Άγιος Γεώργιος

Ο οικισμός του Πύργου ιδρύεται την ίδια περίοδο με τον γειτονικό στη Φούρνου Κορυφή (2600-2300 π.Χ.), η κατοίκηση όμως εδώ είναι μακρύτερης διάρκειας, καθώς τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα χρονολογούνται μέχρι και την Υστερομινωική I περίοδο (1600-1450 π.Χ.). Η θέση επιλέγεται καθώς είναι οχυρή και προφυλαγμένη, ενώ διαθέτει κοντά εύφορες καλλιεργήσιμες εκτάσεις.

Ένα από τα εντυπωσιακά κτήρια που έχουν αποκαλυφθεί πάνω στο λόφο είναι ο διώροφος Τάφος-Οικία, ο οποίος κτίζεται στην ΒΔ άκρη του χωριού στην αρχή της Μεσομινωικής περιόδου (2100-1900 π.Χ.), χρησιμοποιείται όμως μέχρι και τον 15° αι. π.Χ. Λιθόστρωτος δρόμος οδηγούσε στην αυλή του τάφου, ο οποίος είχε στις πλευρές του και δύο οστεοφυλάκια. Στον τάφο είχαν ταφεί τουλάχιστον 65 νεκροί.

Στην επόμενη περίοδο (1900-1700 π.Χ.) ανήκουν ένας πύργος και μια δεξαμενή νερού, ενώ στο κέντρο του οχυρωμένου οικισμού βρισκόταν μεγάλο κτήριο, ίσως η έδρα του τοπάρχη. Η κεραμική μοιάζει εντυπωσιακά με την κεραμική των Μαλίων, εντάσσοντας τον οικισμό του Πύργου στη σφαίρα επιρροής του ανακτόρου. Την Υστερομινωική I περίοδο (1600-1450 π.Χ.) ανεγείρεται στην κορυφή του λόφου επιβλητική αγρέπαυλη. Η αρχιτεκτονική της διακρίνεται για τα ανακτορικά χαρακτηριστικά. Θα ήταν το διοικητικό κέντρο ολόκληρης της πεδιάδας του Μύρτου, ενώ η αποκάλυψη πινακίδων Γραμμικής Α και σφραγισμάτων επιβεβαιώνουν τον χαρακτήρα του κτηρίου.

Τέλος, κατά την ελληνιστική περίοδο (4ος -1ος αι. π.Χ.) ιδρύθηκε ιερό πάνω στα μινωικά ερείπια, το οποίο σύμφωνα με επιγραφή που ήρθε στο φως, ήταν αφιερωμένο στον Ερμή και την Αφροδίτη.

Βόρεια της Μύρτου, στο δρόμο προς τις Μουρνιές όπου περνά ο Κρυοπόταμος (το καλοκαίρι είναι ξεροπόταμος) υπάρχει μια γέφυρα που από εντοιχισμένη επιγραφή προκύπτει ότι κτίσθηκε το 1884.

Η γέφυρα είναι πετρόχτιστη και αποτελείται από τρία μεγάλα τόξα που κατασκευάστηκαν από λαξευτές, ορθογωνικές πέτρες που προεξέχουν στις γωνίες. Τα δύο μεσαία «ποδαρικά» ενισχύονται από μικρές αντηρίδες που στη βόρεια πλευρά (ανάντι του ποταμού) έχουν κάτοψη (μορφή) τριγωνική και στη νότια πλευρά (κατάντι του ποταμού) έχουν κάτοψη (μορφή) ημικυκλική. Και αυτές οι αντηρίδες είναι κατασκευασμένες από ορθογωνικές, πελεκητές πέτρες. Στην πάνω επιφάνεια της γέφυρας (το βαττό της επίπεδο) διακρίνεται σε πολλά σημεία ακόμη το παλιό καλντερίμι, ενώ το κτιστό στηθαίο στις πλευρές της είναι πολύ χαμηλό. Η όλη κατασκευή μαρτυρεί όχι μόνο αξιολογότατη αισθητική αντίληψη των κατασκευαστών αλλά και άριστη γνώση της τεχνικής κατασκευής γεφυρών με τα δομικά υλικά που είχαν στην διαθεσή τους την εποχή εκείνη. Η γέφυρα έχει χαρακτηρισθεί ως έργο τέχνης.