Ανεβάστε φωτογραφίες από
Νήσος Πρασσονήσι και μοιραστείτε τις μαζί μας!
Νομός: Λασιθίου
Διεύθυνση:
Τηλέφωνο:
Νήσος Πρασσονήσι
Μέρη κοντινά με Νήσος Πρασσονήσι
Η Δραγονάδα είναι νησίδα που βρίσκεται βορειοανατολικά της Κρήτης, στα ανοιχτά της Σητείας.
Ανήκει στο μικρό σύμπλεγμα των Διονυσάδων που περιλαμβάνει την Δραγονάδα, την Γιανυσάδα και την Παξιμάδα στα βόρεια της Σητείας.
Η Γιανυσάδα είναι ένα επιμήκες νησί με κατεύθυνση Α-Δ, μήκους 3,5 χλμ. και μέγιστου πλάτους 1 χλμ., με απότομες βραχώδεις ακτές.
Η Δραγωνάδα είναι το μεγαλύτερο από τα τρία νησιά. Έχει έκταση 2,892 τ.χλμ. και είναι ακατοίκητη. Διοικητικά ανήκει στον δήμο Σητείας.Το ΒΑ τμήμα κατηφορίζει ομαλά προς τη θάλασσα, ενώ το ΝΔ σχηματίζει ένα μικρό οροπέδιο που περιβάλλεται από απόκρημνες ακτές.
Η Παξιμάδα είναι ένα μικρό τριγωνικό νησί με βραχώδεις ακτές. Και τα τρία νησιά είναι ακατοίκητα και εκτεθειμένα σε αλατοφόρους ανέμους. Για το λόγο αυτό η βλάστηση είναι αραιή και επικρατούν τα αλόφυτα και τα φρύγανα. Στο ΒΑ τμήμα της Δραγωνάδας υπάρχει θαμνώνας με θαλασσόκεδρα και σχίνους. Και τα τρία νησιά είναι σημαντικά για την χλωρίδα ορνιθοπανίδα τους.
Γεωλογία
Πλακώδεις ασβεστόλιθοι με κερατολιθικές ενστρώσεις.
Πάνω από την παραλία της Ερημούπολης παρατηρούνται κόκκινα μάρμαρα που είναι μοναδικά για την περιοχή και ανήκουν στην ενότητα των Φυλλιτών – Χαλαζιτών. Τα πετρώματα φαίνονται από τον δρόμο που οδηγεί στον Όρμο Κυριαμάδι.
Το γνωστό ακρωτήριο στο Β.Α. άκρο της Κρήτης, το αρχαίο Σαμώνιον ή Σαλμώνιον. Ασφαλτοστρωμένος δρόμος 18 χλμ. από το Παλαίκαστρο οδηγεί στην Ναυτική βάση στον όρμο Κυριαμάδι (απαιτείται άδεια διέλευσης). Πρόκειται για τοπίο ιδιαίτερου χαρακτήρα και φυσικού κάλους με τις βραχώδεις επιφάνειες, τους πολλούς μικρούς και γραφικούς ορμίσκους που θυμίζουν φιόρδ, τους ανοιχτούς ορίζοντες, το έντονο φως και τα εξαίσια χρώματα του ουρανού και της θάλασσας και την αίσθηση της ερήμου και του «ακρότατου ορίου». Στο άκρο του ακρωτηρίου βρέθηκαν τα ερείπια εκκλησίας του 14ου αιώνα, προφανώς του Αγ. Ισιδώρου από όπου το όνομα του ακρωτηρίου, ενώ δίπλα υπάρχει ο νεώτερος ομώνυμος ναός. Κατά τον Απολλώνιο τον Ρόδιο στο ακρωτήριο Σαμώνιο αποβιβάστηκαν οι Αργοναύτες επιστρέφοντας από την Κολχίδα και εκεί έχτισαν το ναό της Μινωίδας ή Σαμωνίας Αθηνάς. Στην παραλία του μικρού κόλπου και κατά το μεγαλύτερο μέρος μέσα στη θάλασσα εντοπίστηκαν τα ερείπια ναού του 4ου π.χ. αιώνα. Κοντά στην εκκλησία υψώνεται το επιβλητικό κτήριο του Φάρου, που λειτουργεί και σήμερα και χτίστηκε το 1880. Ή θαλάσσια περιοχή είναι γεμάτη υφάλους, ξέρες και αρχαία ναυάγια. Στη περιοχή του Κάβου, που είναι, εξαιρετικά. ενδιαφέρουσα και από αρχαιολογικής πλευράς βρέθηκαν αρχαίες επιγραφές, βραχογραφίες και λατομεία της θαυμάσιας γκριζόμαυρης πέτρας από την οποία χτίστηκαν πολλά κτήρια της Ιτάνου κ.α. αρχαίων πόλεων.
