Ανεβάστε φωτογραφίες από
Γιαλί τζαμί και μοιραστείτε τις μαζί μας!
Νομός: Χανίων
Διεύθυνση:
Ακτή Τομπάζη, Χανιά 
Τηλέφωνο:
Γιαλί τζαμί
Τζαμί Κιουτσούκ Χασάν (Γυαλί Τζαμισί)
Είναι το μοναδικό από τα τζαμιά της πόλης των Χανίων που σώζονται σήμερα, το οποίο και ανάγεται στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα. Το τζαμί βρίσκεται στο Ενετικό λιμάνι των Χανίων. Το τέμενος Κιουτσούκ (μικρού) Χασάν ή Γιαλί Τζαμισί (τζαμί του γιαλού) στα Χανιά, όπως επικράτησε να λέγεται, αποτελεί λαμπρό δείγμα ισλαμικής τέχνης της Αναγέννησης.
Ανεγέρθηκε προς τιμήν του πρώτου φρουράρχου των Χανίων Κιουτσούκ Χασάν. Σήμερα, το μνημείο έχει αναπαλαιωθεί πλήρως και λειτουργεί ως χώρος εκδηλώσεων και εκθέσεων κατά τη θερινή κυρίως περίοδο, αποτελώντας ένα από τα χαρακτηριστικά κτίρια του παλιού λιμανιού της πόλης των Χανίων.
Μέρη κοντινά με Γιαλί τζαμί
Η Δημοτική Αγορά Χανίων, συνολικού εμβαδού 4.000 τ.μ., βρίσκεται στο κέντρο των Χανίων, στο σημείο που σήμερα χτυπά η καρδιά της πόλης. Η θεμελίωση της ξεκίνησε στις 14 Αυγούστου 1911, στο σημείο όπου στεκόταν επί Ενετοκρατίας ο κύριος προμαχώνας των οχυρώσεων ενώ η κατασκευή του κτιρίου ολοκληρώθηκε το δεύτερο εξάμηνο του 1913.
Τα επίσημα εγκαίνιά για τη λειτουργία της Δημοτικής Αγοράς έγιναν από τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας Ελ. Βενιζέλο στις 4 Δεκεμβρίου 1913, τρείς μέρες μετά την επίσημη τελετή της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Η Δημοτική Αγορά έχει σχήμα σταυρού και τέσσερις πόρτες, μία σε κάθε πτέρυγα, που κλείνουν για να παρέχουν ασφάλεια στα καταστήματα που στεγάζονται εκεί. Σήμερα στο κτίριο της Αγοράς στεγάζονται πολυάριθμα καταστήματα που πωλούν τοπικά προϊόντα άλλα και αναμνηστικά είδη. Η Δημοτική Αγορά αποτελεί αρχιτεκτονικό στολίδι για τα Χανιά και είναι μία από τις εντυπωσιακότερες στο βαλκανικό χώρο.
Σημαντικό ειδικό κτίριο της εποχής της Κρητικής Πολιτείας. Είναι κτισμένο σε σχήμα ελευθέρου σταυρού, επηρεασμένο από τα κτίρια της λεγομένης "εποχής του σιδήρου" του τέλους του 19ου αι. που χαρακτηρίζει την βιομηχανική επανάσταση. Στο κτίριο, που διακρίνεται για την κομψότητα και την ισορροπία του, διατηρούνται, σχηματοποιημένα τα μορφολογικά στοιχεία του ύστερου νεοκλασσικισμού.
Στις 14 Απριλίου 1911 η Αγορά θεμελιώθηκε από τον Δήμαρχο Μανώλη Μουντάκη και στις 4 Δεκεμβρίου 1913 εγκαινιάζεται από τον Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο στα πλαίσια του εορτασμού της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Έκτοτε λειτουργεί αδιάκοπα ως αγορά Χανίων.
Βρίσκεται στο εσωτερικό κομμάτι της βορειοδυτικής πλευράς των οχυρωματικών τειχών που μετονομάστηκε σε Μοναστήρι του Αγίου Σαλβατόρε. Η έκθεση αυτή είναι επικεντρωμένη στην ιστορική και καλλιτεχνική ταυτότητα της περιοχής των Χανίων κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής περιόδου.
Τα εκθέματα έχουν διαχωριστεί σε ενότητες ανάλογα την κατηγορία τους (Μωσαϊκά, Επιγραφές, τοιχογραφίες, κεραμικά, γλυπτά, νομίσματα κ.α.) και είναι τοποθετημένα σε χρονολογική σειρά, συνοδευμένα από πίνακες πληροφοριών και χάρτες.
