Ανεβάστε φωτογραφίες από
Ελευθέριος Βενιζέλος και μοιραστείτε τις μαζί μας!
Νομός: Χανίων
Διεύθυνση:
Πλατεία Δικαστηρίων, Χανιά 
Τηλέφωνο:
Ελευθέριος Βενιζέλος
Μέρη κοντινά με Ελευθέριος Βενιζέλος
Η Δημοτική Αγορά Χανίων, συνολικού εμβαδού 4.000 τ.μ., βρίσκεται στο κέντρο των Χανίων, στο σημείο που σήμερα χτυπά η καρδιά της πόλης. Η θεμελίωση της ξεκίνησε στις 14 Αυγούστου 1911, στο σημείο όπου στεκόταν επί Ενετοκρατίας ο κύριος προμαχώνας των οχυρώσεων ενώ η κατασκευή του κτιρίου ολοκληρώθηκε το δεύτερο εξάμηνο του 1913.
Τα επίσημα εγκαίνιά για τη λειτουργία της Δημοτικής Αγοράς έγιναν από τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας Ελ. Βενιζέλο στις 4 Δεκεμβρίου 1913, τρείς μέρες μετά την επίσημη τελετή της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Η Δημοτική Αγορά έχει σχήμα σταυρού και τέσσερις πόρτες, μία σε κάθε πτέρυγα, που κλείνουν για να παρέχουν ασφάλεια στα καταστήματα που στεγάζονται εκεί. Σήμερα στο κτίριο της Αγοράς στεγάζονται πολυάριθμα καταστήματα που πωλούν τοπικά προϊόντα άλλα και αναμνηστικά είδη. Η Δημοτική Αγορά αποτελεί αρχιτεκτονικό στολίδι για τα Χανιά και είναι μία από τις εντυπωσιακότερες στο βαλκανικό χώρο.
Σημαντικό ειδικό κτίριο της εποχής της Κρητικής Πολιτείας. Είναι κτισμένο σε σχήμα ελευθέρου σταυρού, επηρεασμένο από τα κτίρια της λεγομένης "εποχής του σιδήρου" του τέλους του 19ου αι. που χαρακτηρίζει την βιομηχανική επανάσταση. Στο κτίριο, που διακρίνεται για την κομψότητα και την ισορροπία του, διατηρούνται, σχηματοποιημένα τα μορφολογικά στοιχεία του ύστερου νεοκλασσικισμού.
Στις 14 Απριλίου 1911 η Αγορά θεμελιώθηκε από τον Δήμαρχο Μανώλη Μουντάκη και στις 4 Δεκεμβρίου 1913 εγκαινιάζεται από τον Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο στα πλαίσια του εορτασμού της Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Έκτοτε λειτουργεί αδιάκοπα ως αγορά Χανίων.
Chania, also transliterated as Hania, is the second largest city of Crete and the capital of the Chania Prefecture. It lies along the north coast of the island, about 70 km west of Rethymno and 145 km west of Heraklion. The official population of the municipal area is 53,373 but some 70,000 people live in the greater area of Chania. Most of the visitors believe that Chania is Greece`s most beautiful city... Chania is a unique city bearing a rich and long history and culture. Its name is often glorified in historical documents as the city raised brave soldiers, groundbreaking politicians, intellectuals and artists. It is considered the city of Justice and Freedom and its rare beauty justifies its characterization as the "Venice of the East". The city of Chania was a crossroad between the East and the West for many centuries, and for this reason it was claimed by its enemies and suffered the presence of many conquerors. Always the first thing you hear about Chania - the Venetian Harbour, the old port, the narrow shopping streets and waterfront restaurants. Chania is also one of the places you are most likely to see on arriving in Crete. It is beautiful - that is to say much of the Chania you will want to see is clustered close to the harbour - old buildings, museums, churches and crafts shops (some with genuinely interesting and sometimes local, products on offer). Food is offered in great variety and sometimes great similarity - there are many restaurants and also cafes, at which to reflect upon the experiences of places you have just explored together with the enjoyment of some tasty food - we have suggestions for restaurants further on. The atmosphere has a touch of Florence and Venice (a few years ago when those cities still had some room to walk), combined with the culture and character of Cretan people and traditions. The Chania harbour is wonderful and at any particular time of day the light produces a different result, creating a "different place". This is the best chance to see some of the old buildings - of Venetian and Turkish