Map
Photos
Info
Near
All







































Center map to
my position.
Your Position:
Unknown
Περισσότερες Φωτογραφίες
Ανεβάστε φωτογραφίες από
Αγία Μαρίνα
και μοιραστείτε τις μαζί μας!
Πατήστε εδώ.
Αγία Μαρίνα
Κατηγορία: Εκκλησία
Νομός: Λασιθίου
Διεύθυνση:
Προτείνετε

Τηλέφωνο:
Προτείνετε



Βαθμολογήστε: Αγία Μαρίνα
Μέσος Όρος: --
1
2
3
4
5
Αναφορά ως:
Report

Η γνώμη σας
Αν θέλετε να μας πείτε την άποψη σας γι αυτήν την τοποθεσία, θα σας παρακαλούσαμε να γράψετε ένα σχόλιο.

Σχολιάστε:

Αγία Μαρίνα




Μέρη κοντινά με Αγία Μαρίνα


Χουμεριάκο
Χουμεριάκο 5036 hits

Το σημερινό χωριό είναι από τα παλαιότερα της περιοχής. Το Χουμεριάκο αναφέρεται στην επαρχία Μεραμπέλου από τον Μπαρότση το 1577.
Παρότι στο χωριό έχε βρεθεί αρχαία λάρνακα,  πήλινα αγγεία και κομμάτια χάλκινων αντικειμένων (1958) Υστερομινωικής περιόδου (Αρχαιολογική Συλλογή Νεάπολης) δε έχει προσδιοριστεί με ακρίβεια η χρονολογία του πρώτου οικισμού του Χουμεριάκου. Πάντως, το βέβαιο είναι ότι κατοικείται τουλάχιστον από τα χρόνια της Βενετοκρατίας.
Για τον οικισμό γίνεται αναφορά στον κατάλογο των χωριών της Βενετικής Τούρμας (13ος και 14ος αιώνας) και στο κατάστιχο του Σεξτέριου ανάμεσα στα έτη 1227-1418. Αναφέρεται στις απογραφές των ετών 1577, 1580-1590, 1583, 1630 και το 1640 σε κάποιο έγγραφο.
Την περίοδο της Βενετοκρατίας ήταν ο τρίτος σε  πληθυσμό οικισμός της επαρχίας (η Κριτσά ήταν το μεγαλύτερο  και δεύτερο ερχόταν το Καινούργιο χωριό (Νεάπολη), ήκμασε λόγω θέσεως και παραγωγικότητας, αφού αναφέρεται και σαν έδρα τριών Νοταρίων (Συμβολαιογράφων).
Τα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας ο Χουμεριάκος σημειώνεται το 1671, το 1756, το 1834 και το 1881. Από έγγραφο του 1756 είναι γνωστό ότι στο Χουμεριάκο υπήρχε ισλαμικό τέμενος, τζαμί δηλαδή, που είχε ιδρύσει ο Σιαβούς Πασάς.

---

Τοποθεσία - Ασχολίες κατοίκων

Ο Χουμεριάκος ή το Χουμεριάκο είναι σύγχρονος οικισμός που βρίσκεται στην κοιλάδα του Μεραμπέλου, πάνω σε τρεις μικρούς λόφους, σε υψόμετρο 240μ. Το Χουμεριάκο βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού "Κατσόματος". Μπροστά του απλώνεται ο κάμπος το Μεραμπέλου με πολλές ελιές, αμυγδαλιές και χαρουπιές και για το λόγο αυτό οι κάτοικοι του χωριού διατηρούσαν κήπους με κηπευτικά -υπάρχουν αρκετοί και σήμερα -και ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία. Τα προϊόντα που παράγονταν ήταν το λάδι, το κρασί, τα χαρούπια και τα αμύγδαλα.

