ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΠΕΤΣΩΝ

Μία άλλη όμορφη παραλία πριν την Αγία Μαρίνα είναι στον κόλπο του Γαρύφαλου, πίσω από τον οικισμό Πιτυούσσα. Μικρή βοτσαλωτή παραλία με κολπάκια και βραχώδη βυθό.
Η παραλία δεν είναι οργανωμένη και άρα ο επισκέπτης θα πρέπει να προμηθευτεί τα απαραίτητα πριν να πάει στην παραλία.

Ενοριακός ναός που έχτισε η οικογένεια Μανούσου, η οποία και κατοικούσε δίπλα από αυτήν στο μπλε σπίτι. Παλιά μπροστά στην εκκλησία γίνονταν και οι πολιτικές εκδηλώσεις. 
Εορτάζει της Αναλήψεως (κινητή εορτή). 
Στην Ανάσταση είναι φημισμένο το κάψιμο της βάρκας όπου και συγκεντρώνεται πλήθος κόσμου.

Η εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου, στα Κοκκινάρια, βρίσκεται στον δρόμο που ανηφορίζει προς την Μονή των Αγίων Πάντων.

Εορτάζει στις 9 Νοεμβρίου.

Η παραλία της πόλης των Σπετσών. Την προτιμούν κυρίως οι ντόπιοι και τα παιδιά. Αρκετά μεγάλη με άμμο και βότσαλο. Στα δεξιά της έχει κατασκευασθεί τσιμεντοβραχίονας. Εύκολα προσβάσιμη, αποτελεί την εύκολη λύση για ένα γρήγορο μπάνιο.
Το καλοκαίρι του 2015 τοποθετήθηκε με την μέριμνα του Δήμου Σπετσών ειδική ράμπα διευκόλυνσης λουομένων ΑΜΕΑ. 
Κοντά στην παραλία υπάρχουν καφέ.

Η Καποδιστριακή Στέγη Σπετσών βρίσκεται κοντά στον Άγιο Νικόλαο. Τα πρώτα χρήματα για την ανέγερση της Καποδιστριακής Αλληλοδιδακτικής Σχολής εισέφεραν οι Σπετσιώτες. Έκαναν μια γενική συνέλευση το 1829 όπου μάζεψαν 7-8 χιλιάδες γρόσια (τα μισά από εφτά προύχοντες) και ζητούν από την κυβέρνηση του Καποδίστρια να συμπληρώσει το ποσό, ώστε να χτιστεί το σχολείο.

Η Αλληλοδιδακτική Σχολή Σπετσών ήταν ένα από τα 120 δημοτικά σχολεία που ίδρυσε ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδος, Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος και έβαλε ως στόχο την ίδρυση ενός τουλάχιστον σχολείου σε κάθε χωριό και κωμόπολη και στο οποίο οι μεγαλύτεροι μαθητές έκαναν μαθήματα στους μικρότερους.

Το κτίριο λειτούργησε ως σχολείο «Καποδιστριακή Αλληλοδιδακτική Σχολή» από το 1831 ως το 1934. 
Το 1986 ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σπετσών ξεκίνησε εκστρατεία για την ανακαίνισή του, που ολοκληρώθηκε το 2001 με δαπάνη του Ιδρύματος Νιάρχου, του Δήμου Σπετσών και του Κράτους.

Η Καποδιστριακή Στέγη Σπετσών έχει κηρυχθεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο με την ΥΑ ΥΠΠΕ/63313/2414/17-11-1979 - ΦΕΚ 52/Β/21-1-1980 με το εξής σκεπτικό «Χαρακτηρίζουμε ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία τα κατωτέρω Αρχοντικά Ναούς και λοιπά κτίσματα των Σπετσών, επειδή συγκεντρώνουν αρχιτεκτονικά και μορφολογικά γνωρίσματα που αποτελούν πολύτιμη μαρτυρία για την πολιτιστική ζωή της Νήσου των Σπετσών κατά τα τέλη του 18ου αιώνα και για το χριστιανικό παρελθόν της.»

Σήμερα, η Καποδιστριακή Στέγη Σπετσών φιλοξενεί πολιτιστικές εκδηλώσεις, συνελεύσεις σχολείων και σωματείων καθώς και συνεδρίων.

Η εκκλησία του Αγίου Θεοδοσίου βρίσκεται λίγα μέτρα πάνω από την παραλία του Αγίου Μάμα.
Ήταν μία από τις 16 ενορίες των Σπετσών.
Εορτάζει στις 11 Ιανουαρίου.