design, that Crete once had across the island - many have since been destroyed by the ravages of war and plunder. Chania is surrounded by numerous rich options for sightseeing, exploration and discovery. Mountain villages provide a view into the "inner Crete". The Samaria and many other gorges can be hiked, archaeological sites abound. What to see at the city Explore the waterfront and streets just behind. Walk along the harbour wall to the Venetian Lighthouse. Visit the wonderful Naval Museum (Maritime Museum) - it delivers a superb introduction to the History of Crete and is by no means only for maritime mavens, you will learn more here in half an hour than most could teach you, about the events that filled Crete's moving past. Excellent, well done. Open: 10.00 to 14.00 daily, except Monday. Tel: 28210-91875. Admission: 2.50 euros. The Archaeological Museum on Halidon Street is smaller than its grand Heraklion cousin, though well worth visiting and appealing even to non archaeologists. Open: 8.00 to 17.00 (to 19.30 April-October) daily, except Monday. Tel: 28210-90334. Admission: 1.5 euros Historical Archives (museum): Open 9.00 to 13.00, Monday to Friday. Tel: 28210-52606. Admission: Free. Byzantine Museum. Open: 8.30 to 14.00 daily, except Monday. Tel: 28210-96046. Near the waterfront (at the back of the Naval museum). Outside Chania; trips to the many surrounding monasteries, the Samaria Gorge (take a bus to Omalos or a tour as you will walk the Gorge, take a ferry from the end at Agia Roumeli to Sfakia and then a bus back to Chania), Venizelos Graves and visit nearby villages where the old men talk, argue, discuss, play cards at their local kafeneio or simply find a stretch of beach and immerse the cares of yesterday in the waters of today. With children you might treat them with a visit to the water park at Limnoupolis. Rethymno, Crete's other Venetian town is an hour away by car or bus. The Therissos gorge, Kolymbari and its monastery, the wide sweep of Falassarna beach, boat trips to Gramvousa & Balos, a longer and most scenic trip to Elafonissi and villages en route - the list is long enough to fill many days. (all information can be changed without prior notice) Historical facts about Chania The Historical Years During the so called Historical Years, Kythonia seems to have been a powerful city-state, whose domain extended from Hania Bay to the feet of the White Mountains. Kythonia was constantly at war with other city-states such as Aptera, Falasarna nad Polyrrinia. In 69 B.C. the Roman Consul Cointus Metellus defeated the Cretans and conquered Kythonia to which he granted the privileges of an independent city-state. Kythonia reserved the right to mint its own coins until the 3rd century A.D. The Roman conquest put an end to the civil wars and a period of peace began, unique in the history of the island. The Kythonia of the Historical Years was of the same size as the city of Hania at the beginning of the 20th century. First Byzantine Period Information about the Kythonia of the Christian Years is limited. The most important archeological finds are those of the remains of a Basilica, discovered recently near the Venician Cathedral in the centre of Kasteli. Various sources mention the Kythonia Diocese and the Bishop Kythonios, who participated in the Sardinian Synod in 343. Kythonia is mentiond among the 22 most important cities of Crete in the "Document of Ieroklis" in the 6th Century. The Kytonia Diocese is also mentioned in all the "Ecclesiastical Minutes" (taktica), before and after the Arabian Occupation. The Arabian Occupation The occupation of Crete by the Arabs was effected gradually from 821 to 824. The consequences of the arrival of the Arabs in Crete were rather painful for the local population, who were subjected to a long and horrible period of slavery, resulting in the alienation of Crete from the Byzantine empire. St. Nicholas Stouthitis