Δήμος Χουμεριάκου

Το Χουμεριάκο ήταν έδρα Δήμου στον οποίο ανήκαν τα χωριά και μετόχια, Λίμνες, Δράκος, Καλολάκκος, Αγία Πελαγία, Λενικά, Έξω Λακώνια, Βρύσες, Αμυγδάλοι, Ζένια, Αρκουδάς, Ρουσαπιδιά, Πλατυπόδι, Νικηθιανό. Επίσης όσον αφορά στον οικισμό του Αγίου Νικολάου ένα μεγάλο μέρος του υπάγονταν στο Δήμο Χουμεριάκου. Εκτός τους οικισμούς Λενικά, Πίσιδες, Κατσίκια, Ξερόκαμπο όλη η δυτική περιοχή δυτικά της Αγίας Ειρήνης μετά την οδό Περικλέους (στον Άγιο Νικόλαο) Αράπικα, Παραλιακός, Αμμούδι, Όρμος, Καθολικό και Χαβάνια, μέχρι τα Πλευρά οι λόφοι πάνω από τη Λίμνη, η Καζάρμα, το μεγαλύτερο μέρος του Λάκκου, τα Νόμια, η Αμμούδα και ο Αγγελαμιάρης αποτελούσαν επικράτεια του δήμου Χουμεριάκου (Ο Άγιος Νικόλαος και η Περιοχή του, Έκδοση Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Αγίου Νικολάου, σελ 251, 2010).

Το σημερινό χωριό είναι από τα παλαιότερα της περιοχής. Το Χουμεριάκο αναφέρεται στην επαρχία Μεραμπέλου από τον Μπαρότση το 1577.

Παρ' ότι στο χωριό έχε βρεθεί αρχαία λάρνακα, πήλινα αγγεία και κομμάτια χάλκινων αντικειμένων (1958) Υστερομινωικής περιόδου (Αρχαιολογική Συλλογή Νεάπολης) δε έχει προσδιοριστεί με ακρίβεια η χρονολογία του πρώτου οικισμού του Χουμεριάκου. Πάντως, το βέβαιο είναι ότι κατοικείται τουλάχιστον από τα χρόνια της Βενετοκρατίας.

Για τον οικισμό γίνεται αναφορά στον κατάλογο των χωριών της Βενετικής Τούρμας (13ος και 14ος αιώνας) και στο κατάστιχο του Σεξτέριου ανάμεσα στα έτη 1227-1418. Αναφέρεται στις απογραφές των ετών 1577, 1580-1590, 1583, 1630 και το 1640 σε κάποιο έγγραφο.

Την περίοδο της Βενετοκρατίας ήταν ο τρίτος σε πληθυσμό οικισμός της επαρχίας (η Κριτσά ήταν το μεγαλύτερο και δεύτερο ερχόταν το Καινούργιο χωριό (Νεάπολη), ήκμασε λόγω θέσεως και παραγωγικότητας, αφού αναφέρεται και σαν έδρα τριών Νοταρίων (Συμβολαιογράφων).

Τα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας ο Χουμεριάκος σημειώνεται το 1671, το 1756, το 1834 και το 1881. Από έγγραφο του 1756 είναι γνωστό ότι στο Χουμεριάκο υπήρχε ισλαμικό τέμενος, τζαμί δηλαδή, που είχε ιδρύσει ο Σιαβούς Πασάς.

Ρομάνα Πορτέλα

Το κτιριακό αυτό συγκρότημα βρίσκεται μέσα στον οικισμό του Χουμεριάκου και αποτελούσε αστική κατοικία της εποχής της βενετοκρατίας (Palazzo) χρονολογούμενο στον 16ο -17ο μ.Χ. αιώνα με βάση τα μορφολογικά και κατασκευαστικά του στοιχεία.

Την εποχή της Τουρκοκρατίας κατοικούσε ο Χουρσίτ πασάς. Είχε απαγάγει μια όμορφη Κριτσωτοπούλα, κόρη του πρωτόπαπα της Κριτσάς, τη ΄΄Ροδάνθη΄΄ , η οποία τον σκότωσε για να γλυτώσει απ' αυτόν και στη συνέχεια κατέφυγε στα Λασιθιώτικα βουνά όπου συνάντησε τον καπετάν Καζάνη προκειμένου να πολεμήσει μαζί με τους αντάρτες τους Τούρκους και στην πορεία αυτή διακρίθηκε για την τόλμη και το θάρρος της.