Στις Σπέτσες λειτουργεί το Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο Σπετσών το οποίο βρίσκεται στην Ντάπια (πίσω από τον Άγιο Θεοδόσιο).
Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 22980 72472

Το Ιατρείο λειτουργεί καθημερινά από τις 07:00 – 15:00
Ωράριο ιατρών: 08:00 – 14:00

Μικρή παραλία με άμμο και ψιλό βότσαλο στον ορμίσκο κάτω από τον Άγιο Νικόλαο. Υπάρχει και τσιμεντοβραχίονας. Την προτιμούν οι ντόπιοι γιατί είναι εύκολα προσβάσιμη με τα πόδια και είναι πιο ήσυχη από αυτήν του Αγίου Μάμα.
Σημείωση: Στον τοίχο προς τη μεριά του δρόμου θα δείτε «κρεμάστρες» για τα ρούχα και τις τσάντες. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμες σε περίπτωση που κάποιο μεγάλο σκάφος περάσει και κάνει απόνερα (στιγμιαία η παραλία μπορεί να εξαφανιστεί!!)
Σε μικρή απόσταση από την παραλία (Παλιό Λιμάνι ή Ντάπια) ο επισκέπτης μπορεί να προμηθευτεί τα απαραίτητα για την παραλία.

Μεγάλος σύγχρονος Ναός στην μνήμη των Τριών Σπετσιωτών που μαρτύρησαν στην Χίο. Στην θέση του παλιά βρίσκονταν οι επιχειρήσεις του Χατζηγιάννη Μέξη (αποθήκες, ελαιοτριβείο, σιδηρουργείο και, μπροστά, το καρνάγιο που έχτιζε τα πλοία του).
Εορτάζει στις 3 Φεβρουαρίου.

Πάνω στον κάβο του Φαναριού, σε θέση περίοπτη και κεντρική, που δεσπόζει στον χώρο του Παλιού Λιμανιού, στη θέση που βρισκόταν το ισχυρότεροκανονιοστάσιο των Σπετσών, “ο Προμαχώνας”, βρίσκεται η Ορθόδοξη εκκλησία της Παναγίας της Αρμάτας. Κτίστηκε την περίοδο 1826-1830 από την ιστορική οικογένεια των Σπετσών του Ιωάννη Κούτση προς τιμήν των γενεθλίων της Θεοτόκου.
Η Παναγία της Αρμάτας γιορτάζει κάθε χρόνο στις 8 Σεπτεμβρίου (ημέρα Γέννησης της Θεοτόκου) επέτειο της ναυμαχίας των Σπετσών, όταν τα Σπετσιώτικα πλοία έδιωξαν τον Τουρκικό στόλο βοηθώντας στην άλωση του Ναυπλίου.

Μεγαλόπρεπη εκκλησία του νησιού με εντυπωσιακό τεράστιο βοτσαλωτό προαύλιο που βρίσκεται πάνω από το Παλιό Λιμάνι στην περιοχή Μπίτιζα. Ξεκίνησε ως μοναστήρι το 1700 και από το 1800 λειτούργησε ως μητροπολιτικός ναός. Εδώ στις 3 Απριλίου του 1821 ξεκίνησε η εξέγερση των Σπετσιωτών κατά των Τούρκων.
Η βασική εκκλησία της μονής φιλοξενεί εικόνες του Αγίου Νικολάου ο οποίος είναι ο προστάτης του νησιού αλλά και των ψαράδων και των ναυτικών. 
Κατά τα προεπαναστατικά έτη το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου ήταν μετόχι της τότε μητροπόλεως των Σπετσών, Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Καστέλλι.

Η Μονή και ο Επαναστατικός Αγώνας
Στην αυλή της Μονής του Αγίου Νικολάου συγκεντρώθηκαν το βράδυ της 2ας Απριλίου 1821 όλοι οι πρόκριτοι των Σπετσών, μαζί με τους ιερείς του νησιού και μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Λίγες μέρες νωρίτερα σε πόλεις της Πελοποννήσου είχε κηρυχτεί η Επανάσταση και οι Σπέτσες καλούντο να λάβουν και αυτές μέρος, όπως είχαν κάνει σε κάθε ξεσηκωμό εναντίον των Τούρκων στο παρελθόν.
Τα ξημερώματα της Κυριακής των Βαΐων, 3ης Απριλίου 1821, κήρυξαν, πρώτοι από όλα τα νησιά, την Επανάσταση στις Σπέτσες, και στον Άγιο Νικόλαο υψώθηκε η επαναστατική σημαία του νησιού.

