Παππαδατες

Τη δεκαετία του ’50 χτίστηκε, από Ελβετούς αρχιτέκτονες, η Ζηρόπολη ή «Παιδόπολη της Φρειδερίκης» η οποία ονομάστηκε » Άγιος Αλέξανδρος». Σκοπός ήταν η περίθαλψη ορφανών παιδιών του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και του εμφυλίου. Στα είκοσι χρόνια λειτουργίας της φιλοξένησε 800 αγόρια, ώσπου έκλεισε το 1975. Οι εγκαταστάσεις λειτούργησαν ξανά τη δεκαετία του ’90 για τη στέγαση 2.000 Αλβανών οικονομικών προσφύγων. Σήμερα, τα κτίρια που άλλοτε στέγαζαν τα άπορα παιδιά της περιοχής βρίσκονται εγκαταλελειμμένα πέριξ της λίμνης.

Το σχήμα της λίμνης είναι ελλειπτικό και οι διαστάσεις της περί τα 900 μέτρα μήκος και 500 μέτρα πλάτος. Φτάνει σε βάθος τα 70 μέτρα και στη μία όχθη της σχηματίζεται αμμουδιά.

H πανέμορφη φυσική λίμνη περιτριγυρίζεται από πλούσια βλάστηση.

Στο βόρειο άκρο της κοιλάδας του Λούρου, κοντά στο χωριό Αγ. Γεώργιος, βόρεια της Φιλιππιάδας, δεσπόζει το ρωμαϊκό υδραγωγείο της αρχαίας Νικόπολης. Το Ρωμαϊκό υδραγωγείο διανύει μια απόσταση που ξεπερνά τα 50 χλμ. περίπου με ορατά κατάλοιπα στις περιοχές Ριζοβουνίου, Θεσπρωτικού, Στεφάνης, Σκάλας Λούρου, Σφηνωτού, Ωρωπού, Αρχαγγέλου - Νέα Σινώπης και Νικόπολης.

Το ρωμαϊκό υδραγωγείο κατασκευάστηκε μετά την ίδρυση της Νικόπολης από τον Οκταβιανό-Αύγουστο (1ος αι. π.Χ. - 1ος αι. μ.Χ.) σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, ενώ νεότεροι μελετητες θωρούν πιθανή την κατασκευή του επί Αδριανού (2ο αι. μ.Χ.). Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός φρόντισε για τη συντήρησή του, ενώ μετά τα μέσα του 5ου αι. μ.Χ. δε φαίνεται να συνέχισε τη λειτουργία του.

Το υδραγωγείο αποτελείται από ένα αγωγό, που μετέφερε το νερό με την αξιοποίηση της υψομετρικής διαφοράς από τις πηγές του Λούρου στις δύο δεξαμενές του Νυμφαίου της Νικόπολης. Για την κατασκευή του αγωγού χρησιμοποιήθηκαν τρεις τρόποι:

- λάξευση αύλακα με τοξωτή στεγανοποιημένη κάλυψη και τετράγωνα ανοίγματα εξαερισμού σε πλαγιές λόφων,

- διάνοιξη σήραγγας στην περιοχή του Κοκκινόπηλου,

- κατασκευή πεσσοστοιχίων στα πεδινά τμήματα που γεφύρωναν τμήματα μεταξύ λόφων.