Η ιστορία των Χανίων ξεκινά την νεολιθική εποχή, όταν οι πρώτοι κάτοικοι δημιούργησαν οικισμό πάνω στο χαμηλό λόφο Καστέλλι που υψώνεται πάνω από το ενετικό λιμάνι. Σίγουρα ο λόφος Καστέλλι δεν επιλέχτηκε για την υπέροχη θέα, αλλά κυρίως για τα πλεονεκτήματα που πρόσφερε στην άμυνα των κατοίκων. Γενικά κάθε ύψωμα προσφέρει έγκαιρο εντοπισμό του εχθρού που πλησιάζει και παράλληλα είναι δυσκολότερο να κατακτηθεί, ειδικά αν έχει απόκρημνες πλευρές που κάνουν την πρόσβαση του εχθρού δύσκολη ή αδύνατη.
Σύμφωνα με τις αρχαιολογικές έρευνες στη συνοικία Καστέλλι αποδείχτηκε πως η σημερινή πόλη των Χανίωνείναι κτισμένη πάνω στα ερείπια της αρχαίας Κυδωνίας. Οι εκδοχές είναι πολλές όσον αφορά την ετυμολογία του τοπωνυμίου της πόλης. Πιθανόν να προέρχεται από παραφθορά του ονόματος Χθονίαπου ήταν ένα από τα αρχαία ονόματα της Κρήτης, από όπου μπορεί να προέρχεται και το όνομα Χανιά. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή προέρχεται από το Αραβικό Χάνι ή τέλος από την αλχανία κώμη (προάστιο ή συνοικία της Κυδωνίας).
Κατά την μυθολογία ιδρυτής της είναι ο Κύδων υιός του Μίνωα και της νύμφης Ακακκαλίδος και αναφέρεται από τον Όμηρο ως μια από τις σπουδαιότερες πόλεις της Κρήτης, ενώ οι Κύδωνεςθεωρούνται ως προελληνικό φύλο. Οι αρχαίοι συγγραφείς θεωρούν την Κυδωνία "μητέρα των άλλων κρητικών πόλεων".
Κατά τις ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν, ανακαλύφθηκαν πολλοί τάφοι και πλούσια κεραμική διαφόρων περιόδων, κτερίσματα μυκηναϊκής εποχής, οικοδόμημα τύπου μινωικού μεγάρου, τμήματα τοιχογραφιών υστερομινωικής περιόδου, τεμάχιο ψευδόστομου αμφορέα με εγχάρακτη επιγραφή γραμμικής γραφής Β´, τρεις πήλινες πινακίδες με γραμμική Γραφή Β´, αγάλματα ρωμαϊκής εποχής, αριστουργηματικό ψηφιδωτό των τελευταίων ελληνιστικών χρόνων κ.ά.
Τα πλούσια αυτά ευρήματα βεβαιώνουν ότι στην περιοχή της σημερινής πόλης είχε δημιουργηθεί σημαντικός οικισμός από τη νεολιθική εποχή, που με το πέρασμα των χιλιετηρίδων εξελίχθηκε στη μεταγενέστερη Κυδωνία.
Σταδιακά ο οικισμός εξελίχθηκε στον σημαντικότερο της Δυτικής Κρήτης με λιμάνι υποτυπώδες αλλά σημαντικότατο για την άνθιση της Κυδωνίας, δεδομένου ότι η οικονομία της μινωικής Κρήτηςβασιζόταν στο θαλάσσιο εμπόριο.
Η αρχαία Κυδωνία, όπως ονομάζονταν τα μινωικά Χανιά, ανέπτυξε ακμαία βιοτεχνία και συσσώρευσε πλούτο με το εμπόριο. Οι κάτοικοι της έκτισαν ένα σπουδαίο ανάκτορο, το μινωικό ανάκτορο της Κυδωνίας, το οποίο όμως περιμένει ακόμα να ανασκαφεί, πράγμα δύσκολο δεδομένου του ότι βρίσκεται κάτω από το κέντρο της σύγχρονης πόλης των Χανίων.
The 1866 Square in Chania is located on the west part of the city, on the way to the "Kisamos" exit. This Square is one of "green" areas of the city, with many plants and statues of the heroes of the Cretan revolutions and an elegant Arabic fountain.Its name refers to the grand and bloody 3-year Cretan revolution (1866 - 1869) against the Turks, which resulted to the holocaust of "Arcadi". On the northwest side of the plateau, next to the hotels "Samaria" and "Omalos", there is the public bus station (KTEL) of the city.
The bus station offers a large network of destinations with modern buses, which connect Chania with Heraklion, Rethymnon, other towns and villages of the Chania Prefecture, as well as to other cities of Greece (Athens, Lamia, Larisa, Thessaloniki, Korinthos, Patra, Ioannina, Mesologi, ect).