Paul Marie Bonaparte
Ο πρίγκιπας Paul Marie Bonaparte, γιος του Lycien Bonaparte, μικρού αδερφού του Ναπολέοντα, το 1827 και ενώ φοιτούσε στο πανεπιστήμιο της Μπολόνια το σκάει και χρησιμοποιώντας ξένο όνομα περνάει στην Ελλάδα μέσω Αγκώνας. Έρχεται να πολεμήσει στο πλάι της Ελλάδος και εντάσσεται στις διαταγές του Άγγλου ναυάρχου Κόχραν, επιτετραμμένου του ελληνικού στόλου από τα τέλη Μαρτίου του 1827 και υπηρετεί στη ναυαρχίδα «Ελλάς».
Όταν ο στολίσκος του Κόχραν ήταν αγκυροβολημένος στο στενό έξω από τις Σπέτσες, στις 25 Αυγούστου/ 6 Σεπτεμβρίου 1827, ο άτυχος Paul Marie Bonaparte, αυτοτραυματίστηκε θανάσιμα την ώρα που καθάριζε το όπλο του. Το άψυχο σώμα του νεαρού πρίγκιπα μεταφέρθηκε από τους ναύτες απέναντι στις Σπέτσες στη μονή Αγίου Νικολάου και εκεί οι μοναχοί της Μονής φυλάξανε τη σορό του επί μία πενταετία μέσα σε ένα βαρέλι με ρούμι. Το 1832, η σορός παραδόθηκε στο γαλλικό ναυτικό. Μεταφέρθηκε στη Σφακτηρία – το μικρό νησάκι που κλείνει τον κόλπο του Ναυαρίνου – όπου και ετάφη κοντά στον τάφο του επίσης φιλέλληνα Σανταρόζα και κοντά στα μαυσωλεία των πεσόντων της ναυμαχίας του Ναυαρίνου.

Αρχιτεκτονική
Αντικείμενο ιδιαίτερης μελέτης έχει γίνει το καμπαναριό του Αγίου Νικολάου, που έχει χαρακτηριστεί ως αριστουργηματικής τέχνης. Κατασκευάστηκε από τηνιακό μάρμαρο και Τηνιακούς τεχνίτες το 1805. Αντίστοιχα καμπαναριά κατασκευάστηκαν την ίδια εποχή στην Ύδρα και την Τήνο. Το καμπαναριό του Αγίου Νικολάου έχει ύψος 10 μέτρα και μαζί με τη βάση του φθάνει τα 16 μέτρα.
Στο θαυμάσιο βοτσαλωτό προαύλιο μπροστά από την Μονή του Αγίου Νικολάου υπάρχει μνημείο πεσόντων – χάλκινο έργο του γλύπτη Β. Κεσσέ, πλαισιωμένο από δύο κανόνια της εποχής της Επαναστάσεως. 
Εορτάζει στις 6 Δεκεμβρίου και είναι τοπική αργία.

Ακριβώς στην μύτη της προκυμαίας στον Άγιο Μάμμα, και δεξιά μας, σχηματίζεται μία πολύ μικρή παραλία απ' όπου μπορούμε να βουτήξουμε και ν' ανοιχτούμε στον κόλπο του Σαρωνικού.
Η παραλία δεν είναι οργανωμένη.

Tο «Poseidonion Grand Hotel» αποτελεί σημείο αναφοράς του νησιού των Σπετσών εδώ και έναν αιώνα με την ιδιαίτερη του αρχιτεκτονική, η οποία παραπέμπει στα ξενοδοχεία της Côte d'Azur, ανήκει στο ίδρυμα της Αναργυρίου και Κοργιαλενείου Σχολής Σπετσών.

Όραμα του ευπατρίδη ευεργέτη Σωτήριου Ανάργυρου, ο οποίος και συνέβαλε τα μέγιστα στην ανάπτυξη των Σπετσών, το «Poseidonion Grand Hotel» άνοιξε τις πόρτες του για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1914, στα εγκαίνια παρευρέθηκε και ο Ελ. Βενιζέλος, χαρίζοντας στο νησί κοσμοπολίτικη λάμψη. Σύντομα αναδείχθηκε σε σημείο κατατεθέν του νησιού, φιλοξενώντας στους χώρους του μέλη της υψηλής κοινωνίας, της βασιλικής οικογένειας καθώς και πλούσιους Αθηναίους. 

Τη σχεδιαστική γραμμή του κτιρίου εμπνεύστηκε ο Σωτήρης Αναργύρου και εκτέλεσε ο αρχιτέκτονας Παναγιώτης Ζίζηλας το 1911. Το κτίριο ανακαινίστηκε για πρώτη φορά το 1960, μετά τον πόλεμο.

Μετά από μια πορεία εργασιών ανακαίνισης η οποία διήρκεσε 5 χρόνια, δίνοντας έμφαση όχι μόνο στις σύγχρονες υποδομές αλλά και στη διατήρηση του πρωτότυπου αρχιτεκτονικού σχεδίου του κτιρίου, το ανακαινισμένο «Poseidonion Grand Hotel» άνοιξε ξανά τις πόρτες του, το καλοκαίρι του 2009, για να υποδεχτεί νέους επισκέπτες.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρον στοιχείο του κτιρίου και ενδεικτικό παράδειγμα του σεβασμού των μελετητών στα αρχικά αρχιτεκτονικά στοιχεία του ξενοδοχείου αποτελεί η λευκή μαρμάρινη σκάλα, της οποίας έχει διατηρηθεί το κάγκελο, αλλά μπροστά από ορισμένα σημεία του έχει στερεωθεί με χαλύβδινες διακριτικές βίδες ένα κομμάτι γυαλιού για περαιτέρω προστασία.

