοικισμού που στο μεταξύ είχε αναπτυχτεί στην περιοχή, έβλεπαν κάθε τόσο στην τοποθεσία «Πρίνος» μια λάμψη, σαν φως καντηλιού και σκάβοντας στο σημείο βρήκαν ένα μικρό εικόνισμα του Αγίου Γεωργίου. Το εικόνισμα το μετέφεραν στην χαλασμένη εκκλησία και αυτό το περιστατικό, λένε πως, έγινε αφορμή να αρχίσει η συζήτηση για την ανοικοδόμηση ενός νέου ναού στο χώρο του παλιού Αη-Γιώργη.
Στις αρχές του 19ου αιώνα έγινε παπάς στα Ζερβουδιανά ο Κωσταντής Ζερβάκης, ο οποίος λειτουργούσε τακτικά στην Αγία Μαρίνα και στον Άγιο Αντώνιο, και έβαλε σκοπό της ζωής του την ανοικοδόμηση του ναού του Αγίου Γεωργίου. Κάτι τέτοιο έμοιαζε αδύνατο αφού ο Οθωμανικός νόμος απαγόρευε επισκευές και ανεγέρσεις χριστιανικών ναών. Η κατάλληλη στιγμή όμως ήρθε τα χρόνια της Αιγυπτιακής Διοίκησης (1830-1840) που ήταν ελαστικότερη της Οθωμανικής. Έτσι με γοργούς ρυθμούς και τη βοήθεια όλων των κατοίκων, το 1831, είχε πλέον κτιστεί ο δεύτερος ναός του Αγίου Γεωργίου. Ανάμεσα στους πρωτεργάτες της αποπεράτωσης του έργου ήταν και ο αγωνιστής του 1821, περίφημος καπετάνιος Μιχαήλ Μπογιατζής. Πολλά από αυτά τα στοιχεία βεβαιώνει και η επιγραφή:
+1831 +ΟΚΤΟΒΡΙΟΥ
ΜΝΗΣΤΥΤΗ ΚΥΡΙ ΤΩΝ ΚΤΗΤΟΡΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ
ΜΟΝΗΣ ΤΑΥΤΗΣ ΚΟΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΗΕΡΕΟΣ ΚΑΙ Ο
ΝΟΡΙΤΟΝ ΤΟΝ ΒΟΙΘΥΣΑΝΤΟΝ ΚΑΙ ……..ΧΙ
ΣΤΙΝΟΝ ΚΑΙ ΚΟΣΤΑΝΤΗΝΟΥ
ΚΑΙ ΜΙΧΑΗΛ ΠΟΓΤΣΙ
Μετά από λίγα χρόνια ο παπά Κωνσταντής πέθανε και τάφηκε στο νότιο μέρος της αυλής της εκκλησίας. Τη θέση του πήρε ο γιος του παπά Γιωργάκης που είχε επιθυμία να κτιστεί ένας μεγαλύτερος ναός για τον αυξανόμενο με τα χρόνια πληθυσμό του οικισμού. Μετά την έκδοση του Χάτι Χουμαγιούν το 1856 ήταν πλέον επιτρεπτό κάτι τέτοιο και έτσι, μετά την επανάσταση του 1878, ο παπά Γιωργάκης με τους ενορίτες ξεκίνησαν την ανοικοδόμηση του νεώτερου ναού του Αγίου Γεωργίου. Ο παπά Γιωργάκης στο μεταξύ πέθανε, τάφηκε και αυτός στον οικογενειακό τους τάφο στο προαύλιο της εκκλησίας και τη θέση του πήρε ένα από τα δεκατέσσερα παιδιά του, ο παπα Γιάννης.
