1ο ΣΕΚ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΚΕΠ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Είναι η κεντρική πλατεία στο Ηράκλειο. Εκεί βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο, η Νομαρχεία και η πύλη του Αγίου Γεωργίου. Ο ελεύθερος χώρος στον οποίο σήμερα έχει διαμορφωθεί η πλατεία, επί Ενετοκρατίας χρησίμευε για την άσκηση του στρατού των Βενετών. Αργότερα όταν χτίστηκε η πύλη του Αγίου Γεωργίου η πλατεία μετονομάστηκε σε πλατεία Αγίου Γεωργίου. Επίσης στο χώρο αυτό υπήρχαν υπόγειες κυκλικές σιταποθήκες των Ενετών, όπου αποθηκεύονταν σιτηρά για καταστάσεις ανάγκης καθώς και μια μεγάλη υπόγεια λιθόκτιστη δεξαμενή νερού. Το 1628 στα πλαίσια υδροδότησης του Ηρακλείου με την κρήνη Λιονταριών, χτίστηκε απέναντι από το σημερινό ξενοδοχείο Αστόρια μια υδατογέφυρα στηριζόμενη σε τρία τόξα, πάνω στην οποία περνούσε αγωγός νερού για την κρήνη. Από τότε η πλατεία αυτή ονομάστηκε «Τρεις Καμάρες» , ονομασία που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και σήμερα από τους Ηρακλειώτες. Οι καμάρες αυτές γκρεμίστηκαν από τους Τούρκους το 19ο μ.Χ αιώνα. Η πλατεία σήμερα, μοναδική από άποψη έκτασης, είναι ο κυριότερος τόπος αναψυχής των Ηρακλειωτών, συγκεντρώσεων και γενικά κοινωνικών εκδηλώσεων. Τις βραδινές ώρες και τις γιορτές η κυκλοφορία οχημάτων διακόπτεται στην περιοχή αυτή, γιατί γεμίζει από κόσμο.

ΤΜΗΜΑ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΜΗΤΡΩΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Εισαγγελίες Πρωτοδικών Εισαγγελία Πρωτοδικών Ηρακλείου ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ, Τ.Κ. 71110, ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Τηλ.: 2810 306607

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ - Τηλ.: 2810 306644 - Fax.: 2810 282270

ΠΟΙΝΙΚΟ ΜΗΤΡΩΟ - Τηλ.: 2810 306640 - Fax.: 2810 220181

ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ - Τηλ.: 2810 306607

ΤΜΗΜΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ - Τηλ.: 2810 306611 - Fax.: 2810 222143

Το κτηριακό συγκρότημα το οποίο απαρτίζεται σημερα από τρία επί μέρους κτήρια, όπου στεγάζονται η Περιφέρεια Κρήτης, τα Δικαστήρια και η Διεύθυνση της Αστυνομίας, είναι αποτέλεσμα της μετασκευής τούρκικου κτίσματος του τέλους του 19ου αι. Το συγκρότημα δεσπόζει στην πλατεία Ελευθερίας και αναπτύσσεται κατά μήκος της νότιας παρειάς της λεωφόρου Δικαιοσύνης.

Το πρώτο κτίσμα που κατασκευάσθηκε στη θέση αυτή ήταν βενετικό. Οι Βενετοί την έβδομη δεκαετία του 16ου αι. κατασκεύασαν τους στρατώνες του Αγίου Γεωργίου, που είχαν δυνατότητα στέγασης 700 στρατιωτών. Το κτήριο, μετά από τις προσθήκες που έγιναν σε αυτό τον 17ο αι. έφτασε να έχει μήκος 261 μ., διέθετε 200 δωμάτια και είχε ένα μεγάλο επίμηκες στεγασμένο προστώο κατά μήκος της βόρειας πλευράς του. Μετά την πτώση του Χάνδακα στους Τούρκους οι βενετικοί στρατώνες χρησιμοποιήθηκαν από τους νέους κατακτητές. Καταστράφηκαν όμως κατά τον μεγάλο σεισμό του 1856. Στην ίδια θέση οι Τούρκοι αποφάσισαν να κατασκευάσουν νέους στρατώνες. Τα σχέδια εκπονήθηκαν από τον Αθανάσιο Μούση, στον οποίο οφείλεται ο σχεδιασμός και άλλων λαμπρών κτιρίων της πόλης, με κορυφαία ανάμεσά τους τον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Μηνά και το Βεζίρ Τζαμί, τον σημερινό ναό του Αγίου Τίτου. Ο θεμέλιος λίθος των νέων στρατώνων τέθηκε το 1883. Το κτήριο, που ήταν γνωστό με την τούρκικη ονομασία ''κισλάδες'', ήταν διώροφο, επίμηκες και ενιαίο. Στεγαζόταν με ξύλινη κεραμοσκεπή στέγη. Στον μέσον της βόρειας όψης του εντοιχίστηκε το περίφημο μαρμάρινο αναγεννησιακό θύρωμα ενός παρεκκλησίου του καθολικού της ενετικής μονής του Αγίου Φραγκίσκου. Το θύρωμα αυτό, δώρο του Κρητός Πάπα Αλεξάνδρου Ε' προς τη μονή τη δεύτερη δεκαετία του 15ου αι. αφαιρέθηκε από την αρχική του θέση και τοποθετήθηκε στη νέα όταν άρχισαν να κτίζονται οι τούρκικοι στρατώνες. Αυτό έγινε κατά τη διάρκεια του σεισμού του1856.