Ο θόλος, ο οποίος διακρίνεται στην κύρια όψη του κτιρίου, είναι διαμορφωμένος σε δύο επίπεδα και φιλοξενεί μία από τις σουίτες του ξενοδοχείου, η οποία ονομάζεται "La Cupola". Εσωτερικά, η ξύλινη οροφή  με τα καμπύλα δοκάρια παραπέμπει σε αναποδογυρισμένο σκαρί πλοίου. 

Στους κοινόχρηστους χώρους έχει διατηρηθεί το αρχικό δάπεδο ή έχει χρησιμοποιηθεί δάπεδο με μοτίβα χαρακτηριστικά της εποχής που πρωτολειτούργησε το ξενοδοχείο.

Εκκλησάκι προς τιμή του Αγίου Μάμα που έχτισε καπετάνιος του οποίου το καΐκι που κουβαλούσε μούστο έπεσε σε ξέρα 100μ. έξω από την ακτή, την μέρα που γιόρταζε ο Άγιος. Όταν σώθηκε έκτισε την εκκλησία προς τιμήν του χρησιμοποιώντας μούστο αντί για νερό.
Κατά την τέλεση του εσπερινού παιδιά όλων των ηλικιών αφήνουν καραβάκια με αναμμένα κεράκια προς τιμήν του Αγίου, ενώ οι αμαξάδες του νησιού φέρνουν τα άλογά τους με τα αμαξάκια για να αγιασθούν, όπως και όλα τα οικόσιτα ζώα. Είναι προστάτης των οικόσιτων ζώων και κυρίως των μικρών παιδιών.
Εορτάζει στις 2 Σεπτεμβρίου.

Η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας βρίσκεται σε υψωματάκι στο αριστερό άκρο της παραλίας της Αγίας Μαρίνας. Εδώ υπήρχε πρωτοελλαδικός οικισμός της 3ης χιλιετίας π.χ. και τα ευρήματα που βρέθηκαν βρίσκονται στο Μουσείο των Σπετσών.
Εορτάζει στις 17 Ιουλίου.

Το γραφείο ΚΕΠ (Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών) του Δήμου Σπετσών λειτούργησε για πρώτη φορά το Νοέμβριο του 2005.

Tο Τμήμα Κ.Ε.Π. (Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών) είναι αρμόδιο για την παροχή διοικητικών πληροφοριών και τη διεκπεραίωση των υποθέσεων των πολιτών από την υποβολή της αίτησης μέχρι την έκδοση της τελικής πράξης, σε συνεργασία με τις καθ΄ύλην αρμόδιες υπηρεσίες και σύμφωνα με τον κεντρικό σχεδιασμό του Υπουργείου Εσωτερικών.

Ειδικότερα:

1.    Ενημερώνει και πληροφορεί τους πολίτες για τις ενέργειες που απαιτούνται για τη διεκπεραίωση διοικητικών υποθέσεων σχετικών με τις δημόσιες υπηρεσίες.
2.    Παραλαμβάνει αιτήσεις πολιτών για την διεκπεραίωση υποθέσεών τους από τις υπηρεσίες του Δημοσίου, ελέγχει την πληρότητά τους και σε περίπτωση που για την διεκπεραίωση της υπόθεσης απαιτούνται δικαιολογητικά, που δεν υποβάλλονται μαζί με την αίτηση, τα αναζητά και τα παραλαμβάνει με οποιονδήποτε πρόσφορο τρόπο από τις αρμόδιες υπηρεσίες, μετά από σχετική εξουσιοδότηση των πολιτών.
3.    Διαβιβάζει πλήρεις τους φακέλους των υποθέσεων των πολιτών στην αρμόδια για την διεκπεραίωσή τους υπηρεσία με οποιονδήποτε πρόσφορο τρόπο.
4.    Παραλαμβάνει από τις αρμόδιες υπηρεσίες τα τελικά έγγραφα που έχουν ζητηθεί από τους πολίτες και μεριμνά για την παράδοσή τους  στους πολίτες, είτε με αποστολή, είτε μέσω του ΚΕΠ.
5.    Παρέχει διάφορες υπηρεσίες στους πολίτες σύμφωνα με τον γενικό σχεδιασμό των ΚΕΠ (επικύρωση εγγράφων, θεώρηση γνησίου υπογραφής, χορήγηση παράβολων, χορήγηση αποδεικτικών φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας κλπ).
6.    Τηρεί αρχεία και επεξεργάζεται στατιστικά στοιχεία από την δράση του ΚΕΠ.
7.    Παρακολουθεί και υποστηρίζει την εφαρμογή του προγράμματος e-kep για την εξυπηρέτηση των πολιτών σε απομακρυσμένους οικισμούς του Δήμου.
8.    Υποδέχεται από άλλα Κ.Ε.Π. αιτήσεις πολιτών η διεκπεραίωση των οποίων εμπίπτει στις αρμοδιότητες του Δήμου. Προωθεί τα αιτήματα αυτά στις αρμόδιες για τη διεκπεραίωσή τους υπηρεσίες και παρακολουθεί τη διαδικασία της διεκπεραίωσης και την τήρηση των νόμιμων χρονικών προθεσμιών. Παραλαμβάνει τα σχετικά έγγραφα από τις υπηρεσίες και τα αποστέλλει στα Κ.Ε.Π. της αρχικής υποβολής των αιτήσεων.
9.    Υποδέχεται και διαχειρίζεται τα παράπονα και τις προτάσεις των πολιτών για βελτιώσεις των διοικητικών διαδικασιών.

