Ανεβάστε φωτογραφίες από
Φαρμακείο και μοιραστείτε τις μαζί μας!
Νομός: Ηρακλείου
Διεύθυνση:
Ηράκλειο 
Τηλέφωνο:
Φαρμακείο
Μέρη κοντινά με Φαρμακείο
ΤΜΗΜΑ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΜΗΤΡΩΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Εισαγγελίες Πρωτοδικών Εισαγγελία Πρωτοδικών Ηρακλείου ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ, Τ.Κ. 71110, ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Τηλ.: 2810 306607
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ - Τηλ.: 2810 306644 - Fax.: 2810 282270
ΠΟΙΝΙΚΟ ΜΗΤΡΩΟ - Τηλ.: 2810 306640 - Fax.: 2810 220181
ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ - Τηλ.: 2810 306607
ΤΜΗΜΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ - Τηλ.: 2810 306611 - Fax.: 2810 222143
Είναι η κεντρική πλατεία στο Ηράκλειο. Εκεί βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο, η Νομαρχεία και η πύλη του Αγίου Γεωργίου. Ο ελεύθερος χώρος στον οποίο σήμερα έχει διαμορφωθεί η πλατεία, επί Ενετοκρατίας χρησίμευε για την άσκηση του στρατού των Βενετών. Αργότερα όταν χτίστηκε η πύλη του Αγίου Γεωργίου η πλατεία μετονομάστηκε σε πλατεία Αγίου Γεωργίου. Επίσης στο χώρο αυτό υπήρχαν υπόγειες κυκλικές σιταποθήκες των Ενετών, όπου αποθηκεύονταν σιτηρά για καταστάσεις ανάγκης καθώς και μια μεγάλη υπόγεια λιθόκτιστη δεξαμενή νερού. Το 1628 στα πλαίσια υδροδότησης του Ηρακλείου με την κρήνη Λιονταριών, χτίστηκε απέναντι από το σημερινό ξενοδοχείο Αστόρια μια υδατογέφυρα στηριζόμενη σε τρία τόξα, πάνω στην οποία περνούσε αγωγός νερού για την κρήνη. Από τότε η πλατεία αυτή ονομάστηκε «Τρεις Καμάρες» , ονομασία που εξακολουθεί να χρησιμοποιείται και σήμερα από τους Ηρακλειώτες. Οι καμάρες αυτές γκρεμίστηκαν από τους Τούρκους το 19ο μ.Χ αιώνα. Η πλατεία σήμερα, μοναδική από άποψη έκτασης, είναι ο κυριότερος τόπος αναψυχής των Ηρακλειωτών, συγκεντρώσεων και γενικά κοινωνικών εκδηλώσεων. Τις βραδινές ώρες και τις γιορτές η κυκλοφορία οχημάτων διακόπτεται στην περιοχή αυτή, γιατί γεμίζει από κόσμο.
Ο Ναός του Αγίου Τίτιου (πρώτου επισκόπου Κρήτης) είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα θρησκευτικά μνημεία στο κέντρο της πόλης. Στο ναό φυλάσσεται η Κάρα του Αποστόλου Αγ. Τίτου.
Στη διάρκεια της Β Βυζαντινής περιόδου ο ναός, ο επισημότερος και μεγαλύτερος στο Χάνδακα, γίνεται η μητρόπολη της νέας επισκοπής της Κρήτης. Αργότερα οι Βενετοί τον μετατρέπουν σε Επισκοπή Λατίνων. Στη διάρκεια της οθωμανικής περιόδου μετατράπηκε σε τζαμί (Βεζίρ τζαμί) και το κωδονοστάσιο σε μιναρέ. Ο ναός καταστράφηκε επανειλημένως από σεισμούς και πυρκαγιές. Ωστόσο, οι εκάστοτε κυρίαρχοι φρόντιζαν άμεσα για την αποκατάσταση του, καθώς αποτελούσε το σημαντικότερο θρησκευτικό μνημείο της πόλης. Το 1925, μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών, ο ναός πέρασε στη δικαιοδοσία της Εκκλησίας της Κρήτης.