was born in 763 in Kythonia, which he left at the age of 10 to go to Constantinople. In 961, Nikiforos Fokas managed to free Crete and bring it back under the control of the Byzantine empire. The Byzantine Period The first action of the Byzantine empire, after reconquering Crete, was to re-establish their authority and power. Not only should all traces of the Arab occupation be abolished but also the defense of the island had to be organised quickly in order to avoid any Arab attempt to take back the island. Thus, strong fortifications are constructed along the coast and at strategic positions. The hill of Kasteli is fortified with a wall along its perimeter. This was constructed with building materials taken from the ancient city. It is still regarded as a remarkable military accomplishment and a proof of the continuous existence of the city in the period between the Arab and the Venician occupations. The Venician Occupation After the 4th Crusade and the dismantling of the Byzantine empire, in 1204, Crete is given to Bonifacio, the Marquis de Monfera. He, in turn, chooses to sell it to the Venicians for 100 silver marks. In 1252 the Venicians manage to subdue the locals as well as the Genoans, who, under the leadership of the Count of Malta Henrico Pescatore, had seized Crete. Hania is chosen as the seat of the Rector (Administrator General) of the region and flourishes as a significant commercial centre due to the fertility of the land. Contact with Venice leads to the social, economic and cultural conditions necessary for the growth of a culture strongly affected both by the Venician and the local element. The Turkish Occupation The Turks land near the Monastery of "Gonia" (Corner) in Kissamos, which they plunder and burn. They seize the fortified isle of "Agioi Theodori" and, after a two month siege, the City of Hania on 2nd August 1645. A new state of affairs prevails in the city, where churches are turned into mosques and Christian fortunes come to the hands of the conquerors. The Turks reside mostly in the eastern districts, Kasteli and Splanzia, where they convert the church of St Nicholas of the Dominicans into their central mosque "Houghiar Tzamissi" (The Sovereign's Mosque). Besides turning catholic churches into mosques, they build new ones such as "Kioutsouk Hassan Tzamissi" on the harbour. They also build public baths (Hamam) and fountains. In 1821 many Christians are slaughtered and the Bishop of Kissamos, Melhisethek Thespotakis is hanged in Splantzia. In 1878, the Treaty of Halepa is signed and the Christians are granted certain rights. In 1898, the semi-autonomous "Cretan State" is established and the city of Hania flourishes as the Capital of Crete.
Μεγάλο Νεώριο (Αρσενάλι)
Πρόκειται για το τελευταίο προς τα δυτικά κτίριο του συγκροτήματος των 17 νεωρίων στα Χανιά. Η κατασκευή του κτιρίου ξεκίνησε το 1585 από τον Προβλεπτή Alvise Grimani. Το μεγάλο πάχος των τοίχων του, η απομόνωση του από τα άλλα νεώρια αλλά και οι δημόσιες λειτουργίες που εγκαταστάθηκαν κατά καιρούς στους χώρους του, και ιδιαίτερα στον όροφο που απέκτησε το 1875 ο οποίος είχε λειτουργήσει ως σχολείο της Χριστιανικής Κοινότητας, του προσδίδουν μια ιδιαιτερότητα που ίσως αιτιολογεί την επωνυμία «Μεγάλο». Σήμερα στεγάζει το ΚΑΜ «Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου» των Χανίων Κρήτης.
Ανατολικά της πλατείας της Σπλάτζιας στην παλιά πόλη των Χανίων, βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, η οποία κτίστηκε λίγο πριν το 1320, επί Ενετών, ως μοναστήρι του τάγματος των Δομινικανών μοναχών. Στην Βενετοκρατία αποτελούσε την πιο σημαντική εκκλησία της πόλης.
Ήταν κομψή και μεγάλη σε χωρητικότητα, με πλατιές καμάρες στο εσωτερικό. Μετά την επικράτηση των Τούρκων στα Χανιά ο ναός μετατράπηκε σε τέμενος και ονομάστηκε Χιουγκάρ Τζαμισί (το τζαμί του Ηγεμόνα-Αυτοκράτορα), προς τιμήν του σουλτάνου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Ιμπραήμ.