Το νέο οικοδόμημα άρχισε να κτίζεται περιμετρικά και εξωτερικά του λειτουργούμενου παλαιού ναού και όσο κρατούσαν οι εργασίες η μικρή εκκλησία έμεινε άθικτη. Οι πέτρες που χρησιμοποιήθηκαν προέρχονται από τον Πλάτανο Καβουσίου και τις φέρανε οι κάτοικοι με πολύ κόπο, με βάρκες ως το Χαλινομούρι και ύστερα με τα μουλάρια ως το χωριό. Για τον ασβέστη που χρειαζόταν η ανοικοδόμηση φτιάχτηκε τότε και ένα καμίνι. Τελικά ο ναός εγκαινιάστηκε το 1895. Στου νότιου κλίτους το υπέρθυρο υπάρχει η σχετική επιγραφή:
ΑΝΕΚΑΙΝΙΣΘΗ Ο ΝΑΟΣ ΟΥΤΟΣ ΔΑ
ΠΑΝΑΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΜΕΤΟΧΙΩΝ
ΕΝ ΣΩΤΗΡΙΩ, αωπζ΄ ΜΗΝΙ ΑΥΓΟΥΣΤΩ
Places near Agios Georgios
This village on the main Sitia - Agios Nikolaos road is 25 kms from the former one. It used to be called Metochia tis Tourlotis (i.e. hamlets belonging to Tourloti).
The name Mirsini means «myrtle» and there are indeed many myrtle bushes growing there. In the Venetian census of 1583 no village is listed under the old name. Ρ. Faure who has done a lot of research on place-names in Eastern Crete, states in his study «Villes et villages de la Crete Orientale» that he believes the place marked as Cathia by F. Basilicata on his map of Crete in 1629, must be Mirsini.
We do not know however, what foundation Faure used for his identification. Tombs of the Last Μinoan period were found at Halinomouri; finds from them include vessels, weapons and utensils. At the location called Kastellos or Lenika there was an ancient town, andat Avgo a LateMinoan guard-station.
In 1959 Ν. Platon (then Ephor of Antiquites) excavated a cemetery of the LateMinoan period with chamber tombs in the vicinity of the hill Asprospilia. At Galana Harakia acircular communal tomb (the Messara type) of the Minoan era was found. It was the first of this type to be discovered in Eastern Crete and contained over 60 burials. Vessels of the Εarly Μinoan and Μiddle Μinoan periods were found and also 25 Larnakes and pithi. In the chapel of Ayios Antonios, the date 1677 and the name Vintzetzos Kornaros have been scratched onto the wall.
Mirsini Village in East Crete Mirsini Village in East Crete
Xanthoudides regarded this Kornaros as being the poet of «Erotokritos», but the most recent study rejects this belief. (See Sitia). The Kornaros family must have been, in anycase, connected witn this district, as a small tower outside the village is still called the Kornaros tower.
From the book "Sitia", N.Papadakis, Arcaeologist,1983
The name Mirsini means «myrtle» and there are indeed many myrtle bushes growing there. In the Venetian census of 1583 no village is listed under the old name. Ρ. Faure who has done a lot of research on place-names in Eastern Crete, states in his study «Villes et villages de la Crete Orientale» that he believes the place marked as Cathia by F. Basilicata on his map of Crete in 1629, must be Mirsini.
We do not know however, what foundation Faure used for his identification. Tombs of the Last Μinoan period were found at Halinomouri; finds from them include vessels, weapons and utensils. At the location called Kastellos or Lenika there was an ancient town, andat Avgo a LateMinoan guard-station.
In 1959 Ν. Platon (then Ephor of Antiquites) excavated a cemetery of the LateMinoan period with chamber tombs in the vicinity of the hill Asprospilia. At Galana Harakia acircular communal tomb (the Messara type) of the Minoan era was found. It was the first of this type to be discovered in Eastern Crete and contained over 60 burials. Vessels of the Εarly Μinoan and Μiddle Μinoan periods were found and also 25 Larnakes and pithi. In the chapel of Ayios Antonios, the date 1677 and the name Vintzetzos Kornaros have been scratched onto the wall.
Mirsini Village in East Crete Mirsini Village in East Crete
Xanthoudides regarded this Kornaros as being the poet of «Erotokritos», but the most recent study rejects this belief. (See Sitia). The Kornaros family must have been, in anycase, connected witn this district, as a small tower outside the village is still called the Kornaros tower.
From the book "Sitia", N.Papadakis, Arcaeologist,1983
The church of Agios Antonios and its accompanying medieval tower are in the region of Mirsini village (6km north from the village), 25km west of Sitia Town, in a location not far from the sea, where there was a small settlement for many years.
