Νομός: Λασιθίου



Μέρη κοντινά με 1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΣΗΤΕΙΑΣ

Σε χαμηλό λόφο (ύψους 40μ.) αναπτύχθηκε οργανωμένος παράλιος οικισμός των μινωικών χρόνων, κάτι που επέβαλε η γεωγραφική διαμόρφωση της περιοχής καθώς και το μεγάλο λιμάνι. Ο οικισμός υπήρξε το κέντρο μιας περιοχής που ξεκινά από το Χαμαίζι δυτικά και φθάνει στην Πραισό νότια και στον Ανάλουκα ανατολικά. Πάντως, αν και υπάρχουν ενδείξεις κατοίκησης κατά τα τελευταία νεολιθικά χρόνια (3500 π.Χ.), ο οικισμός απαντά στους Πρωτομινωικούς ΙΙ χρόνους (2600-2300 π.Χ.) και η ύπαρξή του είναι συνεχής μέχρι το 1450 π.Χ., οπότε καταστράφηκε, όπως και τα άλλα μινωικά κέντρα, με μικρή ανακατάληψη κατά την Υστερομινωική ΙΙΙ εποχή (1400-1300 π.Χ.). Ο οικισμός ήκμασε κατά την Παλαιοανακτορική εποχή (2000-1700 π.Χ.), κατά την οποία μάλιστα οικοδομήθηκε κεντρικό κτήριο ανακτορικού χαρακτήρα στην κορυφή του λόφου, η μεγάλη ακμή του όμως τοποθετείται κατά τους νεοανακτορικούς χρόνους (1700-1450 π.Χ.) με μια νέα οικοδομική φάση με πολλές τροποποιήσεις. Κατά τον 12ο-13ο αιώνα μ.Χ. στην κορυφή του λόφου υπήρχε νεκροταφείο από το οποίο έχουν ήδη ανασκαφεί 32 τάφοι.
Tο 1900, ο αρχαιολόγος R.C. Bοsanquet διεξήγαγε σύντομη ανασκαφική έρευνα στην περιοχή, όπου ήταν ορατά ίχνη τοίχων. Η σύγχρονη συστηματική ανασκαφή από την Μ.Τσιποπούλου ξεκίνησε το 1985.
Tα σημαντικότερα μνημεία και αρχιτεκτονικά σύνολα της περιοχής είναι:
Η μινωική πόλη καταλάμβανε ολόκληρο το λόφο. Στους πρόποδες αποκαλύφθηκε κυκλώπειο τείχος με τρεις πύργους (5Χ5μ). Από πλακόστρωτους δρόμους, ένας από τους οποίους οδηγούσε στο κεντρικό κτήριο, είχαν πρόσβαση τα μεγάλα διόροφα σπίτια, τα οποία ήταν κτισμένα πάνω σε άνδηρα, ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Στο ισόγειο υπήρχαν αποθηκευτικοί και εργαστηριακοί χώροι, ενώ στον όροφο ήταν η κυρίως κατοίκηση.
Δύο σπίτια που έχουν ολοκληρωτικά ανασκαφεί χρονολογούνται στη Νεοανακτορική εποχή (1700-1450 π.Χ.). Το ένα εγκαταλείφθηκε κατά την Υστερομινωική Ια περίοδο (1500 π.Χ.) και το άλλο καταστράφηκε από πυρκαγιά λίγο αργότερα (1450 π.Χ.).