Η Ίτανος μια από τις σπουδαιότερες παράλιες πόλεις της Ανατολικής Κρήτης από τη μινωική εποχή μέχρι και τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, είναι γνωστή σήμερα με το όνομα Ερημόπολη. Οι κάτοικοι της Ιτάνου κυριαρχούσαν σ' όλες τις ανατολικές ακτές της Σητείας από το ακρωτήρι Σαμώνιον (κάβο Σίδερο), ως το ακρωτήρι Ερυθραίο, το σημερινό Γούδουρα και τη νήσο Λευκή, (Κουφονήσι). Την 'Ιτανο αναφέρει ο Ηρόδοτος. Όταν η Πυθία είπε στους Θηραίους, να στείλουν αποικία στη Λιβύη, οι Θηραίοι έστειλαν στην Κρήτη αντιπροσώπους να αναζητήσουν ανθρώπους, για να τους οδηγήσει εκεί. Οι απεσταλμένοι έφτασαν στην 'Ιτανο, όπου συνάντησαν ένα ψαρά πορφύρας, τον Κορώβιο, που τους διηγήθηκε ότι κάποτε τον παρέσυραν οι άνεμοι και έφτασε στη Λιβύη. Τον έπεισαν να τους οδηγήσει εκεί όπου έκτισαν την αποικία Κυρήνη το 630 π.Χ. Την 'Ιτανο αναφέρει και ο Στέφανος Βυζάντιος, που πιστεύει πως ονομάστηκε έτσι από τον 'Ιτανο Φοίνικα. Κατά τον ίδιο ήταν αποικία των Φοινίκων, που ασxολούνταν με τη βιομηχανία της πορφύρας και του γυαλιού. Στην Ίτανο είχαν τις έδρες τους Φοίνικες έμποροι, που έκαναν εμπόριο πρώτων υλών της Φοινίκης με προϊόντα της Κρήτης. Είχαν επίσης εργαστήρια για την αλιεία και τη βαφή της πορφύρας, υαλουργίας και υφαντουργίας. Η 'Ίτανος ήταν ανέκαθεν συροφοινικικός σταθμός, όπου ελάτρευαν θεούς φοινικικούς, όπως ο Φοίνιξ, η Αμφιώνα και η Τάγγα. Η Ίτανος υπήρξε σπουδαίο λιμάνι και σταθμός διαμετακομιστικού εμπορίου μεταξύ Ανατολής και Κρήτης. Με το εμπόριο αυτό, τη βιομηχανία της πορφύρας και του γυαλιού, τη ναυτιλία και την αλιεία και με τα σπουδαία εισοδήματα του ιερού του Δικταίου Δία, που ήταν στην περιοχή της, επλούτισε, όπως αποδείχνει το πλήθος των ναών της και των πολυτελών μαρμάρινων οικοδομών της. Μα ο πλούτος της αυτός στάθηκε αφορμή να υποδουλωθεί στους Δραγμίους, που ήταν πριν υποτελείς της και όταν οι Ιεραπύτνιοι κατάστρεψαν την Πραισό περιόρισαν και την Ίτανο ακόμη πιο πολύ. Ύστερα από τη ρωμαϊκή κατάκτηση κατόρθωσε να διατηρήσει την υπόσταση της και να ευημερήσει, χάρη στο εμπόριο και τη ναυτιλία της. Έκοψε δικά της νομίσματα, από τα οποία ο Σβορώνος αναφέρει πολλούς τύπους, που είχαν εμβλήματα τρίτωνες, αρχαιότατη ενάλιος θεότητα της Ανατ. Κρήτης, τρίαινες και ψάρια, όπως ταίριαζε στα νομίσματα ναυτικής πόλης. Κατά την πρωτοχριστιανική περίοδο ανήγειρε λαμπρούς και μεγαλοπρεπείς ναούς, όπως δείχνουν τα ερείπια των. Η Ίτανος καταστράφηκε τον 9 μ.Χ. αιώνα, από τους Σαρακηνούς, ή ίσως, από το σεισμό του 795 μ.