The construction of the original church of St. Antonios dates back to Byzantine times. The church seems to have been filled with frescoes depicting saints and scenes from the gospel. With the collapse of the tower in 1918, the church was largely shattered but shortly afterwards rebuilt in its current form in 1920. On the northern wall inside the church survives the etching ‘Vitzentzo Kornaros 1677’. The pilgrim who wanted to leave a note of his visit to the church is not the poet of Erotokritos, but rather one of the descendants of the localized Greek-Venetian noble family.
The construction of the tower dates back to the Venetian rule. It is possible that it had been built as a fortified tower-house, something which was common after the 15th century for noble families who lived in the countryside. Simultaneously, it may have been built so as to guard the area, because of the frequent pirate and Turkish raids. During the revolt against the Ottomans in 1897, the locals feared that the Turks would take and exploit the tower to their benefit, so they tried to destroy it using dynamite. The tower suffered severe fractures and a large part collapsed during a great storm in 1918. During the 1990s the tower was restored and has been open to visitors since then.
The construction of the original church of St. Antonios dates back to Byzantine times. The church seems to have been filled with frescoes depicting saints and scenes from the gospel. With the collapse of the tower in 1918, the church was largely shattered but shortly afterwards rebuilt in its current form in 1920. On the northern wall inside the church survives the etching ‘Vitzentzo Kornaros 1677’. The pilgrim who wanted to leave a note of his visit to the church is not the poet of Erotokritos, but rather one of the descendants of the localized Greek-Venetian noble family.
The construction of the tower dates back to the Venetian rule. It is possible that it had been built as a fortified tower-house, something which was common after the 15th century for noble families who lived in the countryside. Simultaneously, it may have been built so as to guard the area, because of the frequent pirate and Turkish raids. During the revolt against the Ottomans in 1897, the locals feared that the Turks would take and exploit the tower to their benefit, so they tried to destroy it using dynamite. The tower suffered severe fractures and a large part collapsed during a great storm in 1918. During the 1990s the tower was restored and has been open to visitors since then.
The church of Agios Antonios and its accompanying medieval tower are in the region of Mirsini village (6km north from the village), 25km west of Sitia Town, in a location not far from the sea, where there was a small settlement for many years.
The construction of the original church of St. Antonios dates back to Byzantine times. The church seems to have been filled with frescoes depicting saints and scenes from the gospel. With the collapse of the tower in 1918, the church was largely shattered but shortly afterwards rebuilt in its current form in 1920. On the northern wall inside the church survives the etching ‘Vitzentzo Kornaros 1677’. The pilgrim who wanted to leave a note of his visit to the church is not the poet of Erotokritos, but rather one of the descendants of the localized Greek-Venetian noble family.
The construction of the tower dates back to the Venetian rule. It is possible that it had been built as a fortified tower-house, something which was common after the 15th century for noble families who lived in the countryside. Simultaneously, it may have been built so as to guard the area, because of the frequent pirate and Turkish raids. During the revolt against the Ottomans in 1897, the locals feared that the Turks would take and exploit the tower to their benefit, so they tried to destroy it using dynamite. The tower suffered severe fractures and a large part collapsed during a great storm in 1918. During the 1990s the tower was restored and has been open to visitors since then.
The construction of the original church of St. Antonios dates back to Byzantine times. The church seems to have been filled with frescoes depicting saints and scenes from the gospel. With the collapse of the tower in 1918, the church was largely shattered but shortly afterwards rebuilt in its current form in 1920. On the northern wall inside the church survives the etching ‘Vitzentzo Kornaros 1677’. The pilgrim who wanted to leave a note of his visit to the church is not the poet of Erotokritos, but rather one of the descendants of the localized Greek-Venetian noble family.
The construction of the tower dates back to the Venetian rule. It is possible that it had been built as a fortified tower-house, something which was common after the 15th century for noble families who lived in the countryside. Simultaneously, it may have been built so as to guard the area, because of the frequent pirate and Turkish raids. During the revolt against the Ottomans in 1897, the locals feared that the Turks would take and exploit the tower to their benefit, so they tried to destroy it using dynamite. The tower suffered severe fractures and a large part collapsed during a great storm in 1918. During the 1990s the tower was restored and has been open to visitors since then.
Login with
Facebook