Πλατεία Μικρασιατών - Χανιά
Στη συμβολή των οδών Κισσάμου και Μάρκου Μπότσαρη στα Χανιά, πάνω στα φανάρια βρίσκεται το μνημείο αφιερωμένο στη Μικρασιάτισσα μάνα και γενικώς στη μικρασιατική καταστροφή.
Στο άγαλμα που έχει στηθεί αναπαρίσταται μια μάνα που κρατά στην αγκαλιά της το παιδί της, προφανώς την ώρα του ξεριζωμού και της μετανάστευσης για την Ελλάδα.
Το μνημείο εγκαινιάστηκε το Σεπτέμβριο του 2009 επί δημαρχίας Βιρβιδάκη και βρίσκεται αν μη τι άλλο σε ένα πολύ κομβικό σημείο, στην είσοδο της πόλης και είναι αδύνατον να μην το προσέξει κανείς.
http://iakovos-xania.blogspot.gr/2011/12/blog-post_01.html
Στο κέντρο της πόλης των Χανίων, δεσπόζει η ιστορική Τριμάρτυρη, ο Ιερός Καθεδρικός Ναός των Χανίων, ο Ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου. Ο Ιερός Ναός των Εισοδίων, ως Καθεδρικός και Μητροπολιτικός και Πολιούχος Ναός της πόλης, συγκεντρώνει όλο το θρησκευτικό, λειτουργικό και γενικότερα λατρευτικό ενδιαφέρον του ευσεβούς λαού των Χανίων.
Στα 150 χρόνια της ζωής του ο Ναός έχει ταυτιστεί με την μοίρα, τη ζωή και την ιστορία της Πόλης και έχει καταξιωθεί ως ένα από τα αξιολογότερα ιστορικά μνημεία της Κρήτης. Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες στη θέση που βρίσκεται σήμερα ο ιερός Καθεδρικός Ναός, υπήρχε από τις αρχές του 11ου αιώνα ένας μικρός Ναός αφιερωμένος στα Εισόδια της Παναγίας. Τον μικρό αυτό Ναό γκρέμισαν οι Ενετοί χτίζοντας στη θέση του μια μεγάλη αποθήκη για τις ανάγκες του Μοναστηριού τους, που βρίσκόταν απέναντι, στην άλλη πλευρά της σημερινής οδού Χάληδων. Στη συνέχεια, όταν οι Τούρκοι υποδούλωσαν την Κρήτη (1695) μετέτρεψαν την αποθήκη των Καθολικών σε σαπωνοποιείο το οποίο και λειτούργησε έως το 1850. Η κατασκευή του ναού ολοκληρώθηκε το 1860.
Ο Ναός των Εισοδίων είναι γνωστός και με το χαρακτηρισμό Τριμάρτυρη επειδή απαρτίζεται από τρία κλίτη: Το κεντρικό όπου τιμώνται τα Εισόδια της Θεοτόκου, το δεξιό, όπου τιμώνται οι Τρεις μεγάλοι Ιεράρχες Πατέρες και προστάτες των Ελληνικών Γραμμάτων και το αριστερό εις το οποίο τιμάται ο Άγιος Νικόλαος προς αναπλήρωση του ομωνύμου Ναού της Σπλάντζιας τον οποίον οι Τούρκοι είχαν μετατρέψει τότε σε Τζαμί. Ο Ναός γιορτάζει στις 21 Νοεμβρίου, εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου η οποία είναι και ημέρα αργίας για την Πόλη των Χανίων.
Στη βορειοδυτική πλευρά του λιμανιού της πόλης των Χανίων, οι Βενετοί κατασκεύασαν το Revellino del Porto, ένα οχυρωματικό έργο ικανό να αποτρέψει κάθε εχθρικό κίνδυνο για το λιμάνι. Η κατασκευή του ξεκίνησε περίπου στα μέσα του 16ου αι. και ολοκληρώθηκε μερικά χρόνια πριν την πτώση της πόλης στους Τούρκους το 1645.
Εσωτερικά ο χώρος ήταν διαμορφωμένος με κατάλληλα κτίσματα σε στρατώνες και αποθήκες πολεμικού υλικού. Επίσης ήταν η έδρα του στρατιωτικού διοικητή της πόλης. Στο μέσον περίπου της αυλής υπάρχει μια μεγάλη θολωτή δεξαμενή που συγκέντρωνε τα βρόχινα νερά των στεγών.
Τη βόρεια πλευρά του Revellino καταλαμβάνει το συγκρότημα των έξι συνεχόμενων θόλων στους οποίους υπήρχαν οι μεγάλες κανονιοθυρίδες (casematte) μία σε κάθε θόλο, σχεδιασμένες έτσι ώστε τα πυρά των πυροβόλων να καλύπτουν την είσοδο του λιμανιού.
