Διβούνια

Η Δραγονάδα είναι νησίδα που βρίσκεται βορειοανατολικά της Κρήτης, στα ανοιχτά της Σητείας.

Ανήκει στο μικρό σύμπλεγμα των Διονυσάδων που περιλαμβάνει την Δραγονάδα, την Γιανυσάδα και την Παξιμάδα στα βόρεια της Σητείας.

Η Γιανυσάδα είναι ένα επιμήκες νησί με κατεύθυνση Α-Δ, μήκους 3,5 χλμ. και μέγιστου πλάτους 1 χλμ., με απότομες βραχώδεις ακτές.

Η Δραγωνάδα είναι το μεγαλύτερο από τα τρία νησιά. Έχει έκταση 2,892 τ.χλμ. και είναι ακατοίκητη. Διοικητικά ανήκει στον δήμο Σητείας.Το ΒΑ τμήμα κατηφορίζει ομαλά προς τη θάλασσα, ενώ το ΝΔ σχηματίζει ένα μικρό οροπέδιο που περιβάλλεται από απόκρημνες ακτές.

Η Παξιμάδα είναι ένα μικρό τριγωνικό νησί με βραχώδεις ακτές. Και τα τρία νησιά είναι ακατοίκητα και εκτεθειμένα σε αλατοφόρους ανέμους. Για το λόγο αυτό η βλάστηση είναι αραιή και επικρατούν τα αλόφυτα και τα φρύγανα. Στο ΒΑ τμήμα της Δραγωνάδας υπάρχει θαμνώνας με θαλασσόκεδρα και σχίνους. Και τα τρία νησιά είναι σημαντικά για την χλωρίδα ορνιθοπανίδα τους.

Γεωλογία

Πλακώδεις ασβεστόλιθοι με κερατολιθικές ενστρώσεις. 

Το γνωστό ακρωτήριο στο Β.Α. άκρο της Κρήτης, το αρχαίο Σαμώνιον ή Σαλμώνιον. Ασφαλτοστρωμένος δρόμος 18 χλμ. από το Παλαίκαστρο οδηγεί στην Ναυτική βάση στον όρμο Κυριαμάδι (απαιτείται άδεια διέλευσης). Πρόκειται για τοπίο ιδιαίτερου χαρακτήρα και φυσικού κάλους με τις βραχώδεις επιφάνειες, τους πολλούς μικρούς και γραφικούς ορμίσκους που θυμίζουν φιόρδ, τους ανοιχτούς ορίζοντες, το έντονο φως και τα εξαίσια χρώματα του ουρανού και της θάλασσας και την αίσθηση της ερήμου και του «ακρότατου ορίου». Στο άκρο του ακρωτηρίου βρέθηκαν τα ερείπια εκκλησίας του 14ου αιώνα, προφανώς του Αγ. Ισιδώρου από όπου το όνομα του ακρωτηρίου, ενώ δίπλα υπάρχει ο νεώτερος ομώνυμος ναός. Κατά τον Απολλώνιο τον Ρόδιο στο ακρωτήριο Σαμώνιο αποβιβάστηκαν οι Αργοναύτες επιστρέφοντας από την Κολχίδα και εκεί έχτισαν το ναό της Μινωίδας ή Σαμωνίας Αθηνάς. Στην παραλία του μικρού κόλπου και κατά το μεγαλύτερο μέρος μέσα στη θάλασσα εντοπίστηκαν τα ερείπια ναού του 4ου π.χ. αιώνα. Κοντά στην εκκλησία υψώνεται το επιβλητικό κτήριο του Φάρου, που λειτουργεί και σήμερα και χτίστηκε το 1880. Ή θαλάσσια περιοχή είναι γεμάτη υφάλους, ξέρες και αρχαία ναυάγια. Στη περιοχή του Κάβου, που είναι, εξαιρετικά. ενδιαφέρουσα και από αρχαιολογικής πλευράς βρέθηκαν αρχαίες επιγραφές, βραχογραφίες και λατομεία της θαυμάσιας γκριζόμαυρης πέτρας από την οποία χτίστηκαν πολλά κτήρια της Ιτάνου κ.α. αρχαίων πόλεων.

Σύμπλεγμα τεσσάρων(4) νησίδων στα Βόρεια του κόλπου της Σητείας σε απόσταση 9 μιλίων από την πόλη. Οι δυο, Γιαννισάδα και Δραγονάρα είναι οι μεγαλύτερες και διαθέτουν βλάστηση, κυρίως κέδρους του Λιβάνου και οι άλλες δυο, Παξιμάδα και Παξιμαδάκι είναι μικρές βραχονησίδες.