Χτίστηκε όταν ο Νικηφόρος Φωκάς έδιωξε τους Άραβες από την Κρήτη και η έδρα της επισκοπής μεταφέρθηκε από τη Γόρτυνα στο Χάνδακα που έγινε και πρωτεύουσα του νησιού. Ο νέος μητροπολιτικός ναός ήταν και ο επισημότερος και μεγαλύτερος της πόλης και αφιερώθηκε στον Άγιο Τίτο. Ο Άγιος Τίτος ήταν μαθητής του Αποστόλου Παύλου και πρώτος επίσκοπος της Κρήτης. Στο νέο ναό μετέφεραν την κάρα του Αγίου Τίτου, τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Μεσοπαντίτισσας και άλλα ιερά κειμήλια από το ναό της Γόρτυνας. Όλα αυτά με την πτώση του Ηρακλείου στους Τούρκους μεταφέρθηκαν στη Βενετία, όπου υπάρχουν και σήμερα, με εξαίρεση την κάρα του Αγίου Τίτου που επιστράφηκε στο Ηράκλειο και βρίσκεται σήμερα στο ναό. Ο μεγάλος σεισμός του 1856 κατάστρεψε το ναό ο οποίος χτίστηκε πάλι από την αρχή. Την περίοδο της τουρκικής κατάκτησης, ο ναός παραχωρήθηκε στο βεζίρη, ο οποίος το μετέτρεψε σε τζαμί , γνωστό με το όνομα Βεζίρ τζαμί.
Η πύλη του Ιησού, (γνωστή και ως Καινούρια Πόρτα), ήταν μια από τις κεντρικές πύλες του Χάνδακα της Ενετικής περιόδου. Οδηγούσε προς τις νότιες επαρχίες και σε αυτήν κατέληγε ο νότιος οδικός άξονας της πόλης, η σημερινή οδός Έβανς.
Η πύλη, έργο του Μικέλε Σανμικέλι, αποτελεί ένα από ωραιότερα δείγματα αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής της πόλης και ξεχωρίζει ιδιαίτερα για τη μνημειακή πρόσοψη της. Εκατέρωθεν του κεντρικού καμαρόσχημου θυρώματος υπάρχουν άλλα ανοίγματα που αντιστοιχούν σε παράθυρα και δευτερεύουσες εισόδους προς τους βοηθητικούς χώρους εντός της στοάς, που χρησίμευαν για την αποθήκευση όπλων και για την παραμονή της φρουράς που έλεγχε την πύλη. Ο χώρος αναστηλωμένος και ειδικά διαμορφωμένος θα λειτουργήσει ως μουσείο για τη ζωή και το έργο του μεγάλου Κρητικού λογοτέχνη Νίκου Καζαντζάκη.
Στις αρχές του 20ού αιώνα με την εμφάνιση του αυτοκινήτου, δημιουργήθηκς ρήγμα στο τμήμα του τείχους ανατολικά της ενετικής πύλης, γνωστό ως Καινούρια Πόρτα, που γεφυρώθηκε τη δεκαετία του 1970.
Από εδώ επίσης έμπαινε στο Ηράκλειο, ο αγωγός που τροφοδοτούσε με νερό την πόλη. Το όνομά της οφείλεται στην εκκλησία του Ιησού Χριστού που βρισκόταν προς την εξωτερική πλευρά της οχύρωσης. Πάνω από την έξοδο της πύλης έχει εντοιχιστεί πλάκα με χαραγμένη τη χρονολογία αποπεράτωσης , καθώς και ανάγλυφες πλάκες με το φτερωτό λιοντάρι του Αγίου Μάρκου, το έμβλημα της παντοκρατορίας των Ενετών. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, έγινε μελέτη για τη γεφύρωση του ρήγματος της Καινούριας Πόρτας, ανατολικά της πύλης του Ιησού. Τα επόμενα χρόνια η μελέτη αυτή πραγματοποιήθηκε και κατασκευάστηκε διπλή συνεχόμενη γέφυρα, τα τμήματα της οποίας επικοινωνούν με τοξωτά ανοίγματα. Στα ακριανά σημεία του εσωτερικού της γέφυρας φτιάχτηκαν μαγαζιά.