Στα χρόνια της τουρκοκρατίας το Revellino χρησιμοποιήθηκε κυρίως σαν στρατώνας (Firka = στρατώνας), ονομασία που διατηρεί μέχρι σήμερα. Οι θολωτοί χώροι βολής χρησιμοποιήθηκαν ως φυλακές από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας μέχρι τα χρόνια του εμφύλιου πολέμου. Στο γωνιακό πυργίσκο του φρουρίου υψώθηκε συμβολικά την 1 Δεκεμβρίου 1913 η σημαία της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα.
Το Ναυτικό Μουσείο της Κρήτης βρίσκεται στην είσοδο του Ιστορικού φρουρίου ''Φιρκά'' στο παλιό Βενετσιάνικο λιμάνι. Ιδρύθηκε το 1973 με σκοπό την προώθηση της ναυτικής παράδοσης και της ιστορίας του νησιού. Το Μουσείο συνεργάζεται και αλληλεπιδρά με άλλα ναυτικά μουσεία της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Η μόνιμη έκθεση περιλαμβάνει 2.500 εκθέματα όπως κειμήλια, αντικείμενα που βρέθηκαν στο βυθό της θάλασσας, πίνακες ζωγραφικής, χάρτες, φωτογραφίες, μοντέλα πλοίων, ναυτικό εξοπλισμό κλπ. Τα εκθέματα είναι οργανωμένα σε ενότητες, σε χρονολογική σειρά από την Εποχή του Χαλκού μέχρι σήμερα. Υπάρχει επίσης μια ιδιαίτερη έκθεση από το περιβάλλον της θάλασσας με μια πλούσια συλλογή από κοχύλια που προέρχονται από διάφορα μέρη του κόσμου.
Ένα σημαντικό βήμα ανάπτυξης για το Ναυτικό Μουσείο είναι η δημιουργία μιας μόνιμης έκθεσης Αρχαίας και Παραδοσιακής Ναυπηγικής. Το κυριότερο έκθεμά της είναι το ανακατασκευασμένο πλοίο της Μινωικής εποχής «Μινώα», ένα πειραματικό μοντέλο, πιστό αντίγραφο αρχαίου εμπορικού. Άλλα εκθέματα είναι τα εργαλεία και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή του, μια σειρά φωτογραφιών όπως επίσης και ένας χάρτης του πειραματικού του ταξιδιού.
Ανατολικά της πλατείας της Σπλάτζιας στην παλιά πόλη των Χανίων, βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, η οποία κτίστηκε λίγο πριν το 1320, επί Ενετών, ως μοναστήρι του τάγματος των Δομινικανών μοναχών. Στην Βενετοκρατία αποτελούσε την πιο σημαντική εκκλησία της πόλης.
Ήταν κομψή και μεγάλη σε χωρητικότητα, με πλατιές καμάρες στο εσωτερικό. Μετά την επικράτηση των Τούρκων στα Χανιά ο ναός μετατράπηκε σε τέμενος και ονομάστηκε Χιουγκάρ Τζαμισί (το τζαμί του Ηγεμόνα-Αυτοκράτορα), προς τιμήν του σουλτάνου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Ιμπραήμ.
Το τζαμί απέκτησε εντυπωσιακό μιναρέ, ο οποίος ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους της πόλης, καθώς διαθέτει δύο εξώστες. Το 1928, αφού το κατέλαβαν χριστιανοί ορθόδοξοι, το τέμενος μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία και αφιερώθηκε στον Άγιο Νικόλαο.