Διασώζει το μεγαλύτερο μέρος του αρχικού βενετσιάνικου κτίσματος με ορισμένες προσθήκες οθωμανικής περιόδου. Έχει επιμελημένη κατασκευή και ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά. «Την αρχική μεγαλοπρέπεια του μνημείου δηλώνει η επιβλητική θύρα εισόδου στον αύλειο χώρο του κτιριακού συγκροτήματος. Το ημικυκλικό θύρωμα διαμορφώνεται εναλλάξ από επίπεδους και εξέχοντες ορθογώνιους λίθους με καμπυλωμένες τις ακμές τους. Το θύρωμα εγγράφεται μέσα σε ένα ορθογώνιο πλαίσιο από λαξευτή λιθοδομή που επιστρέφεται με εξέχον γείσο. Ιδιαίτερης μνείας χρήζει η λίθινη κλίμακα που οδηγεί στον όροφο η οποία κάμπτεται σε σχήμα Γ. Το κτίριο μνημονεύεται στο έργο του Giuseppe Gerola «I monumenti veneti nell' isola di Creta» τομ. ΙΙΙ. Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2 του Ν/. 3028/2002 «περί προστασίας των Αρχαιοτήτων και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς» το συγκρότημα αποτελεί αρχαίο μνημείο και προστατεύεται από τις διατάξεις του παραπάνω νόμου». Ο χώρος χρειάζεται να αναδειχτεί περισσότερο με διάφορες παρεμβάσεις, έτσι ώστε να αποτελέσει πόλο έλξης επισκεπτών.

Φωτογραφίες Προσεχώς
Παναγία Κουμπελίνα 4937 hits
ο ναός της Παναγίας Κουμπελίνας αποτελεί είναι ένα εξαιρετικής τέχνης βυζαντινό μνημείο. Πήρε το όνομά του από τον χαρακτηριστικό του τρούλο, ο οποίος λέγεται κουμπές στα τούρκικα.
 Είναι αφιερωμένος στα Εισόδια της Θεοτόκου και εορτάζεται στις 21 Νοεμβρίου. Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων πολλοί « Δεκαπεντάριζαν » τον Αύγουστο, στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Πρόκειται για το μοναδικό σωζόμενο παράδειγμα στην Ανατολική Κρήτη, σταυροειδούς εγγεγραμμένου με τρούλο ναού. Το κύριο τμήμα του ναού χρονολογείται στο τέλος του 11ου ή στις αρχές του 12ου αιώνα, ενώ στα χρόνια της Βενετοκρατίας χρονολογείται ο νάρθηκας που προστέθηκε, εγκάρσια στα δυτικά του. Αξιόλογα αρχιτεκτονικά και διακοσμητικά στοιχεία του ναού είναι ο τρούλος, η οδοντωτή ταινία κάτω από τα κεραμίδια, τα τυφλά αψιδώματα, η εναλλασσόμενη τοιχοποιία από λίθους και πλίνθους και το λιθανάγλυφο περίθυρο της εισόδου. Όλα τα στοιχεία της τοιχοδομίας στο εσωτερικό του ναού ήταν καλυμμένα από τις τοιχογραφίες που φαίνεται πως κοσμούσαν το ναό. Το όνομα Κουμπελίνα αναφέρεται από Κρητικό Νίκο Καζαντζάκη στο γνωστό  έργο του "Καπετάν Μιχάλης
Λίμνες
Λίμνες 4128 hits

Στην άκρη του κάμπου του Μεραμπέλου, στη «σκιά» της αρχαίας Δρήρου, βρίσκονται οι Λίμνες, ένα από τα αρχαιότερα κεφαλοχώρια της περιοχής με έντονα χαρακτηριστικά παραδοσιακής κοινότητας. Ιδιαίτερα παραγωγικό και πλούσιο, χάρη στον εύφορο κάμπο με τους πολλούς νερόμυλους που ποτίζουν τους κήπους. Οι δύο Βυζαντινές εκκλησίες (Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και Άγιος Γεώργιος) είναι διακοσμημένες με εντυπωσιακές τοιχογραφίες. Σε ένα καλαίσθητο χώρο λειτουργεί το Κέντρο Μεσογειακής Γαστρονομίας και Πολιτισμού.