Την εκκλησία έχτισε ο παπάς Ελευθέριος Γ. Ελευθερίου το 1828 και τον αποπεράτωσε ο υιός του Λάζαρος το 1859. Ήταν μία από τις 16 ενορίες των Σπετσών.
Βρίσκεται στο δρόμο προς την Αγία Μαρίνα κοντά στο ομώνυμο σταυροδρόμι.
Εορτάζει στις 15 Δεκεμβρίου.

Το Μουσείο Σπετσών στεγάζεται στο Αρχοντικό του Χατζηγιάννη-Μέξη, που ήταν ένας από τους πρώτους άρχοντες των Σπετσών στα χρόνια του Αγώνα για την Εθνικής μας Ανεξαρτησία και έγινε δωρεά το 1938 στο Κράτος από τις κληρονόμους Καλομοίρα Μέξη και Νικέτα Θερμισιώτη-Κατσίνα. Το Μουσείο των Σπετσών, άρχισε να λειτουργεί ως Αρχαιολογική Ιστορική και Λαογραφική Συλλογή του νησιού το 1939.

Το επιβλητικό αυτό κτίριο με τις υψηλές καμάρες, χτίστηκε ανάμεσα στο 1795 και το 1798 σε σχήμα Π, έχει ανακηρυχθεί διατηρητέο μνημείο από το 1924 και φιλοξενεί αντικείμενα που αντιπροσωπεύουν περισσότερα από 4000 χρόνια πολιτιστικής ιστορίας του νησιού που καλύπτουν όλες τις μορφές εκδήλωσης της τέχνης. 

Το Μουσείο των Σπετσών αποτελείται από το ισόγειο και δύο ορόφους. 
Στο ισόγειο που βρίσκονταν τα ιδιαίτερα διαμερίσματα του Χατζηγιάννη Μέξη, (το γραφείο του, η τραπεζαρία και το δωμάτιο με το χρηματοκιβώτιο) στεγάζονται σήμερα τα ευρήματα του προμυκηναϊκού ναυαγίου των Ιρίων περί το 1200 Π.Χ.

Στον πρώτο όροφο υπάρχουν δύο ευρύχωρα δωμάτια που χρησίμευαν ως γυναικωνίτες και ξενώνες, ενώ στο δεύτερο όροφο υπήρχε ο τυπικός ενιαίος χώρος του σπετσιώτικου σπιτιού, ο "μεγάλος οντάς", με εξαιρετικό ξυλόγλυπτο ταβάνι. 
Σε αυτούς τους δύο ορόφους εκτίθενται τα εκθέματα του Μουσείου Σπετσών, που περιλαμβάνουν:
•    Κεραμικά και αγγεία της Πρωτοελλαδικής και Κλασικής περιόδου.
•    Επιτύμβιες στήλες, γλυπτά και νομίσματα της Ρωμαϊκής και Βυζαντινής περιόδου.
•    Συλλογή μεταβυζαντινών και ρωσικών εικόνων και άλλα εκκλησιαστικά αντικείμενα.
•    Κεραμικά ανατολίτικης και ευρωπαϊκής τέχνης, από τα ταξίδια των Σπετσιωτών ναυτικών στα τέλη του 18ου αιώνα.
•    Τοπικές ενδυμασίες Σπετσιωτών, αντικείμενα καθημερινής χρήσης, δείγματα ξυλογλυπτικής (κασέλες, έπιπλα), και κεντήματα.
•    Σημαντικά κειμήλια της Επανάστασης του 1821, μεταξύ των οποίων τη σημαία της Επανάστασης, την οστεοθήκη της Μπουμπουλίνας, όπλα της ίδιας και άλλων αγωνιστών, ιστορικά έγγραφα, προσωπικά αντικείμενα, προσωπογραφίες των Σπετσιωτών ναυμάχων, υδατογραφίες και ελαιογραφίες πλοίων του Αγώνα και σπάνια ξύλινα ακρόπρωρα.