Chania, also transliterated as Hania, is the second largest city of Crete and the capital of the Chania Prefecture. It lies along the north coast of the island, about 70 km west of Rethymno and 145 km west of Heraklion. The official population of the municipal area is 53,373 but some 70,000 people live in the greater area of Chania. Most of the visitors believe that Chania is Greece`s most beautiful city... Chania is a unique city bearing a rich and long history and culture. Its name is often glorified in historical documents as the city raised brave soldiers, groundbreaking politicians, intellectuals and artists. It is considered the city of Justice and Freedom and its rare beauty justifies its characterization as the "Venice of the East". The city of Chania was a crossroad between the East and the West for many centuries, and for this reason it was claimed by its enemies and suffered the presence of many conquerors. Always the first thing you hear about Chania - the Venetian Harbour, the old port, the narrow shopping streets and waterfront restaurants. Chania is also one of the places you are most likely to see on arriving in Crete. It is beautiful - that is to say much of the Chania you will want to see is clustered close to the harbour - old buildings, museums, churches and crafts shops (some with genuinely interesting and sometimes local, products on offer). Food is offered in great variety and sometimes great similarity - there are many restaurants and also cafes, at which to reflect upon the experiences of places you have just explored together with the enjoyment of some tasty food - we have suggestions for restaurants further on. The atmosphere has a touch of Florence and Venice (a few years ago when those cities still had some room to walk), combined with the culture and character of Cretan people and traditions. The Chania harbour is wonderful and at any particular time of day the light produces a different result, creating a "different place". This is the best chance to see some of the old buildings - of Venetian and Turkish design, that Crete once had across the island - many have since been destroyed by the ravages of war and plunder. Chania is surrounded by numerous rich options for sightseeing, exploration and discovery. Mountain villages provide a view into the "inner Crete". The Samaria and many other gorges can be hiked, archaeological sites abound. What to see at the city Explore the waterfront and streets just behind. Walk along the harbour wall to the Venetian Lighthouse. Visit the wonderful Naval Museum (Maritime Museum) - it delivers a superb introduction to the History of Crete and is by no means only for maritime mavens, you will learn more here in half an hour than most could teach you, about the events that filled Crete's moving past. Excellent, well done. Open: 10.00 to 14.00 daily, except Monday. Tel: 28210-91875. Admission: 2.50 euros. The Archaeological Museum on Halidon Street is smaller than its grand Heraklion cousin, though well worth visiting and appealing even to non archaeologists. Open: 8.00 to 17.00 (to 19.30 April-October) daily, except Monday. Tel: 28210-90334. Admission: 1.5 euros Historical Archives (museum): Open 9.00 to 13.00, Monday to Friday. Tel: 28210-52606. Admission: Free. Byzantine Museum. Open: 8.30 to 14.00 daily, except Monday. Tel: 28210-96046. Near the waterfront (at the back of the Naval museum). Outside Chania; trips to the many surrounding monasteries, the Samaria Gorge (take a bus to Omalos or a tour as you will walk the Gorge, take a ferry from the end at Agia Roumeli to Sfakia and then a bus back to Chania), Venizelos Graves and visit nearby villages where the old men talk, argue, discuss, play cards at their local kafeneio or simply find a stretch of beach and immerse the cares of yesterday in the waters of today. With children you might treat them with a visit to the water park at Limnoupolis. Rethymno, Crete's other Venetian town is an hour away by car or bus. The Therissos gorge, Kolymbari and its monastery, the wide sweep of Falassarna beach, boat trips to Gramvousa & Balos, a longer and most scenic trip to Elafonissi and villages en route - the list is long enough to fill many days. (all information can be changed without prior notice) Historical facts about Chania The Historical Years During the so called Historical Years, Kythonia seems to have been a powerful city-state, whose domain extended from Hania Bay to the feet of the White Mountains. Kythonia was constantly at war with other city-states such as Aptera, Falasarna nad Polyrrinia. In 69 B.C. the Roman Consul Cointus Metellus defeated the Cretans and conquered Kythonia to which he granted the privileges of an independent city-state. Kythonia reserved the right to mint its own coins until the 3rd century A.D. The Roman conquest put an end to the civil wars and a period of peace began, unique in the history of the island. The Kythonia of the Historical Years was of the same size as the city of Hania at the beginning of the 20th century. First Byzantine Period Information about the Kythonia of the Christian Years is limited. The most important archeological finds are those of the remains of a Basilica, discovered recently near the Venician Cathedral in the centre of Kasteli. Various sources mention the Kythonia Diocese and the Bishop Kythonios, who participated in the Sardinian Synod in 343. Kythonia is mentiond among the 22 most important cities of Crete in the "Document of Ieroklis" in the 6th Century. The Kytonia Diocese is also mentioned in all the "Ecclesiastical