Άγιος Γεώργιος

Κέρος: Αυτό το βραχώδες, χωρίς λιμάνι, νησί, ΝΑ του Κουφονησιού, υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του Κυκλαδικού Πολιτισμού (3000-2000 π.Χ.). Ανασκαφές στη δυτική του πλευρά αποκάλυψαν αρχαιολογικά ευρήματα μεγάλης αξίας, μεταξύ των οποίων πλέον από 100 μαρμάρινα ειδώλια. Δύο απ' αυτά, ο «Αρπιστής» και «ο Αυλητής» εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας ενώ επιβλητικό είναι και το ύψους 1,40 μ. ειδώλιο της «Μεγάλης Μητέρας».

Κατά μία εκδοχή η Κέρος ταυτίζεται με την Αστερία, το νησί, στο οποίο κατά τη μυθολογία γεννήθηκαν οι αρχαίοι Θεοί Απόλλων και Άρτεμις. Οι υποστηρικτές αυτής της θεωρίας ανατρέχουν στον Όμηρο, τα Ορφικά και άλλες αρχαίες πηγές. Ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα μοναδικού ύφους κυκλαδίτικα ειδώλια χρησιμοποίησαν ως αφετηρία έμπνευσης και μοντέλο την ξαπλωμένη γυναικεία μορφή, η οποία διαγράφεται στην κορυφογραμμή του νησιού.

Το θέαμα το οποίο προσφέρει το νησί κατά τα δύο Ηλιοστάσια είναι μαγευτικό αλλά και κατάλληλο για μυστικιστικούς συνειρμούς: πάνω από την ήβη της γυναικείας μορφής του βουνού, ανατέλλει η Σελήνη τον Ιούνιο και ο Ήλιος τον Δεκέμβριο, λες και τα ουράνια σώματα που χαρίζουν στη Γη το φως γεννιούνται εδώ, πίσω από τη γυναίκα των βράχων ενός λησμονημένου ιερού νησιού.

To  Δασκαλιό αποτελεί πλέον ένα μικρό νησάκι λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας.

Οι ανασκαφές στον προϊστορικό οικισμό του Δασκαλιού, το δυτικότερο ακρωτήριο της Κέρου, ανακάλυψαν «πλήθος επιβλητικών και πυκνά δομημένων κατασκευών, αποδεικνύοντας πως πρόκειται για μια από τις πιο σημαντικές θέσεις στο Αιγαίο της πρώιμης Εποχής του Χαλκού (3η χιλιετία π.Χ.)». 

Το Δασκαλιό καλυπτόταν σχεδόν εξ ολοκλήρου με μοναδικά μνημειακά οικοδομήματα, χτισμένα με πέτρα φερμένη από τη Νάξο, δίνοντας την εντύπωση ενός ενιαίου μεγαλειώδους μνημείου που αναδύεται από τη θάλασσα.
Κάτω από μια εντυπωσιακή κλίμακα που ήρθε στο φως στα κατώτερα αναλήμματα, ανακαλύφθηκε ένα εξελιγμένο σύστημα αποστραγγιστικών αγωγών, που υποδηλώνει μια πολυλειτουργική αρχιτεκτονική, προσεκτικά σχεδιασμένη εκ των προτέρων.
Μια άλλη πτυχή της ανάπτυξης του Δασκαλιού εντοπίζεται στη χρήση νέων γεωργικών πρακτικών, για την καλλιέργεια της ελιάς και του σταφυλιού, ενώ η μεταλλουργία, η πιο σημαντική τεχνολογία της 3ης χιλιετίας π.Χ., έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο. Οι κάτοικοι του Δασκαλιού ήταν έμπειροι μεταλλουργοί, όπως δείχνουν σαφείς ενδείξεις που εντοπίζονται παντού στη θέση.