ΚΕΠ ΔΗΜΟΥ ΜΕΘΩΝΗΣ, Ν. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

Αποτελείται από δένδρα και όχι θάμνους, με ύψος που ξεπερνάει τα 10 – 12 μ., τα οποία αναπτύσσονται τόσο πολύ λόγω απομόνωσης και κλιματολογικών συνθηκών εδώ και 10.000 περίπου χρόνια. Το δάσος και η γύρω περιοχή εκτάσεως 24 εκταρίων, έχει κηρυχθεί διατηρητέο μνημείο της φύσης από το έτος 1986.

Παράξενο φυσικό φαινόμενο, όπου σε ένα πλάτωμα του νησιου έχει συσσωρευτεί με το πέρασμα των χρόνων, μεγάλη ποσότητα γύρης δίνοντας ένα κιτρινικόκκινο χρώμα στο έδαφος.

"Το μοναδικό γυμνό σημείο σ’ όλη αυτή την αποθέωση του πράσινου είναι η «Σπαρτόλακκα», μια επίπεδη έκταση 20 σχεδόν στρεμμάτων με χρώμα καφεκόκκινο, που από μια παραξενιά της φύσης έχει παρεμβληθεί στο κέντρο αυτής της ζούγκλας. Το επίπεδο έδαφος της Σπαρτόλακκας είναι σκληρό κάτω από τα πόδια μας και, εκτός από ίχνη αποξηραμένων χόρτων, δεν φιλοξενεί καμιά άλλη μορφή φυτικής ζωής, μοιάζει κυριολεκτικά με έρημο. Σύμφωνα με τους ερευνητές η σκληρή αυτή κρούστα εδάφους οφείλεται σε τεράστιες ποσότητες γύρης, που έχουν συσσωρευθεί από χιλιάδες χρόνια εδώ και αποτελούν την καλύτερη πηγή πληροφοριών για την ηλικία του δάσους"

Στο νοτιοδυτικό άκρο της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου βρίσκεται ένα από τα σπουδαιότερα οχυρωματικά σύνολα του ελλαδικού χώρου, το φρούριο της Μεθώνης.

Σε νησίδα που βρίσκεται νοτίως της χερσονήσου της Μεθώνης ορθώνεται το Μπούρτζι, οκταγωνικός πύργος ισοδομικής τοιχοποιίας. Μια λιθόχτιστη γέφυρα το συνδέει με την πύλη του οχυρωματικού περιβόλου της Μεθώνης.

Το ανεξάρτητο και αυτοδύναμο επιθαλάσσιο οχυρό οικοδομήθηκε στα τέλη του 15ου αιώνα και έλαβε την τελική μορφή του κατά τη Δεύτερη Ενετοκρατία. Χρησίμευσε ως έδρα φρουράς, φάρος, φυλακή και καταφύγιο σε καιρούς πολιορκίας.