Ελευθεροχώρι

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Αλμυρού είναι ένα νεοκλασικό κτήριο, που θεμελιώθηκε το 1910 και άρχισε να λειτουργεί το 1925. Αφού πέρασε πολλές περιπέτειες ξαναλειτουργεί ανακαινισμένο από το 1998 και περιλαμβάνει ευρήματα από το τμήμα της Θεσσαλίας, που τους ιστορικούς χρόνους ονομαζόταν Αχαΐα Φθιώτιδα.Η έκθεση των αρχαίων αντικειμένων οργανώνεται σε τρεις αίθουσες: την αίθουσα Φθιωτίδων Θηβών (αρχαϊκή πόλη κοντά στις Μικροθήβες, που κατείχε την πρώτη θέση μεταξύ των πόλεων της περιοχής), την αίθουσα με αγγεία, ειδώλια, εργαλεία, όπλα, κοσμήματα, αντικείμενα μικροτεχνίας της προϊστορικής και της εποχής του σιδήρου και την αίθουσα με αντικείμενα από την ελληνιστικής πόλης της Άλου στη σημερινή θέση Κεφάλωση Αλμυρού, ενώ δεξιά της εισόδου στεγάζεται η πολύτιμη βιβλιοθήκη της Φιλαρχαίου Εταιρείας Αλμυρού «Όθρυς» με σπάνια βιβλία ιστορικού και αρχαιολογικού περιεχομένου.

Το Θέατρο των Φθιωτίδων Θηβών είναι Ελληνιστικό. Υπάρχει όμως και Ρωμαϊκή φάση, καθώς έγιναν μεγάλης κλίμακας επεμβάσεις για να μετατραπεί το Θέατρο σε Αρένα. Ίσως υπήρχε και παλαιότερη φάση του τέλους του 4ου αι. π.X., όπως υπαινίσσεται η παρουσία νομισμάτων, η στρωματογραφημένη κεραμική, καθώς και ένα τμήμα πώρινου κίονα.
Στην Ελληνιστική φάση ανήκουν: οι βαθμίδες των εδωλίων από ηφαιστειακό λίθο (15), οι 8 κλίμακες ανόδου που χώριζαν το κυρίως θέατρο σε 9 κερκίδες, το πλακοστρωμένο διάζωμα και οι αναλημματικοί τοίχοι των παρόδων. Τα εδώλια έχουν ύψος 0,33μ., μήκος 1,40μ. και πλάτος 0,60μ.
Στη Ρωμαϊκή εποχή ανήκουν: το κτίριο της σκηνής που αποτελείται από 4 δωμάτια με υπόγειο, ένα διάδρομο ανάμεσά τους και το προσκήνιο με μια μνημειακή διώροφη κιονοστοιχία από κίονες με ιωνικά κιονόκρανα και βάσεις, τα παρασκήνια, η περιμετρική κάλυψη του αποχετευτικού αγωγού της ορχήστρας, το προστατευτικό
στηθαίο γύρω από την ορχήστρα με εδώλια σε β΄ χρήση, πάνω στα οποία ήταν στερεωμένα προστατευτικά κιγκλιδώματα και σκιάδια. Για να μετατραπεί το θέατρο σε αρένα, χρειάστηκε εκτός από τα προστατευτικά μέτρα, να διευρυνθεί η ορχήστρα,
πράγμα που επιτεύχθηκε με την αφαίρεση μιας σειράς καθισμάτων, μάλλον των προεδρικών. Η Ελληνιστική ορχήστρα δεν ερευνήθηκε ανασκαφικά. Στο τέλος των Ρωμαϊκών χρόνων, στην Παλαιοχριστιανική περίοδο, πάνω στο θέατρο, έγινε μια
μεταγενέστερη κατασκευή ενός μονόχωρου κτιρίου. Με μέγιστη χωρητικότητα 3.000 θεατών, το Θέατρο των Φθιωτίδων Θηβών, φιλοξενούσε παραστάσεις αρχαίου δράματος, μουσικούς αγώνες, και κατά τη
Ρωμαϊκή Εποχή θηριομαχίες και αγώνες μονομάχων.

Η θέση του αρχαίου θεάτρου στο πρανές του λόφου «Κάστρο» που εξασφάλιζε πολύ καλή ακουστική λειτουργία, σε συνδυασμό με την άπλετη θέα που αντίκριζαν οι θεατές στη «χώρα» της πόλης και το λιμάνι της –την Πύρασο- στον Παγασητικό κόλπο, καθώς και στο περίφημο Κρόκιο πεδίον, καθιστούν το οικοδόμημα βασικό μάρτυρα της αισθητικής, της ευμάρειας και της δύναμης της «λαμπροτάτης πόλης»
των Φθιωτίδων Θηβών.