Το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονα βρίσκεται νότια του οικισμού Παζινό Ακρωτηρίου στα Χανιά, επάνω στη λεωφόρο που οδηγεί στο αεροδρόμιο.
Απέχει 10 χιλιόμετρα από τα Χανιά και αποτελεί ένα από τα 10 μετόχια της ιστορικής μονής Γουβερνέτου που αναφέρονται σε κώδικα του 1832.
Εξωτερικά μοιάζει με φρούριο και όντως η αρχιτεκτονική του σχεδιάστηκε γι αυτόν ακριβώς το λόγο.
Όμως το μοναστήρι είναι κλειστό για το κοινό και έτσι δεν μπορεί κανείς να εισέλθει στο εσωτερικό του, αλλά και εξωτερικά μπορεί κάποιος να θαυμάσει την θαυμάσια κατασκευή του.
Συγκαταλέγεται στα βυζαντινά θρησκευτικά μνημεία των Χανίων, αν και πολλοί ισχυρίζονται ότι θεμελιώθηκε επί Ενετοκρατίας.
Το μοναστήρι σήμερα δε λειτουργεί, αλλά έχει αναστηλωθεί και αποκατασταθεί πλήρως από την Εταιρεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων του υπουργείου Πολιτισμού.Το ελαιοτριβείο, που αποκαταστάθηκε το 1992, έτος που πραγματοποιήθηκαν εργασίες από την 13η ΕΒΑ στο σύνολο της μονής, σήμερα αποτελεί έναν επισκέψιμο χώρο.
Το ελαιοτριβείο καταλαμβάνει τη βόρεια πλευρά μιας μικρής αυλής, που περικλείει μερικώς το Καθολικό. Ανήκει στο τύπο του μονόχωρου θολοσκέπαστου ελαιοτριβείου και έχει συνολικές διαστάσεις 15x6μ. στον άξονα ανατολικά προς δυτικά. Το δυτικό του τμήμα φέρει όροφο που λειτουργούσε ως Αρχονταρίκι. Τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του μας παραπέμπουν στον ύστερο 16ο–πρώιμο 17ο αι., εποχή στην οποία ανήκει και η κύρια φάση της μονής. Η κύρια είσοδός του, που επιτρέπει την επικοινωνία με τη μονή, βρίσκεται στη νότια πλευρά του, ενώ μια άλλη, στη βόρεια, χρησίμευε για τη μεταφορά του ελαιοκάρπου στο εσωτερικό του.
Στο μέσο του, κυκλικό τόξο χωρίζει το χώρο σε δύο τμήματα. Στο δυτικό βρίσκεται ο ελαιόμυλος του νεώτερου τύπου (ύστερος 19ος-πρώιμος 20ός αι.) με τρεις ανισομεγέθεις μυλόπετρες πάνω σε κτιστή βάση, με περιχείλωμα από λαξευτή λιθοδομή. Σε επαφή με το δυτικό τοίχο του δημιουργείται, μέσω ενός χαμηλού τοίχου, ένας ανοιχτός χώρος που πιθανότατα χρησίμευε ως χώρος αποθήκευσης του ελαιοκάρπου. Οι επιμήκεις τοίχοι του διαμορφώνονται με τρεις χαμηλές και φαρδιές κόγχες (δύο στο βόρειο τοίχο και μία στο νότιο) βοηθητικής χρήσης, ενώ στο νότιο τοίχο βρίσκεται το υπερυψωμένο τζάκι, εξάρτημα απαραίτητο για τη θέρμανση του νερού, το οποίο φέρει υψηλή εξέχουσα καμινάδα. Στην ανατολική πλευρά του σώζεται το μεταλλικό πιεστήριο του τύπου με τους τέσσερις στύλους, που ανήκει στην ίδια εποχή με τον ελαιόμυλο. Δίπλα του υψώνεται και ο μποτζεργάτης, που ήταν απαραίτητος για τη λειτουργία του πιεστηρίου.
https://www.youtube.com/watch?v=UMTGsDaK-YI
http://www.polelia.sedik.gr/pazino.html