Χ. Φαίνεται να κατοικήθηκε πάλι αλλά με τις επιδρομές των κουρσάρων του 15. αιώνα καταστράφηκε ολοκληρωτικά και οι κάτοικοι της αποσύρθηκαν σε ορεινούς ασφαλέστερους οικισμούς. Το πολίτευμα των Ιτανιών ήταν αρχικά βασιλεία μα αργότερα έγινε δημοκρατικό και είχε τους κόσμους, τη γερουσία και την εκκλησία του Δήμου. Τον 3. αιώνα π.Χ. φαίνεται να έγινε απόπειρα να καταλυθεί το δημοκρατικό, αριστοκρατικό πολίτευμα. Τότε ζήτησαν, τη βοήθεια του Πτολεμαίου του Φιλάδελφου της Αιγύπτου, ο οποίος έστειλε το στρατηγό Πάτροκλο Πάτρωνα και τους βοήθησε. Στην Ίτανο βρέθηκαν πολλά επιτύμβια επιγράμματα των πρώτων χριστιανικών χρόνων. Στο υπέρθυρο του ναού Αγ. Ιωάννου είναι εντοιχισμένο επιτύμβιο επίγραμμα του 3. π.Χ. αιώνα, που αφορά Ιτάνιο, ο οποίος υπηρετώντας την Πατρίδα, αναδείχτηκε στο τόξο ίσος προς τον εκηβόλο Φοίβο Απόλλωνα. Το 1919 βρέθηκε ένας παλιός τάφος, που σκέπαζαν δυο μεγάλες ενεπίγραφες πλάκες, που βρίσκονται τώρα στο Μουσείο Ηρακλείου, από εγχώριο κυανωπό σκληρό τιτανόλιθο του ακρωτηρίου. Η μια έφερε επιγραφή με γράμματα μικρά σε 98 στίχους, αλλά η επιφάνεια ήταν φαγωμένη από την υγρασία και ελάχιστα γράμματα σώζονται. Πρόκειται για σπουδαία ιστορική γραφή του 2. μ.Χ. αιώνα, που σχετίζεται με τη διένεξη Ιτανίων και Ιεραπυτνίων για το Δικταίο Ιερό. Η άλλη είχε ψήφισμα των Ιτανίων του 3. π.Χ. αιώνα, προς τιμή του μακεδόνα στρατηγού Πατρόκλου του Πάτρωνος. Η Ίτανος αναφέρεται με το ίδιο όνομα u-ta-no στις πινακίδες γραφής Β της Κνωσού. Στον Κάβο Σίδερο οι ναυτιλόμενοι προς την Ανατολή ελάτρευαν τους Θεούς των Ανέμων οι οποίοι αργότερα αντικαταστάθηκαν από την λατρεία του Ποσειδώνα.
1. ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Πρωτολειτούργησε το 1880, όταν η περιοχή ήταν υπό την κατοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εντάχθηκε στο Ελληνικό Φαρικό Δίκτυο στις 8 Μάιου 1915. Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ο φάρος παρέμεινε σβηστός, λόγω φθορών που υπέστη από τα στρατεύματα κατοχής . Το 1945, στα πλαίσια ανασυγκρότησης του Φαρικού Δικτύου, ο φάρος επαναλειτούργησε με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο. Το 1982 ο φάρος ηλεκτροδοτήθηκε
2.ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΤΙΡΙΟΥ
Ισόγειος οικία αποτελούμενη από 4 δωμάτια, μίας κουζίνας, ενός λουτροκαμπινέ και μίας αποθήκης. Ο πύργος είναι στρογγυλός, συνεχόμενους του κτιρίου εξ οπλισμένου σκυροδέματος διαμέτρου 1,90μ και ύψους 15 μ. Βρίσκεται στη βορειοανατολική
Στη Μονή Τοπλού υπάρχουν δύο πολύ σημαντικά μουσεία. Ένα μουσείο εικόνων και βιβλίων, θρησκευτικών κειμηλίων και εκκλησιαστικών ειδών και ένα μουσείο χαρακτικής και ιστορικών κειμηλίων. Αλλά και το ίδιο το μοναστήρι είναι ένα λαμπρό και εξαιρετικά ενδιαφέρον μνημείο που έχει αναστηλωθεί πρόσφατα κατά υποδειγματικό τρόπο.