Φωτογραφίες Προσεχώς
Αγία Τριάδα 3452 hits

Ο ναός βρίσκεται μέσα στο χωριό και 20 μέτρα νότια από τον κεντρικό δρόμο. Ο ναός είναι ελαφρώς υποβαθμισμένος σε σχέση με το σύγχρονο επίπεδο του εδάφους. Είναι μονόχωρος καμαροσκέπαστος, με βόρεια είσοδο και φέρει κτητορική επιγραφή με χρονολογία 1580. Η επιγραφή αναφέρει: «ΑΦΠ (1580) ΗΚΟΔΟΜΗΘΗ Ο ΘΕΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ ΤΡΙΑΔΟΣ ΔΙ ΕΞΟΔΟΥ ΚΑΙ ΚΟΠΟΥ ΜΑΝΟΥΗΛ ΚΑΒΑΛΟΥ ΠΟΤΕ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΚΟΣΤΑ ΑΞΑΔΕΡΦΟΥ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΜΙΧΑΗΛ ΙΕΡΕΩΣ ΙΩΣ ΜΑΝΟΥΗΛ ΤΟΥ ΑΝΩΘΕ».

Δρήρος
Δρήρος 3213 hits

Αρχαιολογικός χώρος ανατολικά από την Νεάπολη Μεραμπέλου, αριστερά του δρόμου προς την Φουρνή, πάνω στο ύψωμα Αγ. Αντώνιος, από το ομώνυμο εξωκκλήσι που είναι στην κορυφή, γνωστός και με την ονομασία Χώρες.