Σημαία των Σπετσών

Η επαναστατική σημαία των Σπετσών έχει χρώμα κυανό (μπλε) και είναι γεμάτη με σύμβολα και λέξεις που έχουν χρώμα κόκκινο. Τα σύμβολα είναι μία αναποδογυρισμένη ημισέληνος και πάνω της όρθιος ο σταυρός (ευνόητος συμβολισμός). Δεξιά του σταυρού είναι όρθια άγκυρα με ένα φίδι τυλιγμένο πάνω της και δίπλα μία κουκουβάγια. Αριστερά έχει ένα όρθιο ακόντιο. Κυκλικά γύρω από τα σύμβολα αυτά είναι γραμμένες οι λέξεις: Ελευθερία ή θάνατος.

Η άγκυρα και η λόγχη είναι τα σύμβολα της ναυτικής πολεμικής δύναμης. Το φίδι σύμβολο της μετά φρονήσεως επίθεσης και η κουκουβάγια σύμβολο της σοφίας με την οποία έπρεπε να οργανωθεί ο αγώνας.

(Την περιγραφή αυτή κάνει ο Σπετσιώτης ιστορικός Αναστάσιος Ορλάνδος στα «Ναυτικά» του. Βλέπε «Οι Σπέτσες στον Αγώνα», Ανδρέας Κουμπής)

Ξεκινώντας από τον Άγιο Ελευθέριο και ανηφορίζοντας, σε περίπου 1.5Χλμ θα φθάσουμε, αφού περάσουμε την δενδροστοιχία με τα κυπαρίσσια, στην Μονή των Αγίων Πάντων, το κύριο μοναστήρι των Σπετσών, με τον τάφο του Ανάργυρου και του Δ. Γουδή (πυραμιδικός) και δίπλα του το κοιμητήριο.
Από το 1803 αναφέρεται η ύπαρξη μικρής εκκλησίας των Αγίων Πάντων στο λόφο πάνω από τον όρμο της Αγίας Μαρίνας. Γύρω από αυτό το εκκλησάκι, η υδραία στην καταγωγή Σοφρωνία, σύζυγος του Σπετσιώτη πλοιάρχου Β. Γκίνη, ίδρυσε περί το 1830-33 το γυναικείο μοναστήρι που λειτουργεί έκτοτε ανελλιπώς μέχρι σήμερα και έγινε η πρώτη ηγουμένη του.
Το 2001 διαπιστώθηκαν στατικά προβλήματα στον τρούλο και στα θεμέλια της παλαιάς εκκλησίας, η οποία κατεδαφίστηκε εξ ολοκλήρου και στη θέση της αναγείρεται νέα μεγαλύτερη εκκλησία των Αγίων Πάντων.
Αξίζει να παρακολουθήσετε τις ολονυχτίες που γίνονται καθώς και όλες τις κατανυκτικές ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος. 
Κάθε Κυριακή μετά τη θεία λειτουργία προσφέρεται από τις μοναχές καφές, βουτήματα και γάλα στο προαύλιο της μονής. 
Οι μοναχές της μονής αγιογραφούν εικόνες και είναι γνωστό για τις θαυμαστές αυτές ικανότητες.
Εορτάζει πανηγυρικά των Αγίων Πάντων (κινητή εορτή).

Λίγο πριν τους Άγιους Πάντες ο δρόμος ανηφορίζει δεξιά προς την νέα Ι.Μ. της Παναγίας της Γοργοεπηκόου χτισμένης το 1984 από πιστούς του παλαιού ημερολογίου. Από εδώ ξεκινούν μονοπάτια προς την Παναγία Έλωνα και το κτήμα Χαρά.
Εορτάζει δύο φορές το χρόνο, των Μυροφόρων και της Παναγίας Γοργοεπηκόου (με το παλιό ημερολόγιο).

Στις Σπέτσες βρίσκεται ο ένας από τους δύο παλιότερους φάρους που λειτούργησαν στην Ελλάδα το 1837 στο ελληνικό φαρικό δίκτυο (ο άλλος φάρος ήταν αυτός της Τζιάς). Ο Φάρος βρίσκεται στην δεξιότερη άκρη στο Παλιό Λιμάνι των Σπετσών η κατασκευή του οποίου ξεκίνησε το 1831 ενώ η λειτουργία του το 1837, και τα κτίσματα που βλέπει ο επισκέπτης σήμερα, φτιάχτηκαν το 1885. Ήδη από το 1827 είχαν τοποθετηθεί πυρσοί για να εξυπηρετήσουν τον ίδιο σκοπό στα αντίστοιχα λιμάνια.

Αρχικά λειτουργούσε με πετρέλαιο ενώ είχε μέχρι και έξι φαροφύλακες οι οποίοι φρόντιζαν για την τροφοδοσία και το κούρδισμα του μηχανισμού. Ο Φάρος στις Σπέτσες από το 1986 έχει γίνει αυτόματος και λειτουργεί με ηλεκτρικό ρεύμα. 

Το ύψος του Φάρου είναι πάνω από 11 μέτρα ενώ βρίσκεται πάνω σε ένα μικρό λόφο που κάνει το συνολικό του ύψος πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας είναι 27 μέτρα. Ο Φάρος Σπετσών δίνει μια αναλαμπή κάθε 5 δευτερόλεπτα και φωτοβολία 18 ναυτικών μιλίων.

Τον Μάιο του 2001 έγινε στις Σπέτσες η 10η Σύνοδος των μελών του Διεθνούς Οργανισμού Φαρικών Αρχών. Το βασικό ζήτημα που απασχόλησε τη σύνοδο ήταν η διατήρηση των παραδοσιακών φάρων, αλλά και των βοηθημάτων ναυσιπλοΐας που παρουσιάζουν ιστορικό ενδιαφέρον.

Ο φάρος των Σπετσών εκτός από ένα χρήσιμο εργαλείο ναυσιπλοΐας, αποτελεί και μια όμορφη αφορμή για βόλτα στον πευκόφυτο λόφο που τον φιλοξενεί.

Η Εκκλησία των οικογενειών Μέξη και Κούτση.
Εορτάζει στις 2 Φεβρουαρίου.

Κτήριο διώροφο λιθόκτιστο. Χαρακτηρίζεται από συμμετρία στις όψεις, ισορροπία στη διάπλαση του όγκου, καθαρότητα των αρχιτεκτονικών μορφών και σαφήνεια των επί μέρους νεοκλασικών μορφολογικών στοιχείων. Χαρακτηριστική είναι η στοά περιστυλίου που διαμορφώνεται στο ισόγειο και σχηματίζει στον όροφο εξώστη. Το κτίριο ορθώνεται στη μέση ενός κήπου με βοτσαλωτούς διαδρόμους, τρεις δεξαμενές, ορνιθώνα, περιστερώνα και φούρνο.

Η μελέτη έγινε από τον αρχιτέκτονα Π. Ζίζηλα με σαφείς οδηγίες: «να κτιστεί ένα αρχοντικό όμοιο με αρχαίο αιγυπτιακό ανάκτορο ή ναό». Το 1903 άρχισαν οι εργασίες και μέσα σε ένα χρόνο κατασκευάστηκε το λαμπρότερο οικοδόμημα των Σπετσών. Αποτέλεσε την κατοικία του Σωτηρίου Ανάργυρου μέχρι το θάνατό του (18/12/1918). Το 1929 το Πρωτοδικείο Ναυπλίας κατακύρωσε την ιδιοκτησία του αρχοντικού στην Αναργύρειο και Κοργιαλένειο Σχολή Σπετσών.

Χαρακτηρίζεται ως έργο και τέχνης και ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο (Υ.Α. ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Γ/254/3640/10.2.86, ΦΕΚ 164/Β/10.4.86) διότι παρουσιάζει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό και μορφολογικό ενδιαφέρον, αποτελεί αξιόλογο και αντιπροσωπευτικό δείγμα αρχιτεκτονικής των αρχών του 20ου αιώνα στις Σπέτσες και υπήρξε κατοικία του Εθνικού ευεργέτη και ευεργέτη των Σπετσών Σωτήρη Ανάργυρου.

Το ΥΠΕΧΩΔΕ ανέλαβε τη σύνταξη μελέτης αποκατάστασης του μνημείου (1990). Το 1991 εγκρίθηκε από το ΥΠΠΟ η πρώτη φάση εργασιών αποκατάστασης του δώματος του κτηρίου η οποία υλοποιήθηκε το 1995.

Ένα από τα οράματα του Ανάργυρου ήταν να αναπλάσει το κέντρο της Ντάπιας μπροστά στο αρχοντικό του και για αυτό το λόγο έφερε έναν Ιταλό αρχιτέκτονα για να εκπονήσει την αντίστοιχη μελέτη.Τελικά το όραμα ματαιώθηκε και το μόνο που έμεινε ήταν η καρτ-ποστάλ με το σχέδιο που έχει τίτλο «Αι Σπέτσαι εξωραϊζόμεναι».

Τον καιρό της γερμανικής Κατοχής το κτίριο λειτούργησε ως Δημαρχείο.

Παλαιά Εκκλησία νότια της Ντάπιας στα 400μ. Ένα ασημένιο καράβι που κρέμεται στην εκκλησία του Αγίου, είναι τάμα ναυτικού που σώθηκε από μεγάλη θαλασσοταραχή και έταξε στον Άγιο ένα ασημένιο καράβι όμοιο με το δικό του.
Εορτάζει στις 30 Νοεμβρίου.