If you’re looking to kick back and relax and do nothing more serious than soak up the sun or occasionally dip your toe into crystal clear waters, then the beaches at Erimoupolis or Itanos in Lassithi Prefecture could be the place for you. Reached by walking a short distance from the small car park at the ancient site of Itanos it’s some distance to any facilities so it is essential to bring plentiful supplies of water. The beaches are quiet on weekdays but are popular at weekends so can become busy. The clear water and sandy beach are perfect for a lazy day with some palm trees offering much needed shade in the heat of the day.
Area description:
There is another longer sandy beach that you can get to - on foot - over the low hill to your left, where the main road stops.
In fact, there are 3 beaches here: the first is the one at the end of the road, the second is reached walking to the north (the beach on the 1st photo) and the third is also reached walking south behind the small fortress. The third one is also suitable to spend time under the shade of the palm-trees.
However the best selection for swimming is the northern, sandy beach. The bottom of the sea is rich. There is a whole ancient city down there giving home to a variety of fish. It is a paradise for the lovers of diving.
These are amazing beaches in Crete, secluded with perfect water. During the week it is sparsely populated but come the weekends it becomes crowded especially during July and August.There are no amenities at the beach and the closest restaurant is a 10minute drive (Palm Beach Vai), so take your own water etc. Parking can be found near the ancient site of Itanos.
What to do..
The site of Ancient Itanos is well worth a visit, particularly as it was once the most important settlement on Crete. Visitors to the site today can see ruins including a black stone tower, and Early Christian churches. Keen snorkelers will be pleased to hear that some of the site is under water, making the views through the crystal clear water even more rewarding. The town of Sitia nearby is off the well-worn tourist track in Crete so has retained much of its charm and relaxed atmosphere. With a busy harbour, a good variety of shops, a pretty seafront and a large sandy beach of its own, it’s a good base for exploring unspoilt Crete at its best.
Σύμπλεγμα τεσσάρων(4) νησίδων στα Βόρεια του κόλπου της Σητείας σε απόσταση 9 μιλίων από την πόλη. Οι δυο, Γιαννισάδα και Δραγονάρα είναι οι μεγαλύτερες και διαθέτουν βλάστηση, κυρίως κέδρους του Λιβάνου και οι άλλες δυο, Παξιμάδα και Παξιμαδάκι είναι μικρές βραχονησίδες.
Σύμφωνα με τη μυθολογία το νησί δημιούργησε ο θεός Διόνυσος, που λατρευόταν εκεί και από αυτόν πήραν και το όνομα τους. Στα αρχαία χρόνια θα ανήκαν στην κατοχή των Ιτανίων. Στη Δραγονάρα, το νησί με την μεγαλύτερη βλάστηση, φαίνονται ίχνη αρχαίας κατοίκησης και έχουν βρεθεί επιτύμβιες πλάκες των πρώτων χριστιανικών χρόνων. Στο ίδιο νησί στα ανατολικά του υπάρχει σπήλαιο και στα Δυτικά του αναδύονται από τη θάλασσα σε σχηματισμό συστάδας θαυμάσιες φυσικές «κολώνες» από βράχο.