Minutes" (taktica), before and after the Arabian Occupation. The Arabian Occupation The occupation of Crete by the Arabs was effected gradually from 821 to 824. The consequences of the arrival of the Arabs in Crete were rather painful for the local population, who were subjected to a long and horrible period of slavery, resulting in the alienation of Crete from the Byzantine empire. St. Nicholas Stouthitis was born in 763 in Kythonia, which he left at the age of 10 to go to Constantinople. In 961, Nikiforos Fokas managed to free Crete and bring it back under the control of the Byzantine empire. The Byzantine Period The first action of the Byzantine empire, after reconquering Crete, was to re-establish their authority and power. Not only should all traces of the Arab occupation be abolished but also the defense of the island had to be organised quickly in order to avoid any Arab attempt to take back the island. Thus, strong fortifications are constructed along the coast and at strategic positions. The hill of Kasteli is fortified with a wall along its perimeter. This was constructed with building materials taken from the ancient city. It is still regarded as a remarkable military accomplishment and a proof of the continuous existence of the city in the period between the Arab and the Venician occupations. The Venician Occupation After the 4th Crusade and the dismantling of the Byzantine empire, in 1204, Crete is given to Bonifacio, the Marquis de Monfera. He, in turn, chooses to sell it to the Venicians for 100 silver marks. In 1252 the Venicians manage to subdue the locals as well as the Genoans, who, under the leadership of the Count of Malta Henrico Pescatore, had seized Crete. Hania is chosen as the seat of the Rector (Administrator General) of the region and flourishes as a significant commercial centre due to the fertility of the land. Contact with Venice leads to the social, economic and cultural conditions necessary for the growth of a culture strongly affected both by the Venician and the local element. The Turkish Occupation The Turks land near the Monastery of "Gonia" (Corner) in Kissamos, which they plunder and burn. They seize the fortified isle of "Agioi Theodori" and, after a two month siege, the City of Hania on 2nd August 1645. A new state of affairs prevails in the city, where churches are turned into mosques and Christian fortunes come to the hands of the conquerors. The Turks reside mostly in the eastern districts, Kasteli and Splanzia, where they convert the church of St Nicholas of the Dominicans into their central mosque "Houghiar Tzamissi" (The Sovereign's Mosque). Besides turning catholic churches into mosques, they build new ones such as "Kioutsouk Hassan Tzamissi" on the harbour. They also build public baths (Hamam) and fountains. In 1821 many Christians are slaughtered and the Bishop of Kissamos, Melhisethek Thespotakis is hanged in Splantzia. In 1878, the Treaty of Halepa is signed and the Christians are granted certain rights. In 1898, the semi-autonomous "Cretan State" is established and the city of Hania flourishes as the Capital of Crete.
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Π.Ε. ΧΑΝΙΩΝ
Δ/νση: Ιωσήφ Γκερόλα 48Β, 73132 Χανιά
Τηλ: 28210-47300
Fax: 28210-47301
Μεγάλο Νεώριο (Αρσενάλι)
Πρόκειται για το τελευταίο προς τα δυτικά κτίριο του συγκροτήματος των 17 νεωρίων στα Χανιά. Η κατασκευή του κτιρίου ξεκίνησε το 1585 από τον Προβλεπτή Alvise Grimani. Το μεγάλο πάχος των τοίχων του, η απομόνωση του από τα άλλα νεώρια αλλά και οι δημόσιες λειτουργίες που εγκαταστάθηκαν κατά καιρούς στους χώρους του, και ιδιαίτερα στον όροφο που απέκτησε το 1875 ο οποίος είχε λειτουργήσει ως σχολείο της Χριστιανικής Κοινότητας, του προσδίδουν μια ιδιαιτερότητα που ίσως αιτιολογεί την επωνυμία «Μεγάλο». Σήμερα στεγάζει το ΚΑΜ «Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου» των Χανίων Κρήτης.
Η Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων αποτελεί έναν μοναδικό χώρο πολιτισμού που φιλοξενεί έργα ζωγραφικής, χαρακτικής και γλυπτικής καταξιωμένων ελλήνων δημιουργών και ντόπιων καλλιτεχνών, που χρονολογούνται από το 18ο αιώνα έως σήμερα.
Πυρήνας της συλλογής των έργων που εκτίθενται στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων υπήρξε η δωρεά του Λυκούργου Μανουσάκη στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Ακολούθησαν σημαντικές δωρεές, όπως του Κώστα Ιωαννίδη και του Παναγιώτη Γράββαλου αλλά και προσφορές μεμονωμένων έργων από πολλούς καλλιτέχνες, γηγενείς και ξένους. Η Δημοτική Πινακοθήκη των Χανίων, κέντρο ευρύτερης πολιτιστικής δημιουργίας, αναπτύσσει αξιόλογη εκδοτική δραστηριότητα ενώ διοργανώνει και φιλοξενεί εκθέσεις, ομιλίες, ημερίδες, εκπαιδευτικά προγράμματα και άλλες δραστηριότητες, καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.
Στην πλατεία της Σπλάντζιας βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, η οποία κτίστηκε λίγο πριν το 1320, επί Ενετών, ως μοναστήρι του τάγματος των Δομινικανών μοναχών. Μετά την επικράτηση των Τούρκων στα Χανιά το 1645, ο ναός μετατράπηκε σε τέμενος και ονομάστηκε Χιουγκάρ Τζαμισί (το τζαμί του Ηγεμόνα-Αυτοκράτορα), προς τιμήν του σουλτάνου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Ιμπραήμ.
Εδώ φυλασσόταν και το ξίφος του τούρκου Δερβίση, που ήταν ο πρώτος που μπήκε μέσα στην πόλη και θεωρούνταν ιερό και θαυματουργό. Το τζαμί απέκτησε εντυπωσιακό μιναρέ, ο οποίος ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους της πόλης, καθώς διαθέτει δύο εξώστες. Τα μορφολογικά στοιχεία του μιναρέ, που πρόσφατα αναστηλώθηκε, ακολουθούν τη βενετσιάνικη παράδοση.