Φαίνεται ότι η Δρήρος ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των κρητικών πόλεων που χτίζονται μετά από τα κύματα των εισβολών και επιδρομών, τα οποία αποδίδονται στους “Λαούς της Θαλάσσης” και στους “Δωριείς” (όπως το Βρώκαστρο, το Καβούσι και ο Πρινιάς) και είναι πόλεις φυσικά οχυρές. Η πόλη της Δρήρου πρέπει να άκμασε κατά την γεωμετρική και την αρχαϊκή περίοδο, γιατί τα εκτεταμένα ερείπια που έχουν διασωθεί ανήκουν κυρίως στην περίοδο από τον 8ο ως τον 6ο π.Χ. αιώνα. Στην ίδια εποχή ανήκει και μεγάλος αριθμός από τις επιγραφές που βρέθηκαν εκεί, ανάμεσά τους και ο περίφημος “ιερός νόμος” της Δρήρου, ο παλαιότερος από όσους μας έχουν διασωθεί. Πρόκειται ουσιαστικά για έναν νομικό κώδικα της πόλης, που συντάχθηκε τον 7ο π.Χ. αιώνα, εποχή κατά την οποία οι ελληνικές πόλεις, η μία μετά την άλλη, αρχίζουν να κωδικοποιούν τους νόμους τους ως ένα είδος Συντάγματος. Σύμφωνα με τη φιλολογική παράδοση, η Κρήτη υπήρξε πρωτοπόρα σε αυτό το πεδίο και η επιγραφή της Δρήρου αποτελεί την παλαιότερη αρχαιολογική ένδειξη του θεσμού. Για την κλασική περίοδο της Δρήρου όχι μόνο δεν υπάρχει καμιά ιστορική μνεία, αλλά και η σχεδόν ολοκληρωτική απουσία ερειπίων στην περιοχή μαρτυρεί ότι η πόλη, ακόμη και αν υπήρχε, κατά τον 5ο και 4ο π.Χ. αιώνα, σίγουρα δεν ήταν σε ακμή. Τον 3ο π.Χ. αιώνα η Δρήρος είναι σύμμαχος της Κνωσού και αντίπαλος των γειτονικών πόλεων Λύττου και Μιλάτου. Η μεγάλη έχθρα των Δρηρίων προς τους γείτονες τους εκφράζεται θαυμάσια στον περίφημο όρκο των Δρηρίων Εφήβων, που διασώζεται σε επιγραφή του τέλους του 3ου π.Χ. αιώνα. Η επιγραφή βρίσκεται σήμερα στην Κωνσταντινούπολη στο επιγραφικό Μουσείο. Δημοσιεύτηκε αρχικά από το βρυσανό γιατρό Βελονάκη στην εφημερίδα “Αθηνά” το 1855. Στο κείμενο του όρκου αυτού, που ήταν γραμμένο στη δωρική διάλεκτο και κατά τον αρχαϊκό τρόπο “επί κύρβεως”, δηλ. πάνω σε μια τετράπλευρη περιστρεφόμενη στήλη, διακρίνονται, πέρα από τις εξωτερικές έχθρες των Δρηρίων, και εσωτερικές διχόνοιες. Γι’ αυτόν τον λόγο η αναγραφή του όρκου αυτού, στο τέλος του 3ου π.Χ. αιώνα, σε στήλη στο πρυτανείο της πόλης (“ανδρείον”), αποδίδεται σε εσωτερικά προβλήματα και σε αναζωογόνηση της συμμαχίας με την Κνωσό εν όψει του πολέμου κατά των Λυττίων το 220 π.Χ. Επίσης, όπως προκύπτει από άλλες επιγραφές, το πολίτευμα της πόλης γίνεται αυτή την εποχή δημοκρατικότερο και οι σχέσεις με τη γειτονική Μίλατο βελτιώνονται. Δεν γνωρίζομε τι συνέβη στις αρχές του 2ου π.Χ. αιώνα και κατά περίεργο τρόπο η Δρήρος δεν εμφανίζεται στη συνθήκη των κρητικών πόλεων με τον Ευμένη Β΄της Περγάμου το 183 π.Χ. Φαίνεται όμως έτι τον 2ο π.Χ. αιώνα η Δρήρος παύει τελικά να είναι ανεξάρτητη πόλη και υπάγεται στην Κνωσό (ή, σύμφωνα με κάποιες άλλες επιγραφικές πληροφορίες, στη Λύττο). Στα ρωμαϊκά χρόνια ο ένας από τους δύο λόφους της πόλης, ο ανατολικός, αποκτά τείχος με πύργο, που βέβαια αποδεικνύει την εγκατάσταση ρωμαϊκής φρουράς. Οι κύριες θεότητες της πόλης ήταν πάντα ο Απόλλων Δελφίνιος και η Αθηνά Πολιούχος. Η τελευταία εικονίζεται και στα λίγα ελληνιστικά νομίσματα της Δρήρου που έχουν διασωθεί, τα οποία φέρουν από την μια όψη την κεφαλή της Θεάς και από την άλλη τα γράμματα ΔΡ. Από τα ευρήματα των ανασκαφών, εκτός από τις επιγραφές, ιδιαίτερα σημαντικά είναι τρία χάλκινα σφυρήλατα αγάλματα των αρχαϊκών χρόνων, που βρήκαν το 1935 χωρικοί αγρότες στο χώρο της Δρήρου κι’ ένα λίθινο γοργόνειο που βρήκε ο Ξανθουδίδης το 1917, από διακόσμηση αρχαϊκού ναού.

Άγιος Γεώργιος
Άγιος Γεώργιος 2965 hits

Χώρες, Μονή Αγίου Γεωργίου
Ο Άγιος Γεώργιος βρίσκεται σε υψόμετρο 350 μ., βόρεια από το λόφο του Αγίου Αντωνίου όπου υψώνεται ο ομώνυμος ναός της Βενετοκρατίας. Στη θέση αυτή, με τη θαμνώδη βλάστηση και τα ελαιόδενδρα, βόρεια της ελληνιστικής πόλης Δρήρου, τοποθετείται το μετόχι Χώρες της Βενετοκρατίας.
Ο ναός είναι μονόχωρος καμαροσκέπαστος. Η είσοδος ανοίγεται στη βόρεια όψη η οποία είναι στραμμένη προς τον κάμπο της Φουρνής και έχει απλό ημικυκλικό ανακουφιστικό τόξο, το οποίο περικλείεται σε ορθογώνιο πλαίσιο και στέφεται από εξέχον οριζόντιο γείσο. Το δίλοβο αγιοθύριδο της κόγχης του ιερού περιτρέχεται από ανάγλυφη, φυτική κυρίως, διακόσμηση.
Το σύνολο ερειπίων και δομών που εντοπίζονται νοτιοδυτικά του ναού, καθώς και η δεξαμενή συλλογής ομβρίων υδάτων στα βορειοανατολικά του ιερού, πιθανόν να ανήκουν στο μετόχι Χώρες ή το μοναστηριακό συγκρότημα του Αγίου Γεωργίου.
Το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου που ταυτίζεται με το συγκεκριμένο μνημείο αναφέρεται σε έγγραφο του 1632, όταν χωράφια στις Χώρες και το μοναστήρι υποθηκεύονται στο Αρέτι για κάποιο χρέος.