Το τζαμί απέκτησε εντυπωσιακό μιναρέ, ο οποίος ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους της πόλης, καθώς διαθέτει δύο εξώστες. Το 1928, αφού το κατέλαβαν χριστιανοί ορθόδοξοι, το τέμενος μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία και αφιερώθηκε στον Άγιο Νικόλαο.
Ο Προμαχώνας Sabbionara (της άμμου), διατηρεί μέχρι σήμερα το ανάλογο τουρκικό όνομα Κουμ - Καπί (Kum Kapisi =Πόρτα της Άμμου) και βρίσκεται στη βορειοανατολική γωνιά των ενετικών οχυρώσεων και είναι εξολοκλήρου κτισμένος μέσα στη θάλασσα. Στο μέτωπο του προμαχώνα σώζεται κυκλικό έμβλημα με το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου και οικόσημα.
Η πύλη είναι η μοναδική που σώζεται μέχρι σήμερα, τροποποιημένη ως προς την εξωτερική της όψη στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Λόγω των ρηχών υδάτων του ο λιμένας του Χανίων δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τα σημερινά σκάφη και αυτό έχει βοηθήσει στην κράτηση μιας παλαιάς ατμόσφαιρας γύρω του με τα σημάδια των προηγούμενων κυριαρχιών.
ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΧΑΝΙΩΝ (ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ )
Ανδρέα Παπανδρέου 65 ΤΚ731 00
Τηλέφωνο:28213 45700, 28210 27620, 28210 50522 28210 50522,
Φαξ: 28210 27620
Στην πλατεία της Σπλάντζιας βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, η οποία κτίστηκε λίγο πριν το 1320, επί Ενετών, ως μοναστήρι του τάγματος των Δομινικανών μοναχών. Μετά την επικράτηση των Τούρκων στα Χανιά το 1645, ο ναός μετατράπηκε σε τέμενος και ονομάστηκε Χιουγκάρ Τζαμισί (το τζαμί του Ηγεμόνα-Αυτοκράτορα), προς τιμήν του σουλτάνου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Ιμπραήμ.
Εδώ φυλασσόταν και το ξίφος του τούρκου Δερβίση, που ήταν ο πρώτος που μπήκε μέσα στην πόλη και θεωρούνταν ιερό και θαυματουργό. Το τζαμί απέκτησε εντυπωσιακό μιναρέ, ο οποίος ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους της πόλης, καθώς διαθέτει δύο εξώστες. Τα μορφολογικά στοιχεία του μιναρέ, που πρόσφατα αναστηλώθηκε, ακολουθούν τη βενετσιάνικη παράδοση.
Κάτω από την πλατεία βρέθηκαν με ανασκαφές ένα τούρκικο λουτρό και μια Ενετική δεξαμενή νερού, τέτοιας χωρητικότητας ώστε να καλύπτει την πόλη των Χανίων για έξι μήνες. Η δεξαμενή αχρηστεύτηκε μετά από τους σεισμούς του 1595 που άλλαξαν την ροή του ποταμιού που την τροφοδοτούσε.
Πιθανότατα η εκκλησία του San Rocco να ήταν χτισμένη σε αυτό το σημείο όπου βρίσκεται η πλατεία 1821. Στην πλατεία υπάρχει μια πλάκα στη μνήμη στου Επισκόπου Μελχισεδέκ, τον οποίο οι Τούρκοι κρέμασαν σ´ ένα πλάτανο το 1821 επειδή φοβόντουσαν κάποια πιθανή εξέγερση.
Στη βόρειο-ανατολική πλευρά του Δημοτικού Κήπου βρίσκεται το εντυπωσιακό Ρολόι της πόλης, το οποίο άρχισε να χτίζεται το 1924 και τέλειωσε το 1927 και το οποίο αποτελεί ένα από τα πιο αξιοσημείωτα κτίσματα της πόλης των Χανίων.