Μετά την αυτονομία και την αποχώρηση του τουρκικού στρατού, στους παλαιούς στρατώνες στεγάσθηκε το ''Γυμνάσιον Ηρακλείου'' ενώ αργότερα, το 1921, στεγάστηκε και το δεύτερο γυμνάσιο της πόλης. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, με σχέδια του αρχιτέκτονα Δημήτρη Κυριακού, το τούρκικο κτήριο υφίσταται εκτεταμένες τροποποιήσεις ώστε να λειτουργήσει ως σύγχρονο διοικητήριο. Έτσι το ενιαίο κτίσμα χωρίζεται σε τρία επιμέρους τμήματα, ανάμεσα στα οποία δημιουργούνται ευρείες υπαίθριες διαβάσεις. Τα ξύλινα πατώματα και η ξύλινη στέγη αντικαθίστανται με πλάκες από οπλισμένο σκυρόδεμα και οι όψεις του μορφολογούνται σύμφωνα με τις επιταγές του κλασικισμού.

16ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Η πύλη του Ιησού, (γνωστή και ως Καινούρια Πόρτα), ήταν μια από τις κεντρικές πύλες του Χάνδακα της Ενετικής περιόδου. Οδηγούσε προς τις νότιες επαρχίες και σε αυτήν κατέληγε ο νότιος οδικός άξονας της πόλης, η σημερινή οδός Έβανς.

Η πύλη, έργο του Μικέλε Σανμικέλι, αποτελεί ένα από ωραιότερα δείγματα αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής της πόλης και ξεχωρίζει ιδιαίτερα για τη μνημειακή πρόσοψη της. Εκατέρωθεν του κεντρικού καμαρόσχημου θυρώματος υπάρχουν άλλα ανοίγματα που αντιστοιχούν σε παράθυρα και δευτερεύουσες εισόδους προς τους βοηθητικούς χώρους εντός της στοάς, που χρησίμευαν για την αποθήκευση όπλων και για την παραμονή της φρουράς που έλεγχε την πύλη. Ο χώρος αναστηλωμένος και ειδικά διαμορφωμένος θα λειτουργήσει ως μουσείο για τη ζωή και το έργο του μεγάλου Κρητικού λογοτέχνη Νίκου Καζαντζάκη.

Στις αρχές του 20ού αιώνα με την εμφάνιση του αυτοκινήτου, δημιουργήθηκς ρήγμα στο τμήμα του τείχους ανατολικά της ενετικής πύλης, γνωστό ως Καινούρια Πόρτα, που γεφυρώθηκε τη δεκαετία του 1970.

Από εδώ επίσης έμπαινε στο Ηράκλειο, ο αγωγός που τροφοδοτούσε με νερό την πόλη. Το όνομά της οφείλεται στην εκκλησία του Ιησού Χριστού που βρισκόταν προς την εξωτερική πλευρά της οχύρωσης. Πάνω από την έξοδο της πύλης έχει εντοιχιστεί πλάκα με χαραγμένη τη χρονολογία αποπεράτωσης , καθώς και ανάγλυφες πλάκες με το φτερωτό λιοντάρι του Αγίου Μάρκου, το έμβλημα της παντοκρατορίας των Ενετών. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, έγινε μελέτη για τη γεφύρωση του ρήγματος της Καινούριας Πόρτας, ανατολικά της πύλης του Ιησού. Τα επόμενα χρόνια η μελέτη αυτή πραγματοποιήθηκε και κατασκευάστηκε διπλή συνεχόμενη γέφυρα, τα τμήματα της οποίας επικοινωνούν με τοξωτά ανοίγματα. Στα ακριανά σημεία του εσωτερικού της γέφυρας φτιάχτηκαν μαγαζιά. 

