27ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΟΛΟΥ

Ε.Δ. ΝΕΟΥ ΛΙΜΕΝΑ ΒΟΛΟΥ

Οι πρώην καπναποθήκες Παπαστράτου στην παραλία του Βόλου, στεγάζουν τμήματα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και δύο οργανωμένες αίθουσες συνεδρίων.

Το κόκκινο σπίτι στη συμβολή των οδών Βλαχάβα και Γαζή, γνωστό στους βολιώτες ως το «Σπίτι με το τριαντάφυλλο», λειτουργεί ως μουσείο – πινακοθήκη της ζωγράφου Χρυσούλας Ζώγια. Πρόκειται για ένα χώρο τακτοποιημένο με περισσή φροντίδα από την ίδια τη ζωγράφο για να παρουσιάσει τόσο το έργο της όσο και τον χαρακτήρα της.Στο σπίτι – μουσείο βρίσκονται 200 περίπου έργα της ζωγράφου αντιπροσωπευτικά της διαδρομής της: προσωπογραφίες της περιόδου της μαθητείας της, τοπιογραφίες, παλιά αρχοντικά και αποδόσεις εσωτερικών εκκλησιών.Το βλέμμα του επισκέπτη θα κερδίσουν όμως και η επίπλωση του σπιτιού, οι αμέτρητες σημειώσεις της ιδιοκτήτριας που βρίσκονται παντού, φωτογραφίες της, προσωπικά αντικείμενα, εκατοντάδες ζωγραφισμένα μπουκάλια και πολλά άλλα που αποκαλύπτουν την ιδιαίτερη προσωπικότητα της ιδιοκτήτριας.

Η Αγία Τριάδα είναι παρεκκλήσι βυζαντινού ρυθμού και βρίσκετε δίπλα στο Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο Βόλου. Ξεκίνησε να κτίζεται το 1948 και τα εγκαίνια της έγιναν τον Οκτώβριο του 1954.Στο εσωτερικό της υπάρχουν εικόνες του καλλιτέχνη ζωγράφου Γουναρόπουλου. Υπάρχουν τοιχογραφίες της «Πλατυτέρας των ουρανών» στο τόξο του ιερού, των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού» κ.α.

Η αρχαία πόλη της Δημητριάδας, μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της αρχαιότητας, καταλαμβάνει την ευρύχωρη περιοχή στα νότια του κόλπου του Βόλου, απέναντι από τη σύγχρονη πόλη. Ιδρύθηκε από τον Δημήτριο Πολιορκητή το 294 π. Χ. και για κάποιο διάστημα υπήρξε πρωτεύουσα του μακεδονικού κράτους.
Ανάμεσα στα πιο σημαντικά δημόσια κτίρια, που έχουν εντοπισθεί και ανασκαφεί, εξέχουσα θέση κατέχουν το αρχαίο θέατρο, το ανάκτορο, η βασιλική της Δαμοκράτειας και τα απομεινάρια του ρωμαϊκού υδραγωγείου, γνωστά ως δόντια.
Η έκταση της Αρχαίας Δημητριάδας, η σημασία των μνημείων και η θέση της κοντά στη σύγχρονη πόλη του Βόλου, κατέστησαν δυνατή τη δημιουργία ενός πρότυπου αρχαιολογικού πάρκου, που αναδεικνύει και αξιοποιεί τον αρχαιολογικό χώρο στο σύνολό του.

Το θέατρο της Δημητριάδος κατασκευάστηκε ταυτόχρονα με την ίδρυση της πόλης (το 294-2 π.Χ.) από τον Μακεδόνα βασιλέα Δημήτριο Πολιορκητή. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα το θέατρο περιέπεσε σε αχρηστία λόγω καταστροφών του (από την τελευταία εικοσιετία του 2ου αι. π.Χ. έως πιθανόν το 79 μ.Χ.) και μετά από μια μεγάλη ανακαίνιση λειτούργησε μέχρι την τελική του εγκατάλειψη τον 4ο αι. μ.Χ., όταν με την επικράτηση των νέων κοινωνικοπολιτικών δομών στην πόλη, το θέατρο σταμάτησε να φιλοξενεί εκδηλώσεις της δημόσιας ζωής.

Το θέατρο της Δημητριάδος έχει όλα τα βασικά χαρακτηριστικά των ελληνιστικών θεάτρων, δηλαδή, το κοίλο, την ορχήστρα και το σκηνικό οικοδόμημα.