Μιναρές του Αχμέτ Αγά
Τα Μουσουλμανικά τεμένη συμπληρώνουν την θρησκευτική ζωή των μωαμεθανών Τούρκων στην Κρήτη. Στην οδό Χατζημιχάλη Νταλιάνη (πρώην Σχοινοπλοκάδικα) βρίσκεται το Αγά Τζαμί στα Χανιά, από το οποίο σώζεται σήμερα ο μιναρές και μερικά από τα κτίρια στα οποία στεγάζεται βιοτεχνία πλεκτηρίου.
Along the famous waterfront there are built numerous cafes, bars and a few traditional tavernas with wonderful views to the sea and a part of the Venetian Walls. The locals usually prefer this part of the waterfront to have a coffee in the evening or a first drink during the night.
The history of Kum Kapi starts during the last years of the Turkish occupation when the Arabs grew "Halikoutes", a small village, near a sandy beach and next to the Venetian fortifications. This district was called in Turkish "Kum Kapisi" (meaning Gate of the Sand) because of the Venetian Gate built there.
If you want to have a coffee in the Kum Kapi waterfront you can try the following cafe-bars; Elliniko at the start, Thema at the centre, Il Nostro at the end, and the rock-cafe Other Side near the end. There are also many choices for food like the first two restaurants at the start of the waterfront (O Aswtos Yios, Diachroniko) or the restaurant next to the Thema.
The area of Kum Kapi is quite near the old Venetian Town so that you can walk to get from the one place to the other. While walking , if you follow the seafront, you will meet more seafood restaurants (try the Dinos Restaurant) and cafes (try the Dio Lux).
Η αρχική οχύρωση της πόλεως των Χανίων, αυτή που περιβάλλει το λόφο του Καστελίου Χανίων, έχει θεμελιωθεί σε υπολείμματα παλαιότερης οχύρωσης των ελληνιστικών χρόνων.
Το Βυζαντινό τείχος στο μεγαλύτερο μέρος του έχει κατασκευαστεί με οικοδομικό υλικό που προέρχεται από την αρχαία Κυδωνία, σε δεύτερη χρήση. Το περίγραμμα του είναι ακανόνιστο και αποτελείται από ευθύγραμμα τμήματα, που διακόπτονται από μικρούς ορθογώνιους ή πολυγωνικούς πύργους.
Σε ορισμένα σημεία το τείχος απλώς συμπληρώνεται από το φυσικό οχυρό βράχο, ενώ από τη νότια και μέρος της ανατολικής και δυτικής πλευράς, καλύπτει εξολοκλήρου την ανάγκη προστασίας της πόλης των Χανίων. Στο τείχος υπάρχουν τέσσερις πύλες από τις οποίες σήμερα καμία τους δεν διατηρεί την αρχική της μορφή.
Οι δύο κύριες πύλες ήταν η δυτική προς την πλατεία Συντριβανίου και η ανατολική στη διασταύρωση των οδών Κανεβάρω και Δασκαλογιάννη. Οι άλλες δύο πύλες που είναι μικρότερες υπήρχαν μία στη νότια πλευρά στην συμβολή των οδών Κατρέ και Καραολή-Δημητρίου, και μία στα βόρεια στο ύψος των τουρκικών Φυλακών (που σήμερα είναι η γραμματεία του Πολυτεχνείου Κρήτης) προς την οδό Αφεντουλιέφ.
Το Χαμάμ στην οδό Κατρέ είναι ένα οικοδόμημα, που περιβάλλεται από καμαροσκέπαστες στοές και μικρότερους τρουλίσκους. Ο κεντρικός χώρος καλύπτεται από χαμηλωμένο τρούλο που δεν έχει τύμπανο. Υπήρχε δεύτερος όροφος και ένα μέρος των περιμετρικών κτισμάτων έχει καταστραφεί.
Προμαχώνας Santa Lucia
Ο προμαχώνας Santa Lucia βρίσκεται στην νοτιοανατολική γωνιά των ενετικών οχυρώσεων, και πήρε το όνομα του από την ορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Φωτεινής (Lucia), που βρισκόταν στη σημερινή οδό Μίνωος.