•Σπίτι 1: Οι χώροι που αποτελούν το ισόγειο είναι κατανεμημένοι σε δύο αναλήμματα που συνδέονται μεταξύ τους με λίθινη κλίμακα. Στο κατώτερο επίπεδο σώζονται δύο αποθηκευτικοί χώροι και δύο μαγειρεία, όπου εντοπίσθηκαν αγγεία πεσμένα από ράφια προσαρμοσμένα στους τοίχους, καθώς και χώρος εγκατάστασης ληνού (πατητήρι) και φύλαξης κρασιού σε πίθους. Στο ανώτερο επίπεδο υπάρχει εργαστηριακός χώρος με γούρνες και λίθινα τριβεία, ενώ ενδιαφέρουσα είναι ταφή νεογέννητου μέσα σε πίθο, κάτω από το πάτωμα.
•Σπίτι 2: Σώζεται σε δύο οικοδομικές φάσεις. Κατά την πρώτη, ένα από τα δωμάτια του ισογείου αποτελούσε αίθουσα υποδοχής με κίονα στο κέντρο, πάτωμα από κονίαμα, εστία και ανοίγματα προς τα υπόλοιπα δωμάτια, αργότερα όμως, αποτέλεσε εργαστηριακό χώρο επεξεργασίας και βαφής μαλλιού. Στην ερμηνεία αυτή συντελεί η εύρεση λίθινων γουρνών, αγωγών και υφαντικών βαριδιών. Σε αποθηκευτικό χώρο αποκαλύφθηκε κομμάτι πηλού με σημεία της Γραμμικής Α γραφής που δηλώνουν "αρωματικό λάδι".
Το κεντρικό ανακτορικό κτήριο που σώζεται σε έκταση 3 στρεμμάτων έχει κατασκευασθεί σε δύο αναλήμματα, σε τεχνητά διαμορφωμένο πλάτωμα της κορυφής του λόφου. Το περιβάλλει περιμετρικός αναλημματικός τοίχος με πυργοειδή προεξοχή. ΄Ενας διάδρομος με κατεύθυνση ανατολικά-δυτικά εισέρχεται από πολύθυρο στην κεντρική αυλή - με πάτωμα από κονίαμα - διαστάσεων 9Χ13 στην πρώτη νεοανακτορική φάση. Στην τελευταία φάση έχει διαστάσεις 5,50Χ11μ. και καταλήγει σε δωμάτια στα δυτικά, τα οποία μάλλον ήταν λατρευτικοί χώροι, όπως φαίνεται από την εύρεση τράπεζας προσφορών και πινακίδων αρχείου με σημεία Γραμμικής Α γραφής. Στα νότια του διαδρόμου υπάρχουν δωμάτια από τα οποία ξεχωρίζει το δωμάτιο με γυψόπλακες και θρανίο επενδεδυμένο με κονίαμα και ορθοστάτες πάνω σ΄αυτό. Στη βόρεια πλευρά του διαδρόμου υπάρχουν δώδεκα επιμήκεις χώροι, ενώ στο χαμηλότερο επίπεδο βρίσκονται οι αποθήκες, που συνδέονται με την κεντρική αυλή με μνημειώδη κλίμακα, επιχρισμένη με κονίαμα, η οποία στην τελευταία φάση του κτηρίου κλείσθηκε από αποθήκη. Στα δυτικά του κτηρίου υπήρχε κήπος που χώριζε τον κυρίως χώρο του οικοδομήματος από τους εργαστηριακούς χώρους.