Η Πύλη του Αγίου Γεωργίου στο Ηράκλειο βρίσκονταν θαμμένη κάτω από την Πλατεία Ελευθερίας για πολλές δεκαετίες. Πρόσφατα αποκαλύφθηκε και ανακαινίστηκε φέρνοντας στο φως μια άγνωστη εικόνα από την ιστορία του Ηρακλείου. Η Πύλη του Αγίου Γεωργίου χτίστηκε το 1565 επί ενετοκρατίας και συνέδεε το περιτειχισμένο Ηράκλειο με την Ανατολική Κρήτη. Αλλιώς ονομαζόταν Πύλη Λαζαρέτο γιατί οδηγούσε στο Λαζαρέτο, δηλαδή το λοιμοκαθαρτήριο, που βρισκόταν στα ανατολικά παράλια έξω από τα τείχη του Ηρακλείου. Η πύλη του Αγίου Γεωργίου αποτελούσε σπίτι για πάρα πολλούς λεπρούς, οι οποίοι διώχτηκαν από τα χωριά τους λόγω της αρρώστιας. Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα της αρρώστιας ήταν κυρίως η παραμόρφωση στα άκρα τους σώματος, καθώς και το πολύ πρήξιμο. Όσοι ήταν εκεί εκλιπαρούσαν ελεημοσύνη από τους περαστικούς. Λεπροί δεν ήταν μόνο άνθρωποι μεγάλης ηλικίας αλλά και πολλά νέα παιδιά που είχαν όλη τη ζωή μπροστά τους. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια οι τουρκικές αρχές έδιναν μισή οκά ψωμί την ημέρα σε κάθε λεπρό. Ακόμα και αυτό το μικρό πράγμα φαινόταν σε αυτούς σαν ένα θείο δώρο. Η αρχική πρόσοψη της πύλης Αγίου Γεωργίου ήταν μνημειακή, διακοσμημένη με μετάλλια, οικόσημα, ανάγλυφους λέοντες και επιγραφή με την χρονολογία κατασκευής, 1565, και το όνομα του αρχιστράτηγου Παύλου Τζώρτζη. Ψηλά, πάνω από το άνοιγμα της εισόδου δέσποζε η ανάγλυφη εικόνα του Αγίου Γεωργίου πάνω στο άλογο του. Η επιβλητική πρόσοψη της πύλης γκρεμίστηκε με βάρβαρο τρόπο με δυναμίτες μία νύχτα του 1917, για τη διάνοιξη του δρόμου. Διασώζεται ωστόσο η πλάκα με τον Άγιο Γεώργιο, η οποία φυλάσσεται στο Ιστορικό Μουσείο Ηρακλείου.
The Museum of the Battle of Crete and National Resistance (1941-1945) was founded by the Municipality of Heraklion in May 1994.
Προμαχώνας Βιτούρι Στην αρχή ονομάστηκε γωνιά Καλλέργη. Έπειτα του Αγίου Ελευθερίου, από την μικρή παλιά εκκλησία που βρισκόταν κοντά. Και τέλος, επικράτησε Προμαχώνας Βιτούρι προς τιμήν του Giovvani Vitouri. Τα δύο μέτωπά του είναι άνισα μεταξύ τους. Το ανατολικό μέτωπο είναι υπερδιπλάσιο από το ΝΔ και βρίσκεται κάτω από τις επιχωματώσεις με τις οποίες έγινε η πλήρωση της τάφρου και σχηματίστηκε το επίπεδο στο οποίο διαμορφώθηκε η λεωφόρος Δημοκρατίας και το πάρκο Γεωργιάδη
Κατασκευασμένη από τον Giovanni Sagredo μεταξύ 1602-1604, τμήμα της έχει εντοιχιστεί στη βορειοδυτική γωνία της σημερινής Λότζια και διακοσμείται με λαξευμένο γυναικείο άγαλμα που, σύμφωνα με την περιγραφή του Gerola, πιθανώς με το αριστερό χέρι να κρατούσε ασπίδα, ενώ με το δεξί ένα είδος βαρειάς (μεγάλου σφυριού) για επίδειξη και αναπαρίστανε, ίσως, την προσωποποίηση της Κρήτης.
Ένα μυθικό λιμάνι της Κνωσού, βρέθηκε στη θέση Κατσαμπάς στα δυτικά όρια του Δήμου Ν. Αλικαρνασσού. Το μείζον αυτό ανασκαφικό γεγονός με διαστάσεις παγκόσμιας σημασίας πραγματοποιήθηκε ακριβώς στην περιοχή την οποία ο διορατικός Αρθουρ Εβανς είχε προσδιορίσει ως «τη λιμενική πόλη της Κνωσού», χωρίς ο ίδιος να πραγματοποιήσει ανασκαφές.
Συγκεκριμένα, η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στην επιφάνεια νεώρια τεραστίων διαστάσεων για την εποχή εκείνη, που ασφαλώς ήταν η βασικότερη υποδομή για την κατασκευή και συντήρηση των πλοίων της μινωικής θαλάσσιας και αργότερα της μυκηναϊκής αυτοκρατορίας, που είχε κυριαρχήσει επί αιώνες στο χώρο της Μεσογείου.