Το 1568 κατασκευάστηκε ο επιπρομαχώνας της Santa Lucia, του οποίου ένα μέρος σώζεται στην οδό Μίνωος. Μεγάλο τμήμα του προμαχώνα έχει καταχωθεί στη δεκαετία του 1930 κάτω από την οδό Νικηφόρου Φωκά & Κύπρου.
Ο λόφος Καστέλι είναι αυτός που ορθώνεται πάνω από το τούρκικο τζαμί στο Ενετικό λιμάνι. Εκεί βρίσκονταν η ακρόπολη της αρχαίας Κυδωνίας, τα μινωικά Χανιά. Εκεί επίσης χτίστηκε το πρώτο βυζαντινό φρούριο, το Καστέλι, που περιβάλλονταν από τείχη με πολλούς πύργους και προμαχώνες. Στη συνέχεια εκεί εγκαταστάθηκαν οι Ενετοί το 1252 όπου και διαμορφώθηκε η έδρα του ρετούρη (διοικητή Χανίων), ενώ στο ίδιο μέρος ήταν το κονάκι των πασάδων κατά τη τουρκοκρατία. Τα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας μέσα στο Καστέλι κατοικούσαν οι αριστοκρατικές οικογένειες των χριστιανών. Το μεγαλύτερο μέρος της συνοικίας ισοπεδώθηκε με τους βομβαρδισμούς του Β’ Παγκόσμιου πολέμου και έτσι χάθηκε μια για πάντα η μεσαιωνική της όψη. Σήμερα σώζεται μόνο η βάση του τείχους από Βορρά. Αυτό που έχει επίσης διατηρηθεί είναι ο κεντρικός δρόμος που το διέσχιζε, η σημερινή οδός Κανεβάρο με τα επιβλητικά αρχοντικά.
Το Μουσείο της Εθνικής Ελλάδος αποτελεί ένα μοναδικό στο είδος του μουσείο στην Ελλάδα και ένα από τα ελάχιστα που υπάρχουν σε επίπεδο εθνικών ομάδων παγκοσμίως.
Μέσα σε αυτό «ζωντανεύει» η ιστορία της Εθνικής Ελλάδος ποδοσφαίρου την οποία ο επισκέπτης μπορεί να γνωρίσει μέσα από τα εκατοντάδες αντικείμενα και φανέλες της Εθνικής ομάδας τόσο του σήμερα, όσο και από παλαιότερες εποχές. Από τα πιο δημοφιλή αντικείμενα που μπορεί να δει κάποιος στο Μουσείο είναι οι φανέλες των Ελλήνων διεθνών από ιστορικά παιχνίδια και όχι μόνο, το αντίγραφο του Κυπέλλου από την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2004, το εισιτήριο του τελικού Ελλάδα-Πορτογαλία, η μπάλα από το παιχνίδι Ελλάδα-Νιγηρία 2-1, την μοναδική νίκη της Εθνικής σε Μουντιάλ και άλλα πολλά…
Η οικία της Χαλέπας κατατάσσεται στην κατηγορία των αυθεντικών (documentary) σπιτιών, καθώς εξιστορεί τη ζωή μιας μεγάλης προσωπικότητας και στο εσωτερικό της διασώζονται αυθεντικά αντικείμενα, τοποθετημένα στην αρχική τους θέση, ώστε να διατηρείται η αισθητική και το ύφος που είχε προσδώσει το πρόσωπο που έζησε σε αυτή.