Υπάρχει επίσης το μικρό εκκλησάκι, του Αγίου Αντωνίου, μικρό σπίτι με «σαρνίτσι» και στοιχειώδες λιμανάκι. Τα νησιά ανήκουν στον Δήμο Σητείας και με βάση πρόσφατη μελέτη προβλέπεται κατασκευή μικρών υποδομών για την προστασία και την ήπια τουριστική τους αξιοποίηση. Πριν από 25 χρόνια απαγορεύτηκε η βοσκή αναδείχθηκε η βλάστηση και πολλαπλασιάστηκαν οι λαγοί, που υπήρχαν ανέκαθεν στο νησί. Στους Διονυσάδες βρίσκουν καταφύγιο οι Ψαράδες ενώ τους επισκέπτονται συχνά φυσιολάτρες και κυνηγοί. Στις βραχονησίδες Παξιμάδα και Παξιμαδάκι βρίσκεται η μεγαλύτερη αποικία στο κόσμο του γερακιού της Ελεονόρας (falco Elleonora) που είναι γνωστό και ως μακροπετρίτης ή βαρβάκι. Εδώ ζουν περί τα 300 ζεύγη γερακιών, που το χειμώνα μεταναστεύουν προς τη Μαδαγασκάρη. Τα μελετούν γερμανοί πτηνολόγοι από το 1963. Χάρις στην ευαισθητοποίηση και ενημέρωση του κοινού και τα μέτρα προστασίας ο πληθυσμός παραμένει σταθερός, απαιτείται όμως επαγρύπνηση και προσοχή ιδίως από τους κυνηγούς και τους ψαράδες, που άθελα τους συχνά προκαλούν καταστροφές στα πουλιά και τις φωλιές τους.
Ένα από τα μεγαλύτερα και σπουδαιότερα μοναστήρια της Κρήτης. Βρίσκεται 10 χλμ. ανατολικά της Σητείας στο κέντρο ενός ανοιχτού, χαμηλού οροπεδίου στη βάση του Ακρωτηρίου Κάβο-Σίδερος. Από το Παλαίκαστρο απέχει 6 χλμ. Το κτιριακό του συγκρότημα είναι επιβλητικό και έχει φρουριακή μορφή. Η επίσημη ονομασία του είναι «Παναγία Ακρωτηριανή». Τοπλού, που σημαίνει «ο διαθέτων κανόνι» (τοπ στα τουρκικά) ονομάστηκε επειδή είχε κανόνι για την απόκρουση επί τουρκοκρατίας των πειρατών. Το μοναστήρι φαίνεται ότι ιδρύθηκε τον 16ο αιώνα γύρω από το μικρό ναό της Παναγίας που υπήρχε εκεί από τον 14ο αιώνα, όπως φαίνεται από «σπαράγματα» των τοιχογραφιών του. Πολύ σύντομα η Μονή απέκτησε μεγάλη περιουσία, ίδρυσε εκκλησίες σε όλη την Κρήτη ενώ άλλες μονές παρακμάζοντας υπήχθησαν σ αυτήν. Η Μονή υπέστη κατά καιρούς μεγάλες λεηλασίες και καταστροφές από πειρατές, από τους ιππότες της Μάλτας και κυρίως από τους Τούρκους λόγω του πλούτου της τον οποίο εποφθαλμιούσαν αλλά και επειδή ήταν στήριγμα των εθνικών αγώνων. Η Μονή πιθανόν καταστράφηκε από επιδρομείς στα τέλη του 15ου αιώνα και η ανοικοδόμηση της συνδέθηκε με τις Βενετοκρητικές οικογένειες των Κορνάρων και των Μέτζων. Όπως μαρτυρεί και ο αριθμός σημαντικών μεγάλων λατρευτικών εικόνων του 14ου και 15ου αιώνα, η μονή-φρούριο άκμασε ιδιαίτερα στην εποχή αυτή. Οι εικόνες απηχούν πιστά την εξέλιξη της Κωνσταντινουπολίτικης ζωγραφικής του σταδιακά εισέδυσε στην Κρήτη από την πτώση της Πόλης και μετά. Η υψηλή εικαστική αξία των εικόνων είναι επίσης ενδεικτική του υψηλού επιπέδου της παιδείας της μοναχικής κοινότητας της Ακρωτηριανής, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην άνοδο του πολιτιστικού επιπέδου της αναγεννησιακής Κρήτης. Ο σεισμός του 1612 προκάλεσε μεγάλες ζημιές στη Μονή. Τις αποκατέστησε ο ηγούμενος Γαβριήλ Παντόγαλλος με γενναία ενίσχυση της Ενετικής Συγκλήτου. Ταυτόχρονα ανακαίνισε τη Μονή και πρόσθεσε το Νότιο κλίτος