Ο Προμαχώνας Sabbionara (της άμμου), διατηρεί μέχρι σήμερα το ανάλογο τουρκικό όνομα Κουμ - Καπί (Kum Kapisi =Πόρτα της Άμμου) και βρίσκεται στη βορειοανατολική γωνιά των ενετικών οχυρώσεων και είναι εξολοκλήρου κτισμένος μέσα στη θάλασσα. Στο μέτωπο του προμαχώνα σώζεται κυκλικό έμβλημα με το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου και οικόσημα.
Η πύλη είναι η μοναδική που σώζεται μέχρι σήμερα, τροποποιημένη ως προς την εξωτερική της όψη στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Λόγω των ρηχών υδάτων του ο λιμένας του Χανίων δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τα σημερινά σκάφη και αυτό έχει βοηθήσει στην κράτηση μιας παλαιάς ατμόσφαιρας γύρω του με τα σημάδια των προηγούμενων κυριαρχιών.
Ο λόφος Καστέλι είναι αυτός που ορθώνεται πάνω από το τούρκικο τζαμί στο Ενετικό λιμάνι. Εκεί βρίσκονταν η ακρόπολη της αρχαίας Κυδωνίας, τα μινωικά Χανιά. Εκεί επίσης χτίστηκε το πρώτο βυζαντινό φρούριο, το Καστέλι, που περιβάλλονταν από τείχη με πολλούς πύργους και προμαχώνες. Στη συνέχεια εκεί εγκαταστάθηκαν οι Ενετοί το 1252 όπου και διαμορφώθηκε η έδρα του ρετούρη (διοικητή Χανίων), ενώ στο ίδιο μέρος ήταν το κονάκι των πασάδων κατά τη τουρκοκρατία. Τα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας μέσα στο Καστέλι κατοικούσαν οι αριστοκρατικές οικογένειες των χριστιανών. Το μεγαλύτερο μέρος της συνοικίας ισοπεδώθηκε με τους βομβαρδισμούς του Β’ Παγκόσμιου πολέμου και έτσι χάθηκε μια για πάντα η μεσαιωνική της όψη. Σήμερα σώζεται μόνο η βάση του τείχους από Βορρά. Αυτό που έχει επίσης διατηρηθεί είναι ο κεντρικός δρόμος που το διέσχιζε, η σημερινή οδός Κανεβάρο με τα επιβλητικά αρχοντικά.
Ο Προμαχώνας San Salvatore βρίσκεται στη βορειοδυτική γωνία των ενετικών οχυρώσεων της Παλιάς Πόλης των Χανιών. Πήρε το όνομά του από το ναό και τη μονή San Salvatore των Φραγκισκανών Μοναχών που σώζεται στην περιοχή.
Ο Προμαχώνας San Salvatore Βρίσκεται στα δυτικά του Φρουρίου Φιρκά. Σήμερα σώζεται το μισό ενός κυκλικού πύργου από την αρχική οχύρωση του λιμανιού, που κατασκευάστηκε από τους Γενοβέζους στις αρχές του 13ου αιώνα. Ο πύργος αυτός του Προμαχώνα San Salvatoreενσωματώθηκε στις μεταγενέστερες οχυρώσεις.
Επάνω από τον Προμαχώνα San Salvatore υπάρχει ο ομώνυμος τετράπλευρος επιπρομαχώνας που κάλυπτε μαζί με το Φρούριο Φιρκά την περιοχή της θάλασσας και ένα τμήμα της δυτικής πλευράς των οχυρώσεων.
Ο Προμαχώνας San Salvatore αποτελούσε τμήμα των οχυρώσεων που κατασκεύασαν οι Ενετοί τον 16ο αιώνα στην πόλη, η οποία περικλειόταν από Τείχη για την άμυνα και την προστασία της από εξωτερικούς εχθρούς.
Στη βόρειο-ανατολική πλευρά του Δημοτικού Κήπου βρίσκεται το εντυπωσιακό Ρολόι της πόλης, το οποίο άρχισε να χτίζεται το 1924 και τέλειωσε το 1927 και το οποίο αποτελεί ένα από τα πιο αξιοσημείωτα κτίσματα της πόλης των Χανίων.
Ένα από τα αξιόλογα χτίσματα της Ενετικής περιόδου είναι η Πύλη του Μεγάρου Renier. Πρόκειται για Μέγαρο (Palazzo) της ομώνυμης Βενετοκρητικής οικογένειας µε το μικρό οικογενειακό παρεκκλήσι του Αγ. Νικολάου και την εντυπωσιακή είσοδο µε την λατινική επιγραφή και το οικόσημο της οικογένειας.