Η οικία κτίστηκε από τον πατέρα του Βενιζέλου, Κυριάκο, το 1880 και φέρει την προσωπική σφραγίδα του μεγάλου πολιτικού, καθώς απέκτησε τη σημερινή της μορφή μετά την ανακαίνιση του 1927, την οποία επέβλεψε ο ίδιος και πραγματοποιήθηκε με δαπάνες της δεύτερης συζύγου του Έλενας. Ο Βενιζέλος έζησε σε αυτή τα περισσότερα χρόνια της ζωής του: πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των νεανικών του χρόνων, έζησε ευτυχισμένος με την πρώτη του σύζυγο Μαρία, γεννήθηκαν και μεγάλωσαν τα παιδιά του και βίωσε την τραγική απώλεια της αγαπημένης του γυναίκας. Από την οικία της Χαλέπας ξεκίνησε ως επαναστάτης για το Ακρωτήρι (1897), το Θέρισο (1905), τη Θεσσαλονίκη (1916). Από αυτή αναχώρησε για την Αθήνα για να αναλάβει πρωθυπουργός της Ελλάδας (1910) και για τη Γαλλία, μαζί με τη σύζυγό του Έλενα, μετά το αποτυχημένο κίνημα του 1935. Από το 2000 είναι η έδρα του Εθνικού Ιδρύματος «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», στο οποίο παραχωρήθηκε το 2002 από το υπουργείο Οικονομικών.
Χαρακτηριστικό δείγμα αρχοντικού του 19ου αιώνα με δυτικές επιρροές, η οικία Βενιζέλου αποτελείται από τρεις ορόφους, συνολικής επιφάνειας περίπου 1.000 τετραγωνικών μέτρων. Η μουσειακή διαδρομή έχει 18 επισκέψιμα σημεία-σταθμούς με αυθεντικά εκθέματα, τεκμήρια μεγάλης ιστορικής αξίας και πλούσιο εποπτικό υλικό. Έξι σημεία-σταθμοί διατηρούνται ακριβώς όπως παραδόθηκαν στο Εθνικό Ίδρυμα «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος» από την οικογένεια Βενιζέλου και σε μεγάλο βαθμό όπως ήταν όταν ζούσε σε αυτά ο ίδιος (διάδρομος εισόδου, σαλόνι, πολιτικό γραφείο, τραπεζαρία, προσωπικό γραφείο και υπνοδωμάτιο Βενιζέλου). Το καπνιστήριο, που είχε καταστραφεί κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ξανακτίστηκε με βάση τη μελέτη του 1927 και φιλοξενεί σπάνιες εκδόσεις από την προσωπική βιβλιοθήκη του Ελευθερίου Βενιζέλου. Το δωμάτιο υπηρεσίας του ισογείου παραμένει με τη μορφή (τοιχογραφίες) που του δόθηκε στη διάρκεια της Κατοχής από τους Γερμανούς, οι οποίοι είχαν επιτάξει την οικία. Στους διαδρόμους των ορόφων υπάρχει εποπτικό υλικό για την οικογένεια Βενιζέλου, την οικία της Χαλέπας και τα άλλα σπίτια όπου κατά καιρούς έζησε ο μεγάλος πολιτικός, ενώ ένας χώρος στον α΄ όροφο είναι αφιερωμένος στην Έλενα Βενιζέλου. Σε πέντε δωμάτια στον πρώτο όροφο και τη σοφίτα-αίθριο παρουσιάζεται η δράση του Βενιζέλου, χωρισμένη στις θεματικές «Ο Επαναστάτης», «Ο Πολιτικός», «Ο Διπλωμάτης», «Ο Άνθρωπος», «Ο Μύθος». Τέλος, σε δύο σημεία παρουσιάζονται οι δολοφονικές απόπειρες εναντίον του Βενιζέλου, το 1920 και το 1933.
Η συλλογή του Μουσείου αποτελείται:
(1) από αυθεντικά έπιπλα, αντικείμενα και έργα τέχνης, τα οποία βρίσκονται στη θέση που ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε επιλέξει να τα τοποθετήσει και
(2) από αντικείμενα και τεκμήρια μεγάλης ιστορικής αξίας από το αρχείο του Ιδρύματος, που συνδέονται με τον Βενιζέλο, τη δράση του και την εποχή του.
ΜΟΥΣΕΙΑΚΟ ΥΛΙΚΟ
Έργα Τέχνης: Πίνακες γνωστών Ελλήνων ζωγράφων (Κοκότσης, Ιωαννίδης, Μαγιάσης, Μαλεάς, Σουλιώτης, Σταυράκης κ.ά.), σπάνιο φωτογραφικό και εικαστικό υλικό, τοιχογραφίες.