It is very long ( about 1000 m ) and it only gets crowded near the harbor. There are some flat areas near the east end of the beach where campers can park.


1ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΗΤΕΙΑΣ
Η Ενοριακή Επιτροπή της Αγίας Αικατερίνης είχε παραχωρήσει τμήμα του οικοπέδου της, στα βόρεια του ναού για την κατασκευή του πρώτου Δημοτικού Σχολείου της πόλης. Δεν έχουμε πλήρη στοιχεία για την ακριβή χρονολογία ιδρύσεώς του αλλά από σχετική αλληλογραφία των Πληρεξουσίων Σητείας με την Επισκοπεία και τη Δημογεροντία Λασιθίου θα πρέπει να θεωρείται πιθανό έτος ίδρυσης του Ελληνικού Σχολείου Σητείας το 1871 ενώ ήδη λειτουργούσε όμοιο σχολείο στο Πισκοκέφαλο. Σε φωτογραφίες της εποχής της δεκαετίας του 1910, εικονίζεται το κτίριο του Δημοτικού Σχολείου στη βορινή πλευρά του ναού. Το σχολικό αυτό κτίριο, οπωσδήποτε κατασκευασμένο με ιδιαίτερη βιασύνη για να καλυφθεί το επείγον πρόβλημα της στέγασης των μαθητών της νέας Σητείας, γρήγορα παρουσίασε κατάσταση απαράδεκτη και χαρακτηρίστηκε «παλαιά τρώγλη» από τον Επιθεωρητή Ν. Πιμπλή στο λόγο του τον οποίο εκφώνησε στα εγκαίνια του νέου «περιλάμπρου, αξιοθαυμάστου και επιβλητικωτάτου οικοδομήματος» του Δημοτικού Σητείας, στις 15 Οκτωβρίου 1933 το οποίο ανηγέρθη στη θέση του κατεδαφισθέντος παλαιού και το οποίο αποτελεί το σημερινό 1ο Δημοτικό Σχολείο της πόλης και έχει χαρακτηριστεί και Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο με την αρ. ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/2615/43580/7-9-95 απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού (ΦΕΚ 818Β/95). Από το λόγο του Ν. Πιμπλή θα πρέπει να παραθέσουμε το παρακάτω απόσπασμα που συνδέεται με την ύπαρξη του ναού της Αγίας Αικατερίνης στον ίδιο χώρο. «Θα ήτο ευχής έργον, εάν αι σχούσαι την πρωτοβουλίαν της ανεγέρσεως του Διδακτηρίου τούτου Σχολική Επιτροπή και ιδία η Επιτροπή Ταμείου Εκπαιδευτικής Προνοίας, αποτελούμεναι εξ επιλέκτων μελών της Κοινωνίας είχαν την έμπνευσιν η μάλλον την οικονομικήν ευχέρειαν, να αναγείρωσιν τούτο επί σχολικού γηπέδου άλλου, εις θέσιν περίοπτον και πανταχόθεν ελευθέραν, δια να μη παρακωλύειται η θέα του, ως τώρα εδώ συμβαίνει, όπου ο προ της προσόψεως ανυψούμενος ναός αποκρύπτει κατά το πλείστον την θέαν του... ... το οποίον δια ν' αποθαυμάση τις, είναι ανάγκη να το επισκεφθή εκ του πλησίον, διότι, θεμελιωθέν όπισθεν του ναού και εις το βάθος του γηπέδου, είναι σχεδόν πανταχόθεν αποκεκρυμμένον και αθέατον. Αλλ' ήδη ο γέγονε γέγονε και το κακόν αυτό δεν δύναται να διορθωθή και αι θρηνωδίαι είναι περιτταί και άσκοποι» Περιοδικό «Μύσων» Τόμος Γ΄ (1934), σελ. 209).

Αν και ο ναός της Αγίας Αικατερίνης φαίνεται σχετικά καινούργιος, καθώς ανοικοδομήθηκε στις αρχές του 19ου αι., μπορούμε με βεβαιότητα να ταυτίσουμε τη θέση του νέου ναού με αυτή του ναού της Santa Caterina των Αυγουστινιανών.
Το πρώτο κωδωνοστάσιο στη νοτιοδυτική πλευρά κατασκευάστηκε το 1938. Επίσης, γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 1950, έγινε επέκταση του Ιερού Βήματος με δύο βοηθητικούς χώρους και το 1953-54 αντικαταστάθηκε το ετοιμόρροπο κωδωνοστάσιο.

CORINA one-star hotel bungalows and Corina flats complex:
Are situated in the dorp of Petras (1.2 kilometres from the picturesque town of Sitia in the prefecture of Lassithi-Crete), very close to the remnants of the former Minoan settlement Petras, which is said to have been the summer resort for the ancient king and his court.