1ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΒΟΛΟΥ

15ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΟΛΟΥ

24ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΟΛΟΥ

Το κόκκινο σπίτι στη συμβολή των οδών Βλαχάβα και Γαζή, γνωστό στους βολιώτες ως το «Σπίτι με το τριαντάφυλλο», λειτουργεί ως μουσείο – πινακοθήκη της ζωγράφου Χρυσούλας Ζώγια. Πρόκειται για ένα χώρο τακτοποιημένο με περισσή φροντίδα από την ίδια τη ζωγράφο για να παρουσιάσει τόσο το έργο της όσο και τον χαρακτήρα της.Στο σπίτι – μουσείο βρίσκονται 200 περίπου έργα της ζωγράφου αντιπροσωπευτικά της διαδρομής της: προσωπογραφίες της περιόδου της μαθητείας της, τοπιογραφίες, παλιά αρχοντικά και αποδόσεις εσωτερικών εκκλησιών.Το βλέμμα του επισκέπτη θα κερδίσουν όμως και η επίπλωση του σπιτιού, οι αμέτρητες σημειώσεις της ιδιοκτήτριας που βρίσκονται παντού, φωτογραφίες της, προσωπικά αντικείμενα, εκατοντάδες ζωγραφισμένα μπουκάλια και πολλά άλλα που αποκαλύπτουν την ιδιαίτερη προσωπικότητα της ιδιοκτήτριας.

Το Λαογραφικό Κέντρο Κίτσου Μακρή στεγάζεται στο σπίτι του λαογράφου, στην οδό Κίτσου Μακρή 38, και ανήκει στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Περιλαμβάνει τη λαογραφική συλλογή του σημαντικού ερευνητή με μοναδικά στο είδος τους εκθέματα, τη βιβλιοθήκη του, που αποτελείται από 4.000 τόμους βιβλίων και το αρχείο του, με 2.500 διαφάνειες και 4.000 φωτογραφίες, σε πολλές από τις οποίες απεικονίζονται θησαυροί της λαϊκής μας παράδοσης που δεν σώζονται σήμερα.

Η Αγία Τριάδα είναι παρεκκλήσι βυζαντινού ρυθμού και βρίσκετε δίπλα στο Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο Βόλου. Ξεκίνησε να κτίζεται το 1948 και τα εγκαίνια της έγιναν τον Οκτώβριο του 1954.Στο εσωτερικό της υπάρχουν εικόνες του καλλιτέχνη ζωγράφου Γουναρόπουλου. Υπάρχουν τοιχογραφίες της «Πλατυτέρας των ουρανών» στο τόξο του ιερού, των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού» κ.α.

ΝΓΝ ΒΟΛΟΥ ''ΑΧΙΛΛΟΠΟΥΛΕΙΟ'

Το Μουσείο ανεγέρθηκε το 1909 με δωρεά του Αλεξίου Αθανασάκη. Είναι ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά μουσεία με πρωτότυπη χωροθέτηση. Στις αίθουσές του εκτίθενται αντικείμενα από τους νεολιθικούς οικισμούς του Σέσκλου και του Διμηνίου, πήλινα ειδώλια και σκεύη της γεωμετρικής εποχής από το κάστρο του Βόλου, τα Πευκάκια, τη Νεάπολη αλλά και από περιοχές του ευρύτερου θεσσαλικού χώρου, γλυπτά της κλασικής εποχής καθώς και σπάνια αρθρωτά ειδώλια, ανάγλυφα της αλεξανδρινής εποχής από τη Δημητριάδα. Ιδιαίτερα σημαντικό έκθεμα αποτελούν φυσικά οι σπάνιες γραπτές στήλες του 3ου π.Χ. αι., που διασώζουν στοιχεία ζωγραφικής των αρχαίων Ελλήνων σε μαρμάρινα έργα τέχνης.

Στα ανατολικά της πόλεως του Βόλου βρίσκεται ο λόφος της Γορίτσας και αποτελεί ένα φυσικό μικρό ύψωμα περίπου 200μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στην κορυφή βρίσκεται η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής.
Τη θέση του εκμεταλλεύτηκαν οι Μακεδόνες από τον 4ο π.Χ. αιώνα επί Φιλίππου του Β” όπου κτίστηκε και οχυρώθηκε πόλη 3.000-3.500 κατοίκων. Κατασκευάστηκαν πύλες στα βόρεια και ανατολικά για να μπορούν να ελέγχουν τη διέλευση ανθρώπων και εμπορευμάτων, στα δυτικά για να υπάρχει πρόσβαση στη θάλασσα και στα νότια για να εξυπηρετούνται στρατιωτικοί σκοποί. Η πόλη οικοδομήθηκε βάσει του Ιπποδάμειου συστήματος. Η πόλη αυτή κατοικήθηκε από το 350-250 π.Χ. και κατόπιν εγκαταλείφθηκε διότι ο Δημήτριος ο Πολιορκητής διέταξε τον εποικισμό της Δημητριάδας. Από τη θέση αυτή η θέα είναι πανοραμική προς την πόλη και το λιμάνι του Βόλου.

Ο ναός του Αγ. Κωνσταντίνου, χτισμένος το 1936 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου. Η περίτεχνη αρχιτεκτονική του σε συνδυασμό με την καίρια θέση του στην παραλία του Βόλου, κατέστησαν το Ναό σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης πόλης.