του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου. Το καθολικό είναι του μονόχωρου καμαροσκέπαστου τύπου, η πρόσοψη και το επιβλητικό κωδωνοστάσιο είναι αναγεννησιακού τύπου. Όλοι οι λειτουργικοί χώροι αναπτύσσονται γύρω από την εσωτερική αυλή σε 3 ορόφους με επάλξεις. Το όλο συγκρότημα συνδυάζει εμφανή ετερόκλιτα στοιχεία Βυζαντινής και Δυτικής αρχιτεκτονικής τοπολογίας. Το 1646 η Μονή λεηλατήθηκε από τους Τούρκους και το 1704 ανακηρύχθηκε σταυροπηγιακή, πράγμα που βοήθησε την επιβίωση της. Ο ηγούμενος Παρθένιος Καφούρος ανακαίνισε τη Μονή και κάλεσε μεγάλους ζωγράφους όπως τον Ιωάννη Κορνάρο και τον Σταμάτιο που φιλοτέχνησαν πλήθος θαυμάσιων εικόνων. Η Μονή πλήρωσε με σφαγές των μοναχών της τη συμμετοχή της τόσο στην επανάσταση του 1821 όσο και στην Εθνική αντίσταση 1940-44. Στο προαύλιο της υπάρχει πρόσφατο θαυμάσιο γλυπτό μνημείο του Μανόλη Τζομπανάκη. Τα τελευταία χρόνια έχει συντελεστεί ένα μεγάλο αναστηλωτικό έργο που συνεχίζεται. Δημιουργήθηκαν επίσης δύο αξιόλογα μουσεία, ένα εικόνων και κειμηλίων και ένα χαρακτικής. Η Μονή έγινε επίσης επίκεντρο βιολογικών καλλιεργειών ελαιολάδου και κρασιών, ενώ κοντά εγκαταστάθηκε και λειτουργεί αιολικό πάρκο.
Η καταπληκτική παραλία της Μεγάλης Κεφάλας βρίσκεται αρκετά νότια του Βάι και η μοναδική πρόσβαση σε αυτήν είναι μέσω πεζοπορικού μονοπατιού. Στα πρανή της παραλίας εμφανίζονται τα πολύχρωμα μεταμορφωμένα πετρώματα της ενότητας των Φυλλιτών – Χαλαζιτών τα οποία δημιουργούν ένα μοναδικό παραθαλάσσιο τοπίο.
Η παραλία Μαριδάτη βρίσκεται βόρεια του κόλπου του Κουρεμένου και είναι από παλιά γνωστή για τα ξεχωριστά πολύχρωμα πετρώματά της. Πρόκειται για πολύχρωμους σχιστόλιθους και άλλα μεταμορφωμένα πετρώματα της ενότητας Φυλλιτών – Χαλαζιτών.
Το Φοινικόδασος του Βάι βρίσκεται στην Κρήτη, στο νομό Λασιθίου. Βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της Κρήτης δίπλα στη θάλασσα, συγκεκριμένα στις κρητικές ακτές τουΚαρπάθιου πελάγους, λίγο βορειότερα από το χωριό Παλαίκαστρο και σε απόσταση 20 περίπου χιλιομέτρων από τη Σητεία.
Ονομάστηκε έτσι λόγω της αρχαίας πόλης Ιτάνου. Η παραλία αυτή βρίσκεται 96 χιλιόμετρα από τον Άγιο Νικόλαο, 25 από το φοινικόδασος του Βάι και 10 από το Παλαίκαστρο.
Η πεντακάθαρη θάλασσα και ο λαμπρός ήλιος είναι τα δύο βασικά της χαρακτηριστικά. Συνδυάστε τα με μια βουτιά στα δροσερά νερά της περιοχής και με μια επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Ιτάνου όπου τμήμα της βρίσκεται μέσα στη θάλασσα.
The main feature of the region is the rocks and cliff. The wild raw is perfectly combined with deep blue of the sea and sky.
The rocks expanded in the sea create refuge for a lot of fish. The sea at Tenta is ideal for the lovers of fishing and scuba diving. It is popular on the whole Crete and a lot of visitors come here to enjoy the magic of fishing. There is also pisciculture here.
Though the rocks rule over the whole area, there are some small, private voes with sandy beaches ideal for swimming hidden far from nosey eyes.