Φωτογραφίες Προσεχώς
Άγιοι Πάντες 2942 hits

Το μοναστήρι των Αγίων Πάντων βρισκόταν σε πλαγιά με βόρειο προσανατολισμό, ανατολικά έξω από το χωριό Χουμεριάκος. Σήμερα σώζεται μόνο ο ναός. Από το σημείο αυτό φαίνεται μεγάλο τμήμα της κοιλάδας του Μεραμπέλλου, τα χωριά Νεάπολη, Λίμνες, Νικηθιανό και Χουμεριάκος, καθώς και οι μονές Αγία Παρασκευή στις Λίμνες, Παναγίας Κουφή Πέτρα και Μιχαήλ Αρχάγγελος στα Κρεμαστά. Ο ναός είναι ανακαινισμένος μονόχωρος, καμαροσκέπαστος. Έχει νότια είσοδο με οξυκόρυφο ανακουφιστικό τόξο διπλής καμπυλότητας. που απολήγει σε σπείρες στις κάτω άκρες και στέφεται με ανθέμιο. Γύρω από το ναό δε σώζονται άλλα κατάλοιπα του μοναστηριού. Οι κάτοικοι του χωριού μαρτυρούν την κατεδάφιση των κτιρίων του. Η μονή αναφέρεται το 17ο αιώνα. Η ίδρυσή της τοποθετείται πριν το 1635, αφού δηλώνεται στην απογραφή του έτους αυτού και μάλιστα σαν μικρό μοναστήρι 'monasterietto' (Χρονάκη 1997, 265). Γραπτή αναφορά στη μονή γίνεται το 1669, όπου αναφέρεται η λειτουργία της από το 1646 (Ψιλάκης 1994, Ι, 445).

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΛΙΜΝΩΝ ΜΕΡΑΜΒΕΛ
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΛΙΜΝΩΝ ΜΕΡΑΜΒΕΛ 2916 hits

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΛΙΜΝΩΝ ΜΕΡΑΜΒΕΛ

Φωτογραφίες Προσεχώς
Αγία Παρασκευή 2904 hits

Το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής βρισκόταν βόρεια από το χωριό Λίμνες, κοντά σε σειρά ανεμόμυλων. Σήμερα σώζεται μόνο ο ναός. Από τον περίβολο του ναού ξεκινά καλντερίμι με νότια κατεύθυνση και σωζόμενο μήκος εκατό πενήντα μέτρων, το οποίο χάνεται κάτω από το σύγχρονο κεντρικό δρόμο. Ο ναός είναι μονόχωρος, καμαροσκέπαστος και ελαφρώς βυθισμένος στη γη. Έχει νότια είσοδο με ανακουφιστικό οξυκόρυφο τόξο διπλής καμπυλότητας. Υπέρθυρο που σε δεύτερη χρήση έχει τοποθετηθεί στο κατώφλι, φέρει επιγραφή ανακαίνισης της πύλης του ναού με χρονολογία 1612: ΕΙΣ ΑΧΙΒ (1612) ΜΑΙ ΙΑ ΑΝΕΚΕΝΙΣΘΙ Η ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ (Χρονάκη 1997. 263).
Γύρω από το ναό δεν σώζονται άλλα κατάλοιπα. Η μονή αναφέρεται το 17ο αιώνα. Η ίδρυσή της τοποθετείται πριν το 1612, χρονολογία που φέρει επιγραφή ανακαίνισης στο ναό (Χρονάκη 1997, 263). Γραπτή αναφορά για τη μονή και τους μοναχούς γίνεται σε συμβόλαιο του έτους 1628 (Χρονάκη 1997, 263) και στην απογραφή του 1635, όπου σημειώνεται ετήσια είσπραξη από τη μονή του Αγίου Γεωργίου του Πλατανιώτη στην ίδια περιοχή (Χρονάκη 1997, 263).