Σήμερα σώζεται το μεγαλύτερο μέρος του, αλλοιωμένο από επεμβάσεις. Επάνω από το τοξωτό θύρωμα του διαβατικού σώζεται η επιγραφή “MULTA TULIT, FECITQUE AT STUDUIT DULCES/PATER, SUDAVIT ET ALSIT SEMPER REQUIES CERENAT, MDC VIII. IDI B. IAN” που σημαίνει «Πολλά έφερε, έκαμε και μελέτησε ο γλυκύς πατέρας, κοπίασε και ίδρωσε. Ας τον σκεπάζει αιώνια γαλήνη. 1608».
Η συναγωγή Ετζ Χαγίμ (εβραϊκά: בית הכנסת עץ חיים) είναι συναγωγή στην παλιά πόλη των Χανίων και είναι η μόνη σωζόμενη συναγωγή στην Κρήτη. Η συναγωγή βρίσκεται στην «Ομβριακή» γειτονιά, επί της παρόδου Κονδυλάκη. Κατασκευάστηκε τον 17ο αιώνα, καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Β΄ΠΠ και αναστηλώθηκε το 1997-99.
Στη θέση της συναγωγής είχε κατασκευαστεί τον 15ο αιώνα καθολική εκκλησία, μάλλον αφιερωμένη στην Αγία Αικατερίνη. Αυτή η εκκλησία καταστράφηκε κατά την πολιορκία της πόλης το 1535-1540 από τους Οθωμανούς. Στην κατασκευή των τειχών της πόλης, στην συνέχεια, αναφέρονται ότι συμμετείχαν εθελοντικά 36 Εβραίοι και μάλλον οι Ενετοί έδωσαν ή πούλησαν την γκρεμισμένη εκκλησία στους Εβραίους για να κατασκευάσουν τη συναγωγή, περίπου το 1560. Στα Χανιά υπήρχε και μία δεύτερη συναγωγή, η συναγωγή Μπεθ Σαλόμ.
Η συναγωγή αποτελείται από το κύριο κτίριο της συναγωγής και δύο αυλές. Στα νότια βρίσκεται η αυλή του Ρόναλντ Λάουντερ, με πρόσβαση στη λατρευτική κρήνη (μικβέχ), την οποία μοιραζόταν με τη συναγωγή Μπεθ Σαλόμ, και όπου βρίσκονται εβραϊκοί τάφοι. Η βόρεια αυλή είναι αφιερωμένη στους Φίλους του Ετζ Χαγίμ και διαθέτει στον ανατολικό της τοίχο μια κρήνη, η οποία ανακατασκευάστηκε το 1995. Στα βόρεια συνορεύει με το κτίριο που στεγαζόταν η σχολή διδασκαλίας του Ταλμούδ. Η κάθε αυλή έχει δική της πρόσβαση. Η πρόσβαση στη βόρεια αυλή γίνεται από την πύλη Ρόσνταϊλντ, ενώ στη νότια αυλή γίνεται από μια μικρή είσοδο και οδηγούσε στην πύλη των γυναικών.
Το κύριο κτίριο είναι μονόκλιτο θολωτό. Η εσωτερική διαρρύθμισή του είναι παρόμοια με αυτή των συναγωγών των Ιωαννίνων, της Χαλκίδας και της Κέρκυρας, και ακολουθεί την παράδοση της ρωμανιώτικης κοινότητας. Το Εχάλ (ιερό του Τορά) βρίσκεται στον ανατολικό τοίχο, ενώ το Μπέμα (αναγνωστήριο του Τορά) βρίσκεται ακριβώς απέναντί του, στον δυτικό τοίχο.
Κάτω από την πλατεία βρέθηκαν με ανασκαφές ένα τούρκικο λουτρό και μια Ενετική δεξαμενή νερού, τέτοιας χωρητικότητας ώστε να καλύπτει την πόλη των Χανίων για έξι μήνες. Η δεξαμενή αχρηστεύτηκε μετά από τους σεισμούς του 1595 που άλλαξαν την ροή του ποταμιού που την τροφοδοτούσε.
Πιθανότατα η εκκλησία του San Rocco να ήταν χτισμένη σε αυτό το σημείο όπου βρίσκεται η πλατεία 1821. Στην πλατεία υπάρχει μια πλάκα στη μνήμη στου Επισκόπου Μελχισεδέκ, τον οποίο οι Τούρκοι κρέμασαν σ´ ένα πλάτανο το 1821 επειδή φοβόντουσαν κάποια πιθανή εξέγερση.
Σύνδεση με
Facebook