Ελούντα, Μονή Παναγίας στο Δρουβαλιά
Το μοναστήρι της Παναγίας132 βρισκόταν σε υψόμετρο 113 μ. στο λόφο Δρουβαλιά, ή Ντρουβαλιά, όπως ακούγεται σήμερα το τοπωνύμιο, στους πρόποδες της κορυφής Καρφί, πάνω από τον οικισμό της Ελούντας. Η θέση έχει κλίση 15 μοιρών με βορειοανατολικό προσανατολισμό και θέα στους κόλπους της Ελούντας, τη χερσόνησο της Κολοκύθας και τη σκοπιά Κριός της Βενετοκρατίας. Στο πετρώδες περιβάλλον του μνημείου φύονται ευκάλυπτοι, ελαιόδεντρα και χαρουπιές κι επίσης εντοπίζεται ένα καλντερίμι.
Σήμερα διατηρείται το καθολικό της μονής. Πρόκειται για ναό μονόχωρο καμαροσκέπαστο, με ένα νότιο παράθυρο και νότια είσοδο με απλό ημικυκλικό ανακουφιστικό τόξο.
Γύρω από το ναό έχει διαμορφωθεί τσιμεντένιο προαύλιο, ενώ στα ανατολικά του υπάρχει μία ανοιχτή δεξαμενή σε χρήση. Νοτιοδυτικά του ναού σώζονται διάφορα ερείπια πιθανότατα νεότερων κτισμάτων και κατά τόπους εντοπίζονται μεγάλοι σωροί από πέτρες.
Η μονή αναφέρεται το 17ο αιώνα με άνδρες μοναχούς. Το 1623 ο φεουδάρχης Πιέρο Μουδάτζο από το Επάνω χωριό της Φουρνής παραχωρεί το μοναστήρι του, που βρίσκεται σε τόπο ονομαζόμενο Δρουβαλιά και είναι της Υπεραγίας Θεοτόκου, στον ιερομόναχο Μελέτιο Κάβαλο και στη συνέχεια στους γιους του, όπως είχε κάνει παλαιότερα ο πεθερός του στους προκατόχους του μοναχούς, για να τό φροντίζει, να διαχειρίζεται την περιουσία του και να μνημονεύει το όνομά του.