Φωτογραφίες Προσεχώς
Κοινοτική Κρήνη Χουμεριάκου 2885 hits

Βρύση Αγίου Γεωργίου

Η κρήνη βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του οικισμού Χουμεριάκου που είναι γνωστή ως πλατεία της Βρύσης ή πλατεία Αγίου Γεωργίου (από το ομώνυμο εκκλησάκι). Βορειοδυτικά της κρήνης και σε μικρή απόσταση από αυτή υπάρχει πηγάδι και το αντλιοστάσιο. Η κρήνη έχει δημιουργηθεί στο νότιο όριο της πλατείας και εμφανίζεται "εντοιχισμένη" σε τοίχο αντιστήριξης που καλύπτει την υπάρχουσα υψομετρική διαφορά των δύο επιπέδων. Έτσι, είναι ορατή μόνο η πρόσοψή της.

Η πρόσοψη της κρήνης είναι κατασκευασμένη με ιδιαίτερη επιμέλεια. Είναι κτισμένη με ανεπίχριστη λαξευμένη λιθοδομή κατά το ισόδομο σύστημα. Το κεντρικό τμήμα της κατασκευής προεξέχει ελαφρά. Στο κέντρο του δημιουργείται "καμάρα" με ημικυκλικό τόξο, στο τύμπανο της οποίας βρίσκονται τα στόμια εκροής του νερού. Τα στόμια περιβάλλονται με ανάγλυφο φυτικό διάκοσμο. Στην βάση της "καμάρας" υπάρχει λίθινη λαξευτή γούρνα. Στο δυτικό άκρο της κρήνης υπάρχει χαμηλότερο στόμιο και δύο μικρότερες λίθινες γούρνες για το πότισμα των ζώων. Στην κορυφή του κεντρικού τμήματος έχουν εντοιχιστεί δύο λίθινες εγχάρακτες πλάκες: στην πρώτη απεικονίζεται ο Άγιος Γεώργιος και στην δεύτερη αναγράφεται η επιγραφή: "Ωκοδόμηση Δημαρχεύοντος Κ. Ν. Μουρελάκη τη φιλίτιμω συνδρομή της κοινότητας Χουμεριάκου εν έτει 1887 25 Οκτωβρίου". Η κατασκευή στέφεται με απλό γείσο σε ελαφρά προεξοχή.

Φωτογραφίες Προσεχώς
Ρομάνα Πορτέλα 2879 hits

Το κτιριακό αυτό συγκρότημα βρίσκεται μέσα στον οικισμό του Χουμεριάκου και αποτελούσε αστική κατοικία της εποχής της βενετοκρατίας (Palazzo) χρονολογούμενο στον 16ο -17ο μ.Χ. αιώνα με βάση τα μορφολογικά και κατασκευαστικά του στοιχεία.

Την εποχή της Τουρκοκρατίας κατοικούσε ο Χουρσίτ πασάς. Είχε απαγάγει μια όμορφη Κριτσωτοπούλα, κόρη του πρωτόπαπα της Κριτσάς, τη "Ροδάνθη" , η οποία τον σκότωσε για να γλυτώσει απ' αυτόν και στη συνέχεια κατέφυγε στα Λασιθιώτικα βουνά όπου συνάντησε τον καπετάν Καζάνη προκειμένου να πολεμήσει μαζί με τους αντάρτες τους Τούρκους και στην πορεία αυτή διακρίθηκε για την τόλμη και το θάρρος της.