Αντικείμενα: Παράσημα, μετάλλια, γλυπτά, εξαιρετικά σπάνιες εικόνες του Αγίου Ελευθερίου, κοσμήματα, νομίσματα, σφραγίδες αντικείμενα λαϊκής τέχνης, είδη μικροτεχνίας κ.ά.
Έπιπλα: Γραφεία, βιβλιοθήκες, σαλόνι, τραπεζαρία, κρεβάτια κ.ά.
Οικιακός εξοπλισμός: Φωτιστικά, χαλιά, υφάσματα, κεντήματα κ.ά.
ΕΚΘΕΜΑΤΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ
Μεταξύ άλλων εκτίθενται:
•Τα χειρόγραφα της μετάφρασης του Θουκυδίδη από τον Βενιζέλο.
•Οι πένες με τις οποίες υπέγραψε τις συνθήκες των Σεβρών (1920) και της Λωζάννης (1923) και τα αυθεντικά κείμενά τους.
•Τα ματωμένα ρούχα από την εναντίον του δολοφονική απόπειρα στο σιδηροδρομικό σταθμό της Λυών στο Παρίσι (1920).
•Το αυτοκίνητο Packard (μοντέλο 1929), στο οποίο επέβαινε κατά τη δολοφονική απόπειρα της λεωφόρου Κηφισίας (1933) και φέρει τα σημάδια από 66 σφαίρες. Επίσης, ένα πανομοιότυπο αυτοκίνητο, ένα από τα δύο σωζόμενα σε ολόκληρο τον κόσμο, προκειμένου ο επισκέπτης να έχει ολοκληρωμένη εικόνα για την κατάσταση του οχήματος πριν από την απόπειρα.
•280 σκαλιστοί λίθοι που χρησιμοποιήθηκαν στο ανάθεμα εναντίον του το 1916.
•Το περίστροφο που χρησιμοποιούσε ως επαναστάτης στην Κρήτη.
•Δύο γραμμόφωνα της εποχής και σπάνιοι δίσκοι 78 στροφών, που περιλαμβάνουν ηχογραφημένες ομιλίες του.
ΣΤΗ ΣΟΦΙΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΙΑΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ Η ΓΝΩΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ!
Οπως ακόμη αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση του Ιδρύματος, «η σοφίτα της οικίας Βενιζέλου έχει μετατραπεί σε σύγχρονο χώρο εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων με διαδραστικά εκθέματα και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών. Με δωρεά του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» υλοποιήθηκαν νέες δραστηριότητες με στόχο την ανάδειξη της οικίας σε σύγχρονο και δυναμικό προορισμό μέσω προηγμένων μουσειακών εργαλείων. Ειδικότερα, στη σοφίτα λειτουργούν:
(α) αίθουσα διαδραστικών εκθεμάτων και τεχνολογίας
Ο επισκέπτης κάθε ηλικίας έχει την ευκαιρία να ολοκληρώσει τη μουσειακή εμπειρία και να εμπεδώσει την ιστορική πληροφορία μέσα από τη διαδραστική έκθεση με πρωτότυπα παιχνίδια τεχνολογίας και ξύλινες κατασκευές. Στόχος είναι η εμπειρία που προσφέρεται κάθε φορά να είναι διαφορετική ώστε να δημιουργείται στον επισκέπτη κίνητρο επιστροφής.
(β) χώρος για ομαδικές εκπαιδευτικές δραστηριότητες
Εξοπλισμένος με τα πιο σύγχρονα μέσα προβολής ο χώρος είναι κατάλληλος για εκπαιδευτικές δράσεις και εκδηλώσεις. Εναλλακτικά μπορεί να λειτουργήσει και ως αίθουσα προβολών».
Περισσότερα: http://www.venizelos-foundation.gr/
Σύνδεση με
Facebook