Το Φοινικόδασος του Βάι βρίσκεται στην Κρήτη, στο νομό Λασιθίου. Βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της Κρήτης δίπλα στη θάλασσα, συγκεκριμένα στις κρητικές ακτές του Καρπάθιου πελάγους, λίγο βορειότερα από το χωριό Παλαίκαστρο και σε απόσταση 20 περίπου χιλιομέτρων από τη Σητεία. Είναι ένα απο τα 19 Αισθητικά Δάση της Ελλάδας στα οποία εντάχθηκε το 1973. Ο λόγος ένταξής του στην κατηγορία προστατευόμενων φυσικών περιοχών είναι η ύπαρξη του ενδημικού Κρητικού φοίνικα. Ο συγκεκριμένος φοίνικας είναι γνωστός από τη Μινωική εποχή και ονομάζεται φοίνικας του Θεόφραστου (Phoenix theophrastii).
Η έκταση του δάσους είναι 20 εκτάρια και η ονομασία του προέρχεται από την τοπική διάλεκτο, στην οποία οι φοίνικες ονομάζονται Βάγιες ή Βάγια -> Βάι. Είναι η πιο μεγάλη έκταση φοινίκων Phoenix theophrastii που υπάρχει στην Κρήτη, καθώς στις άλλες περιοχές του νησιού (περίπου 10) απαντώνται μόνο μικρές συστάδες ή άλση (Πρέβελη, Άγιος Νικήτας), δεν υπάρχει όμως εκτεταμένο δάσος. Το φοινικόδασος είναι περιφραγμένο. Στην περιφραγμένη περιοχή υπάρχει μία μικρή πηγή, η οποία τροφοδοτεί ένα, επίσης μικρό, ρυάκι. Στο ανατολικό άκρο του, προς την παραλία, υπάρχουν θίνες, έδαφος ιδιαίτερα ευνοϊκό για την ανάπτυξη των φοινίκων. Η τοποθεσία του Βάι είναι ιδιαίτερα σημαντική για όλη την Ευρώπη, λόγω της μοναδικότητάς της: πουθενά αλλού στην Ευρώπη δεν είναι γνωστό δάσος από Phoenix theophrastii.
Στην παραλία Ψιλή Άμμος, που βρίσκεται νότια του Βάι, παρατηρούνται χαρακτηριστικές θίνες, δηλαδή παράκτιες, αιολικές, αμμώδεις αποθέσεις που δημιουργούν μικρού ύψους αμμόλοφους οι οποίοι εκτείνονται σε ολόκληρη την παράκτια ζώνη της παραλίας.
Το μοναστήρι βρίσκεται στο Ακρωτήριο του Τράχηλα, χτισμένη μέσα στο φαράγγι των Αγίων Πάντων και προσφέρει υπέροχη θέα προς τη θάλασσα.
Χαρακτηριστικές είναι οι σπηλιές που υπάρχουν μέσα στο φαράγγι τις οποίες χρησιμοποιούσαν οι ερημίτες της Μονής. Η μονή ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα και ανακαινίσθηκε το 1620. Από το 1870 και μέχρι το 1901 αποτελούσε μετόχι της Μονής Τοπλού. Το καθολικό είναι δίκογχος ναός αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και στον Άγιο Γεώργιο, με τοιχογραφίες του 1455.
Το όνομα του μοναστηριού (Φανερωμένη) δόθηκε από μια εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε σε μια μικρή σπηλιά δίπλα στην εκκλησία. Μια επιγραφή μνημονεύει την ανακαίνιση που έγινε το 1624. Οι τοιχογραφίες σ' αυτό το μοναστήρι του τέλους του δέκατου τέταρτου αιώνα χρονολογούνται στο 1455 και είναι μαυρισμένες από τον καπνό που προκάλεσαν οι Τούρκοι με φωτιά.
ΑΝΔΡΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΤΑΥΘΑ ΚΑΤΑΙΒΗΤΕ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΠΟΙΗΣΑΝΤΕΣ ΑΜΕΣΩΣ ΠΟΡΕΥΘΗΤΕ
ΣΤΟ ΜΕΓΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΠΛΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗΤΕ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΦΙΛΟΝ ΗΓΑΠΗΜΕΝΟΝ
ΤΟΝ ΥΨΙΠΕΤΗΝ ΑΕΤΟΝ ΣΥΝΑΜΑ ΚΑΙ ΠΑΡΘΕΝΟΝ
ΜΗΝΙ ΜΑΡΤΙΩι 1898
Σύνδεση με
Facebook