Μεταμόρφωσης του Σωτήρος Αφέντης Χριστός Αγριλιάς

Ο Άγιος Γεώργιος στον ομώνυμο σύγχρονο οικισμό, 300 μέτρα βόρεια του Σκινιά είναι ναός μονόχωρος, καμαροσκέπαστος, με τρία τυφλά αψιδώματα σε κάθε πλευρά, συμμετρικά τοποθετημένα ως προς τον κεντρικό εγκάρσιο άξονα. Την οξυκόρυφη καμάρα του θόλου στηρίζουν δύο ενισχυτικά τόξα που απολήγουν σε κιλλίβαντες (ανάγλυφης διακόσμησης λίθινα στηρίγματα). Ο βόρειος τοίχος και η αψίδα του ιερού ανήκουν σε κάποιο προγενέστερο ναό του 12ου-13ου αιώνα. Ο δυτικός, ο νότιος τοίχος και η στέγαση χρονολογούνται την περίοδο της Βενετοκρατίας. Η είσοδος ανοίγεται στη δυτική όψη του ναού και το λίθινο πλαίσιό της στέφεται από οξυκόρυφο τόξο διπλής καμπυλότητας. Ο ναός είναι κατάγραφος και οι τοιχογραφίες χρονολογούνται στα μέσα του 14ου αιώνα.
Στο καμπαναριό του υπήρχε η επιγραφή "ΕΙΣ ΑΧΙΑ (1611) ΜΑΡΤΙΩ ΚΓ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΜΠΑΝΟΣΤΑΣΙΟ ΠΕΠΙΕΙΤΑΙ ΔΙ΄ΕΞΟΔΟΥ ΤΟΥ ΑΛΕΞΙΟΥ ΤΟΥ ΑΜΑΡΓΙΑΝΙΤΟΥ ΠΟΤΕ ΑΓΓΕΛΗ". Στην απογραφή των εκκλησιών και των μονών του 1635 ο Άγιος Γεώργιος στο Σκινιά δηλώνεται στην περιουσία της μονής Καρδαμούτσας.

Με μεγάλη αγάπη στην παράδοση του τόπου τους, ο Νίκος και η Ελένη Δρακωνάκη συγκέντρωσαν και εκθέτουν, με εξαιρετικό τρόπο, στο παλιό ελαιοτριβείο της οικογένειας, μοναδικά αντικείμενα περασμένων εποχών.

Οι πετρόκτιστοι ανεμόμυλοι και η εξαιρετική θέα προς το Κρητικό Πέλαγος από κάθε σημείο της περιοχής κάνουν αναγκαία την επίσκεψη στο χωριό. Φως και αέρας έχουν σμιλέψει την πέτρα, το χώμα και τα δέντρα της περιοχής.

Το όνομα ίσως προέρχεται από τη λέξη λούμα που σημαίνει λούσιμο ή λουτρό (κατά τη Βυζαντινή περίοδο) Κατ’ άλλη εκδοχή προέρχεται από τη λέξη λούμακας (σημαίνει το ζωηρό νέο βλαστό του δένδρου) και αναφέρεται στους λούμακες τους υψηλούς και εύρωστους άνδρες που έβγαζε το χωριό. Για πρώτη φορά απογράφεται το 1834 (σαν Luma) με 15 χριστιανές οικογένειες. Το 1929 είναι έδρα αγροτικού Δήμου με 305 κατοίκους. Στην τελευταία απογραφή την Κοινότητα αποτελούσαν οι οικισμοί Κάτω Λούμας, Πάνω Λούμας, Κάτω Σέλες και Σέλες. Στο χωριό σώζεται το καθολικό της μικρής Μονής του Μιχαήλ Αρχαγγέλου (ανήκε στο Αρέτι με επιγραφή του 1604 και το όνομα του κτήτορα μοναχού Νικόδημου Χασάννι) καθώς και ο παλιός ναός του Αγίου Ιωάννη του Ξενικού (ανήκε στη Μονή Καρδαμούτσας)

Σκινιάς


Στην βορειοδυτική άκρη της περιφέρειας του Δήμου βρίσκεται ο Σκινιάς, που περιλαμβάνει τους οικισμούς Άγιος Γεώργιος, Βάλτος, Βλυχάδια και Χοντροβολάκοι (εγκαταλελειμμένος μεγάλος οικισμός κοντά στη Μονή Αρετίου). Οι βοτσαλωτές παραλίες στα Βλιχάδια και στον Άγιο Αντώνιο το «Σφουγγαρά» είναι ιδανικές για κολύμπι και για ψάρεμα.

Σκινιάς: Το όνομα ίσως να προέρχεται από ένα μεγάλο σκίνο και γενικά δηλώνει τόπο με πολλούς σκίνους. Το όνομα αναφέρεται από το 16ο αιώνα στα συμβόλαια της Μονής Αρετίου. Το 1834 απογράφεται από την Πάσλεϋ σαν Skoinia με 30 χριστιανικές οικογένειες. Το 1881  γίνεται  Σκινάς , το 1900 Σκινιάς και το 1920 Σκοινιάς. Μέχρι το 1920  ανήκε στο Δήμο Φουρνής και μετά έγινε ανεξάρτητος αγροτικός Δήμος. Στο χωριό σώζεται ο τοιχογραφημένος ναός του Αγίου Γεωργίου (16ου αιώνα) καθώς και παλιό καθολικό μοναστήρι που ανήκε στη Μονή Καρδαμούτσας (βρίσκεται κοντά στο Καρύδι)

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΚΙΝΙΑ