Νομός: Ηρακλείου
Διεύθυνση:
Τηλέφωνο:
Σπήλαιο Αρκαλοχωρίου
Εντοπίζεται περίπου μισό χιλιόμετρο νοτιοδυτικά του Αρκαλοχωρίου, στη θέση Προφήτης Ηλίας. Προκειται για σημαντικό προϊστορικό, λατρευτικό σπήλαιο, μέρος του οποίου εικάζεται ότι κατέρρευσε γύρω στο 1500 π.Χ., είτε λόγω του σεισμού που ακολουθησε την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας, είτε λόγω φυσικής διάβρωσης του βράχου. Σήμερα, περιήγηση στο εσωτερικό του, λόγω της στενότητας του χώρου, είναι αδύνατη.
Το Σπήλαιο Αρκαλοχωρίου, ήδη από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, τράβηξε το ενδιαφέρον μεγάλων Ελλήνων αρχαιολόγων. Μόλις το 1912, ο Ι. Χατζιδάκης ξεκίνησε τις ανασκαφές στο χώρο, τις οποίες συνέχισαν αργότερα Σπύρος Μαρινάτος και ο Νικόλαος Πλάτωνας. Οι έρευνές τους, έφεραν στο φως αξιόλογα ευρήματα όπως, πρωτομινωικά αγγεία, εκατοντάδες διπλούς πελέκεις, συμπεριλαμβανομένων και δυο ενεπίγραφων σε γραμμική Α γραφή, καθώς και χάλκινα εγχειρίδια και ξίφη. Στα τελευταία μάλιστα, βρίσκεται το μακρύτερο σωζόμενο ξίφος της προϊστορικής Ελλάδας, μήκους 1,05 μέτρων. Τα πιο εντυπωσιακά από τα ευρήματα του σπηλαίου, μπορεί να δει κανείς σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.
Σύμφωνα με την επικρατέστερη μέχρι σήμερα άποψη, ο χώρος αυτό χρησιμοποιήθηκε ως τόπος λατρείας, ενδεχομένως κάποιας πολεμικής θεότητας, καθώς τα σωζόμενα αφιερώματα είναι κυρίως όπλα. Παράλληλα, είναι πιθανόν, να λειτούργησε εδώ και εργαστήριο χαλκού, όπως μαρτυρούν ευρήματα από ακατέργαστες μάζες πηλού. Ωστόσο, ο καθηγητής Gareth Owens, μελετητής του δίσκου της Φαιστού, διατύπωσε πρόσφατα την άποψη ότι το Σπήλαιο του Αρκαλοχωρίου πιθανότατα ταυτίζεται με το Λαβύρινθο της Μινωικής Κρήτης (c.2000-1400 π.Χ.), όπως συνάγεται από το πλήθος των διπλών πελέκεων που εντοπίστηκαν εντός του. Η συσχέτιση αυτή οφείλεται στο όνομα «Λαβύρινθος», το οποίο συντίθεται από δύο στοιχεία της προελληνικής, ινδοευρωπαϊκής, μινωικής γλώσσας, δηλαδή τη λέξη «Λάβρυς» (Διπλός Πέλεκυς) και την κατάληξη –νθος (τόπος), κατ” επέκτασιν λοιπόν, σημαίνει την «οικία του διπλού πέλεκυ». Ο τελευταίος μάλιστα, νοείται εδώ ως σύμβολο εξουσίας.
Μέρη κοντινά με Σπήλαιο Αρκαλοχωρίου
The best spot in Old Hersonissos is definitely the round village square, surrounded by little tavernas and with a fountain in the middle. The square on summer evenings it is full of life. Locals and tourists fill the tavernas to try tasty Cretan dishes, drink the local wine and have fun with their friends. In recent years the tavern owners have organised a Cretan evening once a week, usually on Mondays, with live music and traditional dances.
Text: www.arkalochori.gr
Στη θέση «Πετράδες» κοντά στο Αρκαλοχώρι, σώζεται ακόμα το πηγάδι βαθους 20μ., που υδροδοτούσε τη μικρή πόλη, την περίοδο του β’παγκοσμίου πολέμου. Η ανόρυξή του, έγινε το Μάιο του 1944, στην οποία οδήγησαν οι αυξημένες ανάγκες σε νερό, κυρίως λόγω της εγκατάστασης γερμανικών στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή, σε συνδιασμό με την απόσταση των τριών χιλιομέτρων από το Μηλιαρήσι, το κοντινότερο μέχρι τότε σημείο τροφοδοσίας νερού. Σήμερα, το βαθύ πηγάδι είναι σκεπασμένο, για λόγους ασφαλείας, ενώ διατηρείται ακόμη το σπιτάκι που χτίστηκε πάνω από αυτό, καθώς και μέρος των μηχανισμών άντλησης νερού.
Βυζαντινός Ναός Μιχαήλ Αρχαγγέλου
Η εκκλησία του Μιχαήλ Αρχαγγέλου βρίσκεται στο παλιό νεκροταφείο του Αρκαλοχωρίου, λίγο έξω από το χωριό. Αποτελεί σήμερα ένα σπάνιο βυζαντινό μνημείο, το οποίο πιθανόν οικοδομήθηκε το 13ο αιώνα.
Αρχικά, ανήκε στον αρχιτεκτονικό τύπο του σταυρεπίστεγου ναού, με το χαρακτηριστικό υπερυψωμένο εγκάρσιο κλίτος, το οποίο εξέχει στους μακρούς πλάγιους τοίχους. Στο δυτικό του τμήμα, ο νάρθηκας με τον ιδιότυπο τρούλο και την κωνοειδή κάλυψη, αποτελεί προσθήκη του 14ου αιώνα. Στην αρχή, οι πλευρές του ήταν ανοιχτές με τόξα, τα οποία φαίνεται ότι αργότερα τοιχίστηκαν, δημιουργώντας στο εσωτερικό του τυφλά αψιδώματα.
Ο πλούσιος τοιχογραφικός διάκοσμος εντός της εκκλησίας, σώζεται αποσπασματικά. Στον κυρίως ναό παρατηρούνται τοιχογραφίες του 13ου αιώνα, με σκηνές από τον Ευαγγελικό κύκλο, καθώς και από το βίο του Μιχαήλ Αρχαγγέλου. Ο εικονογραφικός διάκοσμος στο νάρθηκα, ο οποίος χρονολογείται στα μέσα του 14ου αιώνα, διακρίνεται δύσκολα στους πλευρικούς τοίχους. Διατηρείται όμως καλύτερα στον τρούλο, όπου στο κέντρο του εικονίζεται ο Παντοκράτορας, ενώ στο τύμπανό του, αναπτύσσονται σκηνές από το Μαριολογικό κύκλο και στα σφαιρικά τρίγωνα παριστάνονται οι Ευαγγελιστές.