Διασώζει το μεγαλύτερο μέρος του αρχικού βενετσιάνικου κτίσματος με ορισμένες προσθήκες οθωμανικής περιόδου. Έχει επιμελημένη κατασκευή και ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά. «Την αρχική μεγαλοπρέπεια του μνημείου δηλώνει η επιβλητική θύρα εισόδου στον αύλειο χώρο του κτιριακού συγκροτήματος. Το ημικυκλικό θύρωμα διαμορφώνεται εναλλάξ από επίπεδους και εξέχοντες ορθογώνιους λίθους με καμπυλωμένες τις ακμές τους. Το θύρωμα εγγράφεται μέσα σε ένα ορθογώνιο πλαίσιο από λαξευτή λιθοδομή που επιστρέφεται με εξέχον γείσο. Ιδιαίτερης μνείας χρήζει η λίθινη κλίμακα που οδηγεί στον όροφο η οποία κάμπτεται σε σχήμα Γ. Το κτίριο μνημονεύεται στο έργο του Giuseppe Gerola «I monumenti veneti nell' isola di Creta» τομ. ΙΙΙ. Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2 του Ν/. 3028/2002 «περί προστασίας των Αρχαιοτήτων και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς» το συγκρότημα αποτελεί αρχαίο μνημείο και προστατεύεται από τις διατάξεις του παραπάνω νόμου». Ο χώρος χρειάζεται να αναδειχτεί περισσότερο με διάφορες παρεμβάσεις, έτσι ώστε να αποτελέσει πόλο έλξης επισκεπτών.

Τριβαξώνας
Τριβαξώνας 2818 hits

Χώρες – Τριβαξώνας
Τα τοπωνύμια Χώρες και Τριβαξώνας που ακούγονται και σήμερα στα δυτικά του κάμπου της Φουρνής, σε όμορες περιοχές, εμφανίζονται σε αρκετά έγγραφα της Βενετοκρατίας. Για παράδειγμα σε συμβόλαιο του 1639 γίνεται λόγος για κτήματα στα μετόχια Χώρες και Τριβαξώνα. Τα μετόχια αυτά μάλιστα διέσχιζε πιθανότατα η κεντρική οδός που οδηγούσε από τη Νεάπολη στη Σπιναλόγκα.
Το μετόχι Χώρες της Βενετοκρατίας, «ανάμεσα σε Φουρνή και Καρές», ταυτίζεται με την περιοχή στην οποία αναπτύσσεται ο αρχαιολογικός χώρος της Δρήρου και βόρεια από αυτόν, από το δίκορφο βουνό του Αγίου Αντωνίου μέχρι το ναό του Αγίου Γεωργίου. Η παλαιότερη γνωστή αναφορά στην τοποθεσία Χώρες εντοπίζεται σε συμβόλαιο του 1552, με το οποίο ο Ανδρέας Βαρβαρίγος που βρίσκεται στη Φουρνή παραχωρεί για εμφύτευση χωράφια που έχει εκεί. Ως μετόχι ή τοποθεσία αναφέρεται το 17ο αιώνα σε έγγραφα της μονής Αρετίου, η οποία έχει κτήματα στην περιοχή, ενώ το 1614 ο ορθόδοξος φεουδάρχης Μάρκος Παπαδόπουλος από τη Φουρνή παραχωρεί την κυριότητα εκτάσεων, που κατέχει στις Χώρες, για καλλιέργεια. 
Η λεκάνη βορειοανατολικά της αρχαίας Δρήρου, ανατολικά του ναού του Αγίου Γεωργίου και δυτικά από το Καστέλι Φουρνής, καλείται σήμερα Τριβαξώνας. Σε συμβόλαιο τον Ιούλιο του 1636, που ακυρώνει την παραχώρηση προς το Αρέτι ενός μέρους από το μετόχι Δρουβαξόνα, ο τόπος προσδιορίζεται ως παρτινέντζια του χωριού Πλατυπόδι. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους και με δεύτερο συμβόλαιο του 1637, το Αρέτι αγοράζει από το φεουδάρχη Τριβηζά που βρίσκεται «εν ταις κάραις ντεστρέτο φουρνής, εις τον τριβαξώνα» κτήματα σε αυτήν την περιοχή. Το μετόχι Τριβαξώνας της Βενετοκρατίας πιθανότατα ταυτίζεται με την περιοχή, που και σήμερα ονομάζεται έτσι και στην οποία φαίνεται πως με τα χρόνια απέκτησε μεγάλη περιουσία η μονή Αρετίου.
Στα χρόνια της Βενετοκρατίας ανάγονται ο ναός του Αγίου Αντωνίου στη Δρήρο στην κορυφή του ομώνυμου λόφου και ο Άγιος Γεώργιος στις Χώρες που πιθανότατα λειτουργούσε τότε ως μοναστήρι.