Ειδικότερα, σε οικόπεδο που περικλείεται από τους δρόμους Δημοκρίτου, Οδυσσέως, Βέντρις και μια πολυκατοικία, από τη δυτική του πλευρά και σε τοποθεσία που βρίσκεται δυτικά της κοιλάδας του ιστορικού ποταμού Καίρατου, ο οποίος διέρχεται σχεδόν δίπλα από το ανάκτορο της Κνωσού και εκβάλλει στο λιμάνι του Ηρακλείου και σε απόσταση 100 μέτρων από την κοίτη του ποταμού βρέθηκαν τα νεώρια μετά την αφαίρεση των επιφανειακών επιχώσεων που ήταν σχεδόν καθαρή άμμος θάλασσας πάχους περίπου 1,5 μέτρου με αποτέλεσμα την αποκάλυψη της κάτοψης κτιρίου μνημειακών διαστάσεων.
Αποκαλύφθηκαν έξι παράλληλοι τοίχοι πάχους ενός μέτρου ο καθένας, ισχυρότατης κατασκευής, με άξονα από Βορρά, που βρίσκεται η θάλασσα, προς Νότο, οι οποίοι δημιουργούν έξι παράλληλους ορθογώνιους χώρους σε δύο πτέρυγες. Από τον έκτο χώρο στην ανατολική πλευρά του κτιρίου έχει αποκαλυφθεί μόνο ένα τμήμα του δυτικού τοίχου.
Οι πέντε χώροι έχουν πλάτος έξι μέτρα ο καθένας, μήκος από 21 έως 23 μέτρα μόνο το ορατό μέρος και είναι διαρρυθμισμένοι σε δύο πτέρυγες ή συγκροτήματα, δυτικά και ανατολικά από τον έκτο χώρο, που έχει πλάτος 1,5 μέτρο και πιθανότατα ήταν διάδρομος με κατωφερή κλίση προς Βορρά, ενώ στο νότιο τμήμα του αποτελείται από κλιμακωτά επίπεδα.
Ο εσωτερικός χώρος του κάθε μινωικού νεωρίου υπολογίζεται σε 150 τ.μ. περίπου, ενώ παραμένει άγνωστο προς το παρόν το συνολικό μήκος των μακρών τοίχων, οι οποίοι συνεχίζονται κάτω από τους δρόμους που περικλείεται το οικόπεδο. Σύμφωνα με τον ίδιο αρχαιολόγο όμως ο προσανατολισμός των τοίχων και των άλλων χώρων που βρέθηκαν είναι προς τη θάλασσα και σε απόσταση 150 μέτρων.
Ένα μέρος της τάφρου είχε μεταβληθεί από τους Γερμανούς σε κινηματογράφο, που μετά τον πόλεμο έγινε ιδιοκτησία του Δήμου και είναι γνωστός σήμερα με το όνομα “Οασις”.
Είναι από τα σημαντικότερα ενετικά μνημεία στο Ηράκλειο. Βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τα Λιοντάρια. Ο Άγιος Μάρκος ήταν ο προστάτης των Βενετών και επομένως άρχισε να χτίζεται ο μητροπολιτικός ναός του από τα πρώτα χρόνια της Βενετοκρατίας, το 1239. . Το κομψό του κτίριο ήταν μία τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική . Στο υψηλό καμπαναριό του, όπου υπήρχε το ρολόι της πόλης, κυμάτιζε η σημαία της Βενετίας με το σύμβολο της κυριαρχίας της Γαληνοτάτης, τον φτερωτό Λέοντα του Αγίου Μάρκου. Στο δάπεδο του ναού ήταν θαμμένοι δούκες και άλλοι σημαντικοί ευγενείς του «Βασιλείου της Κρήτης», που πέθαναν στον Χάνδακα, και σ’ αυτό γίνονταν όλες οι επίσημες τελετές της ενετικής διοίκησης. Την περίοδο της Τουρκοκρατίας μετατράπηκε σε τζαμί. Οι Τούρκοι γκρέμισαν το κωδωνοστάσιο της Βασιλικής και στη θέση του ύψωσαν μιναρέ. Μετά την απελευθέρωση του νησιού οι κάτοικοι του Ηρακλείου γκρέμισαν το μιναρέ θέλοντας να σβήσουν δυσάρεστες μνήμες και σύμβολα της τουρκικής κατοχής. Σήμερα το μνημείο χρησιμοποιείται ως Δημοτική Πινακοθήκη. Βασιλική Αγίου Μάρκου
Προμαχώνας Ιησού Πήρε το όνομά του από τη μικρή εκκλησία του Ιησού Χριστού. Έχει δύο ημικυκλικά τμήματα και δύο χαμηλές πλατείες με κανονιοθυρίδες. Στο ισόπεδο του Προμαχώνα κατασκευάστηκαν δύο επιπρομαχώνες. Σήμερα ο χώρος της τάφρου είναι το κηποθέατρο Ν. Καζαντζάκης. Ο χώρος που βρισκόταν οι κανονιοθυρίδες είναι σήμερα το μικρό θέατρο Μ. Χατζιδάκις.