Η Πύλη του Αγίου Γεωργίου στο Ηράκλειο βρίσκονταν θαμμένη κάτω από την Πλατεία Ελευθερίας για πολλές δεκαετίες. Πρόσφατα αποκαλύφθηκε και ανακαινίστηκε φέρνοντας στο φως μια άγνωστη εικόνα από την ιστορία του Ηρακλείου. Η Πύλη του Αγίου Γεωργίου χτίστηκε το 1565 επί ενετοκρατίας και συνέδεε το περιτειχισμένο Ηράκλειο με την Ανατολική Κρήτη. Αλλιώς ονομαζόταν Πύλη Λαζαρέτο γιατί οδηγούσε στο Λαζαρέτο, δηλαδή το λοιμοκαθαρτήριο, που βρισκόταν στα ανατολικά παράλια έξω από τα τείχη του Ηρακλείου. Η πύλη του Αγίου Γεωργίου αποτελούσε σπίτι για πάρα πολλούς λεπρούς, οι οποίοι διώχτηκαν από τα χωριά τους λόγω της αρρώστιας. Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα της αρρώστιας ήταν κυρίως η παραμόρφωση στα άκρα τους σώματος, καθώς και το πολύ πρήξιμο. Όσοι ήταν εκεί εκλιπαρούσαν ελεημοσύνη από τους περαστικούς. Λεπροί δεν ήταν μόνο άνθρωποι μεγάλης ηλικίας αλλά και πολλά νέα παιδιά που είχαν όλη τη ζωή μπροστά τους. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια οι τουρκικές αρχές έδιναν μισή οκά ψωμί την ημέρα σε κάθε λεπρό. Ακόμα και αυτό το μικρό πράγμα φαινόταν σε αυτούς σαν ένα θείο δώρο. Η αρχική πρόσοψη της πύλης Αγίου Γεωργίου ήταν μνημειακή, διακοσμημένη με μετάλλια, οικόσημα, ανάγλυφους λέοντες και επιγραφή με την χρονολογία κατασκευής, 1565, και το όνομα του αρχιστράτηγου Παύλου Τζώρτζη. Ψηλά, πάνω από το άνοιγμα της εισόδου δέσποζε η ανάγλυφη εικόνα του Αγίου Γεωργίου πάνω στο άλογο του. Η επιβλητική πρόσοψη της πύλης γκρεμίστηκε με βάρβαρο τρόπο με δυναμίτες μία νύχτα του 1917, για τη διάνοιξη του δρόμου. Διασώζεται ωστόσο η πλάκα με τον Άγιο Γεώργιο, η οποία φυλάσσεται στο Ιστορικό Μουσείο Ηρακλείου.

17ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

http://17dim-irakl.ira.sch.gr/autosch/joomla15/

Προμαχώνας Βιτούρι Στην αρχή ονομάστηκε γωνιά Καλλέργη. Έπειτα του Αγίου Ελευθερίου, από την μικρή παλιά εκκλησία που βρισκόταν κοντά. Και τέλος, επικράτησε Προμαχώνας Βιτούρι προς τιμήν του Giovvani Vitouri. Τα δύο μέτωπά του είναι άνισα μεταξύ τους. Το ανατολικό μέτωπο είναι υπερδιπλάσιο από το ΝΔ και βρίσκεται κάτω από τις επιχωματώσεις με τις οποίες έγινε η πλήρωση της τάφρου και σχηματίστηκε το επίπεδο στο οποίο διαμορφώθηκε η λεωφόρος Δημοκρατίας και το πάρκο Γεωργιάδη

Άγιος Ιωάννης (Μονή Φραγκισκανών). Πρόκειται για τον Άγιο Ιωάννη το Βαπτιστή, ο οποίος βρίσκεται στη συμβολή των οδών Καρτερού και 1821. Σώζεται ολόκληρος, αν και σε κακή κατάσταση. Αναφέρεται στο χάρτη του Βερτμίλερ με χρονολογία 1271. Ήταν λατινική εκκλησία του τάγματος των Φραγκισκανών και ανήκε στο τάγμα των Minori Osservanti. Με την άλωση της πόλης μετατράπηκε σε τζαμί του Μαχμούτ Αγά ή Σεϊτάν Ογλού, που σημαίνει ο «δαιμόνιος άνθρωπος». Επρόκειτο για δίκλιτο ναό με ξύλινη στέγη στο βόρειο και κυλινδρικό θόλο στα ανατολικά. Το νότιο κλίτος στεγαζόταν το μισό με δίκλιτη στέγη και το άλλο μισό με δύο τρούλους χωρίς τύμπανο, που κατά τον Τζερόλα έμοιαζαν τουρκικής κατασκευής. Όταν τον επισκέφτηκε είδε στο εσωτερικό του μερικά κομμάτια από μάρμαρο και ένα σταυρό με στέμμα. Ο ναός με την απελευθέρωση κατέστη ανταλλάξιμος και πουλήθηκε. Τη δεκαετία του '30 στέγασε τον πρώτο βουβό κινηματογράφο του Ηρακλείου. Στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο βομβαρδίστηκε και καταστράφηκε ολόκληρο το ανατολικό του μέρος.

1ο ΣΕΚ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Προμαχώνας Ιησού Πήρε το όνομά του από τη μικρή εκκλησία του Ιησού Χριστού. Έχει δύο ημικυκλικά τμήματα και δύο χαμηλές πλατείες με κανονιοθυρίδες. Στο ισόπεδο του Προμαχώνα κατασκευάστηκαν δύο επιπρομαχώνες. Σήμερα ο χώρος της τάφρου είναι το κηποθέατρο Ν. Καζαντζάκης. Ο χώρος που βρισκόταν οι κανονιοθυρίδες είναι σήμερα το μικρό θέατρο Μ. Χατζιδάκις.

Είναι από τα σημαντικότερα ενετικά μνημεία στο Ηράκλειο. Βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τα Λιοντάρια. Ο Άγιος Μάρκος ήταν ο προστάτης των Βενετών και επομένως άρχισε να χτίζεται ο μητροπολιτικός ναός του από τα πρώτα χρόνια της Βενετοκρατίας, το 1239. . Το κομψό του κτίριο ήταν μία τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική . Στο υψηλό καμπαναριό του, όπου υπήρχε το ρολόι της πόλης, κυμάτιζε η σημαία της Βενετίας με το σύμβολο της κυριαρχίας της Γαληνοτάτης, τον φτερωτό Λέοντα του Αγίου Μάρκου. Στο δάπεδο του ναού ήταν θαμμένοι δούκες και άλλοι σημαντικοί ευγενείς του «Βασιλείου της Κρήτης», που πέθαναν στον Χάνδακα, και σ’ αυτό γίνονταν όλες οι επίσημες τελετές της ενετικής διοίκησης. Την περίοδο της Τουρκοκρατίας μετατράπηκε σε τζαμί. Οι Τούρκοι γκρέμισαν το κωδωνοστάσιο της Βασιλικής και στη θέση του ύψωσαν μιναρέ. Μετά την απελευθέρωση του νησιού οι κάτοικοι του Ηρακλείου γκρέμισαν το μιναρέ θέλοντας να σβήσουν δυσάρεστες μνήμες και σύμβολα της τουρκικής κατοχής. Σήμερα το μνημείο χρησιμοποιείται ως Δημοτική Πινακοθήκη. Βασιλική Αγίου Μάρκου

Στην πλατεία Κορνάρου επίσης κατά την Τουρκοκρατία υπήρχε και η Φιλανθρωπική κρήνη (σεμπίλ), που κτίστηκε το 1776 από τον Χατζή Ιμπραχίμ Αγά, ο οποίος μάλιστα αφιέρωσε σχεδόν όλη του την περιουσία για τη συντήρησή της. Είναι το μοναδικό στο είδος του σεμπίλι που διασώζεται σήμερα. Πρόκειται για ένα κυκλικό θολωτό κτίριο με ημικυκλικά καγκελωτά παράθυρα ολόγυρα. Μπροστά από κάθε παράθυρο υπάρχει μια βρύση με μια πέτρινη λεκάνη όπου παλαιότερα συγκεντρωνόταν το νερό. Η πλατεία αυτή αποτελούσε ένα σημαντικό χώρο συνάθροισης των μουσουλμάνων, καθώς υπήρχαν τριγύρω αρκετά καφενεία με ναργιλέδες. Στον ίδιο χώρο γιόρταζαν το Ραμαζάνι και τη μεγάλη τριήμερη γιορτή του μπαϊραμιού. Η κρήνη αυτή κινδύνευσε να κατεδαφιστεί, όπως συνέβη δυστυχώς με το Ναό του Σωτήρος. Σήμερα λειτουργεί ως καφενείο, συνεχίζοντας μια χρήση που είχε ξεκινήσει από την οθωμανική περίοδο.

Ερωτόκριτος και Αρετούσα. Πλατεία Κορνάρου ( Βαλιδέ Τζαμί). Γλύπτης Παρμακέλης.

Η πλατεία Κορνάρου  κοσμείται με ένα σιντριβάνι και το άγαλμα του έφιππου Ερωτόκριτου να αποχαιρετά την αγαπημένη του Αρετούσα.