Το τριακοσίων ετών Αρχοντικό της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας, με το μοναδικό σκαλιστό ταβάνι στη μεγάλη σάλα του, λειτουργεί ως μουσείο από το 1992, με ζωντανή ξενάγηση, περίπου 40 λεπτών, κατά την οποία ο επισκέπτης ακούει για τη ζωή και το έργο της Μπουμπουλίνας και συγχρόνως βλέπει κειμήλια του Αγώνα, προσωπικά αντικείμενα της ηρωίδας και άλλα αξιόλογα εκθέματα.
Το Αρχοντικό της Μπουμπουλίνας αποτελείται από το ισόγειο και δύο ορόφους. Το Μουσείο στεγάζεται στον πρώτο όροφο, που αποτελείται από τέσσερα μεγάλα δωμάτια, τη Μεγάλη Σάλα, το Δωμάτιο Υποδοχής, τη Τραπεζαρία και το Δωμάτιο με Τζάκι.
Στο Μουσείο πηγαίνουμε από την εξωτερική πέτρινη σκάλα που υπάρχει στην αυλή του Αρχοντικού.

Στη Μεγάλη Σάλα με το πανέμορφο ξυλόγλυπτο ταβάνι Φλωρεντιανής τεχνοτροπίας και την Ιταλική-Γαλλική του 18ου και 19ου αιώνα επίπλωση, υπάρχει συλλογή όπλων της εποχής του 1821 και μεταξύ αυτών και η πιστόλα της Μπουμπουλίνας. Επίσης το χρηματοκιβώτιο του πλοίου Αγαμέμνονα, με τα τρία κλειδιά και τις οχτώ κλειδωνιές, πορτρέτα της ηρωίδας και των απογόνων της, μαζί με τη γνωστή ελαιογραφία που απεικονίζει την ηρωίδα να επιτίθεται στα κάστρα του Ναυπλίου.

Στο Δωμάτιο Υποδοχής δεσπόζει ο μεγάλος πίνακας-αντίγραφο του γνωστού έργου του Peter Von Hess που απεικονίζει τη Μπουμπουλίνα να διατάσει τον κανονιοβολισμό του Ναυπλίου.                              
Επίσης προσωπογραφίες, γκραβούρες και τα προσωπικά αντικείμενα της ηρωίδας, επιστολές της Επανάστασης, εκ των οποίων και δύο δικές της υπογεγραμμένες από την ίδια. 
Σε περίοπτη θέση βρίσκεται αφρικάνικο ξίφος, δώρο του Τσάρου Αλέξανδρου Α', ενώ στη βιβλιοθήκη θα δείτε σπάνια βιβλία και τη χρυσοκέντητη μαντίλα της καπετάνισσας.
Στο δωμάτιο υπάρχουν ένα μενταγιόν της, αναμνηστικά μετάλλια, ωραιότατες πορσελάνες και συλλογή από αρχαίους λύχνους.
Ανηρτημένη στον τοίχο βρίσκεται η τουρκική άδεια (φιρμάνι του Σουλτάνου) της κατασκευής του πλοίου "Αγαμέμνονα", με το σχέδιο του στην πίσω πλευρά.

Στην τραπεζαρία δεσπόζει το ξύλινο χειροποίητο μοντέλο του πλοίου "Αγαμέμνονα" και υπάρχουν συλλογές από πορσελάνες, κυρίως Αγγλικής και Κινεζικής προέλευσης, μεταβυζαντινές εικόνες, με ωραιότερη αυτή του Αγίου Νικολάου, εικόνα που ανήκε στην ίδια τη Μπουμπουλίνα. Επίσης σπάνια βιβλία, ανοιγμένα σε προθήκες τραβούν το βλέμμα του επισκέπτη.

Στο Δωμάτιο με το Τζάκι, με επίπλωση κυρίως του 19ου αιώνα, υπάρχουν φωτογραφίες των απογόνων της και διάσπαρτα αντικείμενα καθημερινής χρήσης.
Ξεχωρίζουν η νυφική βενετσιάνικη κασέλα, ένα γαλλικό επίχρυσο ρολόι με πορσελάνη Sevres, γαλλικές μινιατούρες, κεντήματα, τσεβρέδες, χάρτες, αφιερώματα και ελαιογραφίες εποχής. 
Το Δωμάτιο με το Τζάκι χωρίζεται από το Δωμάτιο υποδοχής, από την κατασκευή του κτιρίου, με μία παλιά ξύλινη ντουλάπα, τη λεγόμενη μεσάντρα που χρησίμευε και ως κρύπτη.

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 22980 72416 / Fax: 22980 72077

Λειτουργία:
Το μουσείο κατά τους χειμερινούς μήνες παραμένει κλειστό. Λειτουργεί το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας και στη συνέχεια καθημερινά από την 25η Μαρτίου μέχρι και την 28η Οκτωβρίου. Ώρες λειτουργίας : 08.30 – 14.00 καθημερινά πλην Δευτέρας

Η παραλία της Αγίας Μαρίνας έχει εξελιχθεί σε μία κοσμοπολίτικη πλαζ. Οργανωμένη με θαλάσσια σπορ, ποτό και φαγητό. Παλιά η παραλία είχε μεγάλα βότσαλα, σήμερα είναι αρκετά πιο φιλική για τους λουόμενους. Η θάλασσα πεντακάθαρη. Βυθός σχετικά αμμώδης.