Σύμφωνα με τα λιγοστά αρχιτεκτονικά μέλη που σώθηκαν από το θριγκό του ελληνιστικού προσκηνίου του θεάτρου, στάθηκε δυνατό να γίνει γνωστή η μορφή του προσκηνίου της σκηνής, που ανήκει σε μια από τις αρχιτεκτονικές φάσεις της ελληνιστικής περιόδου.

Ένας ελληνιστικός κυλινδρικός βωμός με βουκράνια και γιρλάντες βρισκόταν στη μέση της ορχήστρας, ενώ στην περιφέρειά της ήταν στημένα ψηφίσματα της Δημητριάδος και του Κοινού των Μαγνήτων, όπως το μεγάλο τιμητικό ψήφισμα του Κοινού των Μαγνήτων που εκδόθηκε για να τιμήσει τον Γραμματέα των Συνέδρων του Κοινού Δημήτριο Ορέστου.

Η περιοχή του θεάτρου έγινε ο χώρος απόκρυψης ενός θησαυρού αργυρών νομισμάτων του Κοινού των Θεσσαλών και των Μαγνήτων, μετά τα μέσα του 1ου αι. π.Χ. κατά την περίοδο που το θέατρο δεν λειτουργούσε.

Τέλος στη ρωμαϊκή φάση λειτουργίας του θεάτρου ανήκει ένα ενεπίγραφο βάθρο προς τιμήν του αυτοκράτορα Τίτου, που βασίλεψε από το 79 ως το 81 μ.Χ. και χαρακτηρίζεται ως Νέος Απόλλων.

Πρόσβαση

Το αρχαίο θέατρο Δημητριάδος βρίσκεται στη συνοικία των Νέων Παγασών του Βόλου, δυόμισι περίπου χιλιόμετρα νότια του Βόλου, επί της Λεωφόρου Αθηνών, στη θέση «τα δόντια». Με ευκολία μπορεί ο οδηγός να αναγνωρίσει τη θέση του θεάτρου είτε απομακρύνεται από το Βόλο προς την Αθήνα, είτε όταν πλησιάζει στο Βόλο ερχόμενος από τη Νέα Αγχίαλο, αφ’ ενός γιατί το θέατρο είναι ορατό από το δρόμο και αφ’ ετέρου επειδή είναι εμφανείς, δεξιά και αριστερά από το δρόμο, οι σωζόμενοι πεσσοί μιας υδατογέφυρας του ρωμαϊκού υδραγωγείου της Δημητριάδος που περνά δίπλα από το θέατρο.

Η πρόσβαση στο θέατρο, για εκείνον που μπαίνει στο Βόλο από την οδό Λαρίσης, γίνεται στρίβοντας προς τα δεξιά στη Λεωφόρο Αθηνών, πριν από τη γέφυρα του ποταμού Κραυσίδωνα. Το θέατρο βρίσκεται επί της Λεωφόρου Αθηνών και σε απόσταση 2.250 μ. από τη διασταύρωση με την οδό Λαρίσης.

Εκείνος που έρχεται από τη Ν. Αγχίαλο προς το Βόλο συναντά το θέατρο αριστερά του επί της Λεωφόρου Αθηνών, 300 μέτρα πριν μπει στη συνοικία των Νέων Παγασών του Βόλου.

Η πρόσβαση στο θέατρο, για εκείνον που βγαίνει από το Βόλο από την οδό Λαρίσης, γίνεται στρίβοντας προς τα αριστερά στη Λεωφόρο Αθηνών, μετά από τη γέφυρα του ποταμού Κραυσίδωνα. Το θέατρο βρίσκεται επί της Λεωφόρου Αθηνών και σε απόσταση 2.250 μ. από τη διασταύρωση με την οδό Λαρίσης.

Ο ναός του Αγ. Κωνσταντίνου, χτισμένος το 1936 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου. Η περίτεχνη αρχιτεκτονική του σε συνδυασμό με την καίρια θέση του στην παραλία του Βόλου, κατέστησαν το Ναό σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης πόλης.

Πρόκειται για την πρώην Πλατεία Γεωργίου του Α” στην παραλία του Βόλου. Διαμορφώθηκε σε πάρκο αναψυχής τη δεκαετία του 1920 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ν. Κιτσίκη.