Το Φρούριο κτίστηκε από τους Ενετούς, κατά τα πρώτα χρόνια της κυριαρχίας τους στο Χάνδακα, για την καλύτερη προστασία του λιμένα της πόλης, που είχε εξέχουσα στρατηγική και εμπορική σημασία. Το αρχικό κτίσμα, που ήταν χαμηλό και χωρίς σκάρπα, καταστράφηκε από το σεισμό του 1303 και επισκευάστηκε.
Στις αρχές του 16ου αι., μέσα στα πλαίσια του γενικότερου επανασχεδιασμού των οχυρώσεων της πόλης, το παλαιό φρούριο κατεδαφίστηκε και στη θέση του κατασκευάστηκε το φρούριο που σώζεται μέχρι σήμερα στο διάστημα από το 1523 (χρονολογία που αναφέρεται σε επιγραφή πάνω από τη βορεινή πύλη) ως το 1540. Οι ογκώδεις δόμοι του μεταφέρθηκαν από τα Φρασκιά και την Ντία. To φρούριο είναι διώροφο και στην τελική του μορφή κάλυπτε επιφάνεια περίπου 3.600 τ.μ. Το ισόγειο χωρίζεται με τοίχους μεγάλου πάχους σε 26 διαμερίσματα που χρησίμευαν ως αποθήκες τροφίμων και πολεμοφοδίων, αλλά και ως κελλιά φυλακής, στα οποία βασανίστηκαν πολλοί Κρήτες επαναστάτες. Στον όροφο είχαν διαμορφωθεί καταλύματα για τον καστελλάνο και τους αξιωματικούς της φρουράς. Υπήρχαν ένας φούρνος, ένας μύλος και μια μικρή εκκλησία. Στις τρεις πλευρές που έβλεπαν προς τη θάλασσα ανοίγονταν θυρίδες για τα πυροβόλα που προστάτευαν το λιμάνι. Στα 1630 υπήρχαν 18 πυροβόλα στο ισόγειο και 25 στον όροφο. Μια κεκλιμένη δίοδος που χρησίμευε στη μεταφορά των πολυβόλων οδηγούσε ως το δώμα. Στη ΒΑ, Δ και Ν πλευρά εξωτερικά ήταν εντοιχισμένες μαρμάρινες ανάγλυφες παραστάσεις του φτερωτού λέοντα της Βενετίας που σήμερα σώζονται ακρωτηριασμένες. Οι επάλξεις του φρουρίου έχουν αναστηλωθεί.
Προμαχώνας Σαμπιονάρα Στην αρχή ονομαζόταν Μικρός Μαρτινένγκο και αργότερα επικράτησε το όνομα Σαμπιονάρα. Ένα μεγάλο μέρος ανακατασκευάστηκε από τους Τούρκους. Έχει μόνο ένα ημικύκλιο τμήμα και μια χαμηλή πλατεία στη νότια πλευρά, ενώ βορειοδυτικά έχει κατασκευαστεί κάθετα. Το ισόπεδο του Προμαχώνα είχε κλιμακωτή διάταξη. Πάνω από το ΝΑ μέτωπο διαμορφώθηκε ένα ισχυρό parapeto.
Η Κρήνη του Ιμπραήμ Μπαμπά βρίσκεται σε άθλια κατάσταση στη σημερινό οδό Αλμυρού. Δυστυχώς άγνωστοι έχουν αφαιρέσει τμήμα του περίτεχνου ανάγλυφου που κοσμούσε την κρήνη. Η κρήνη είναι εντοιχισμένη στον εξωτερικό τοίχο της οικίας του Ιμπραήμ Μπαμπά που σήμερα έχει καταρρεύσει.
Στη σημερινή οδό Ζωγράφου υπήρχε ως τις αρχές του 20ου αιώνα το κονάκι του Χανιαλή, το οποίο εξωτερικά είχε εντοιχισμένη την κρήνη. Σήμερα βρίσκεται δίπλα στην εξωτερική πύλη του Αγ. Γεωργίου, κάτω από το άγαλμα του Ελ. Βενιζέλου. Εντός αψιδωτής κατασκευής που η κορυφή της κοσμείται με φυτική διακόσμηση, βρίσκεται τοποθετημένη πλάκα, ο κρουνός βρίσκεται εντός ανάγλυφου διακοσμημένου πλαισίου. Το νερό συγκεντρωνόταν σε μαρμάρινη λεκάνη με παρόμοια ανάγλυφη διακόσμηση.
Σύνδεση με
Facebook