Σύμφωνα με τη μυθολογία το νησί δημιούργησε ο θεός Διόνυσος, που λατρευόταν εκεί και από αυτόν πήραν και το όνομα τους. Στα αρχαία χρόνια θα ανήκαν στην κατοχή των Ιτανίων. Στη Δραγονάρα, το νησί με την μεγαλύτερη βλάστηση, φαίνονται ίχνη αρχαίας κατοίκησης και έχουν βρεθεί επιτύμβιες πλάκες των πρώτων χριστιανικών χρόνων. Στο ίδιο νησί στα ανατολικά του υπάρχει σπήλαιο και στα Δυτικά του αναδύονται από τη θάλασσα σε σχηματισμό συστάδας θαυμάσιες φυσικές «κολώνες» από βράχο.

Υπάρχει επίσης το μικρό εκκλησάκι, του Αγίου Αντωνίου, μικρό σπίτι με «σαρνίτσι» και στοιχειώδες λιμανάκι. Τα νησιά ανήκουν στον Δήμο Σητείας και με βάση πρόσφατη μελέτη προβλέπεται κατασκευή μικρών υποδομών για την προστασία και την ήπια τουριστική τους αξιοποίηση. Πριν από 25 χρόνια απαγορεύτηκε η βοσκή αναδείχθηκε η βλάστηση και πολλαπλασιάστηκαν οι λαγοί, που υπήρχαν ανέκαθεν στο νησί. Στους Διονυσάδες βρίσκουν καταφύγιο οι Ψαράδες ενώ τους επισκέπτονται συχνά φυσιολάτρες και κυνηγοί. Στις βραχονησίδες Παξιμάδα και Παξιμαδάκι βρίσκεται η μεγαλύτερη αποικία στο κόσμο του γερακιού της Ελεονόρας (falco Elleonora) που είναι γνωστό και ως μακροπετρίτης ή βαρβάκι. Εδώ ζουν περί τα 300 ζεύγη γερακιών, που το χειμώνα μεταναστεύουν προς τη Μαδαγασκάρη. Τα μελετούν γερμανοί πτηνολόγοι από το 1963. Χάρις στην ευαισθητοποίηση και ενημέρωση του κοινού και τα μέτρα προστασίας ο πληθυσμός παραμένει σταθερός, απαιτείται όμως επαγρύπνηση και προσοχή ιδίως από τους κυνηγούς και τους ψαράδες, που άθελα τους συχνά προκαλούν καταστροφές στα πουλιά και τις φωλιές τους.

1. ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Πρωτολειτούργησε το 1880, όταν η περιοχή ήταν υπό την κατοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εντάχθηκε στο Ελληνικό Φαρικό Δίκτυο στις 8 Μάιου 1915. Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ο φάρος παρέμεινε σβηστός, λόγω φθορών που υπέστη από τα στρατεύματα κατοχής . Το 1945, στα πλαίσια ανασυγκρότησης του Φαρικού Δικτύου, ο φάρος επαναλειτούργησε με πηγή ενέργειας το πετρέλαιο. Το 1982 ο φάρος ηλεκτροδοτήθηκε 

2.ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΤΙΡΙΟΥ
Ισόγειος οικία αποτελούμενη από 4 δωμάτια, μίας κουζίνας, ενός λουτροκαμπινέ και μίας αποθήκης. Ο πύργος είναι στρογγυλός, συνεχόμενους του κτιρίου εξ οπλισμένου σκυροδέματος διαμέτρου 1,90μ και ύψους 15 μ. Βρίσκεται στη βορειοανατολική

http://www.hellenicnavy.gr/

Εντελώς ιδιαίτερο είναι το σύμπλεγμα των έξι εκκλησιών στο χωριό Παναγία στην Απάνω Γειτονιά, στην ακρόπολη της Κάσου. Σύμφωνα με το θρύλο οι ναοί χτίστηκαν έτσι για να ξορκιστούν έξι αερικά που εμφανίστηκαν κάποτε στην περιοχή, και αφιερώθηκαν σε έξι διαφορετικούς Αγίους:

• Άγιος Χαράλαμπος
• Άγιος Αντώνιος
• Αγία Κάρα 
• Αγία Βαρβάρα
• Άγιος ιωάννης
• Άγιος Νικόλαος

Στην Αγία Μαρίνα βρίσκεται ο ομώνυμος ναός, που πανηγυρίζει στις 17 Ιουλιου. Το πανηγύρι της Αγίας Μαρίνας είναι από τα σημαντικότερα θρησκευτικά και κοινωνικά γεγονότα του καλοκαιριού.

Προστάτης του Αρβανιτοχωριού είναι ο Άγιος Δημήτριος, με το πανύψηλο, και αρχοντικό στην αισθητική, καμπαναριό του.

Ανατολικά της Μακράς βρίσκεται η νησίδα Κόσκινο.