Εκκλησία

ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟΥ
Η Μονή Παναχράντου βρίσκεται στην πλαγιά του όρους Γερακώνες και είναι το ωραιότερο βυζαντινό μοναστήρι της Άνδρου. Σύμφωνα με την παράδοση, κτίστηκε από τον Αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά το 963-969, κατά την επιστροφή του από την εκστρατεία κατά των Αράβων της Κρήτης. Εκεί φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, που είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Στο μοναστήρι, επίσης, φυλάσσεται η κάρα του Αγίου Παντελεήμονος, η οποία μεταφέρθηκε από την Κωνσταντινούπολη το 1705. Στη Μονή Παναχράντου ήταν φυλακισμένος ο μοναχός “Παπουλάκος”. Το μοναστήρι, που ανακαινίσθηκε πρόσφατα, εορτάζει στις 27 Ιουλίου (Αγίου Παντελεήμονος), καθώς και στις 15 Αυγούστου. Ηγούμενος είναι ο πατήρ Ευδόκιμος Φραγκουλάκης, που υπηρετεί τη Μονή από το 1957. 
Πού βρίσκεται: Κοντά στη Χώρα και ακριβώς πάνω από το Χωριό Φάλικα.
Πώς θα πάτε: Ακολουθώντας τον δρόμο από το χωριό Φάλικα. Επίσης ακολουθώντας τον δρόμο Χώρας – Κορθίου και στρίβοντας προς το χωριό Βουνί. Υπάρχει επαρκής σήμανση. Από τη Χώρα η απόσταση είναι 4 χλμ και από το Κόρθι 13 χλμ.
http://impanahrantou.blogspot.gr

Σπήλαιο «Φόρος» – Αλαδινού Άνδρου
Το σπήλαιο «Φόρος» βρίσκεται στο χωριό Αλαδινού ΄Ανδρου και απέχει 4km από την Χώρα της ΄Ανδρου. Καταλαμβάνει έκταση περίπου 500 τ.μ. και είναι από τα πρώτα ανακαλυφθέντα σπήλαια της Ελλάδος. Αριθμός 15 στον σχετικό κατάλογο της Ε.Σ.Ε.

Η ξενάγηση ξεκινά από το παλαιό γεφύρι, κατασκευασμένο το 1680 μ. Χ. από τον Ηπειρώτη αρχιμάστορα Κίτσο Ζώη και τη συντεχνία του. Η διαδρομή προς το σπήλαιο είναι 300 μέτρα, μέσα σε ένα παραδοσιακό πλακόστρωτο καλντερίμι. Το μοναδικό λιθόστρωτο μονοπάτι που ξεκινά από το γεφύρι του Αλαδινού, απ΄όπου περνά ο «μεγάλος ποταμός» με τις πάπιες, τις νεροχελώνες, τα χέλια του και μετά από μια πεζοπορική διαδρομή 300 μέτρων, ανάμεσα σε δρύς, αγριοαχλαδιές κλπ, φτάνετε στο σπήλαιο. Όμορφες ξύλινες πινακίδες σας κατευθύνουν. Στην διαδρομή θα απολαύσετε την υπέροχη θέα του Χωριού Αλαδινού και την καταπράσινη φύση του (Κυπαρίσσια, ελιές, πορτοκαλιές, λεμονιές κ.α)

Στην είσοδο του σπηλαίου, η ξεναγός θα σας παρέχει τον απαραίτητο εξοπλισμό για την ασφαλή περιήγηση σας. Θα λάβετε κράνος και φακό. Για την δική σας άνεση, θα ήταν επιθυμητό να φοράτε κλειστά παπούτσια και να έχετε μία μακρυμάνικη μπλούζα μαζί σας. Στα 150 μέτρα της διαδρομής του, ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να απολαύσει ένα αισθητικό υπερθέαμα. Ογκώδεις κολώνες δημιουργούν δαιδαλώδη διαμερίσματα. Πολλοί  σταλακτίτες και σταλαγμίτες, ελικτίτες, ποικιλόμορφοι και πολύχρωμοι, γκούρ, διακοσμούν τους οκτώ θαλάμους του ενώ σε πολλά σημεία υπάρχουν λιθωματικές λεκάνες νερού και μαργαριτάρια σπηλαίων.

Το σπήλαιο προσφέρει μια αίσθηση περιπέτειας, αφού η επίσκεψη σε αυτό γίνεται σε ομάδες των 6 ατόμων, με την παροχή κράνους και φορητού φωτισμού καθώς και συνοδού-ξεναγού. Ολα τα παραπάνω το κατατάσσουν σε ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της ΄Ανδρου. Η ζωή διείσδυσε και μέσα στο σπήλαιο του Αλαδινού αναπτύσσοντας μοναδικές μορφές ζωής απόλυτα προσαρμοσμένες στο σκοτάδι και την ελάχιστη τροφή.

Η θερμοκρασία στο σπήλαιο είναι σταθερή 16-17°C όλο το χρόνο και η υγρασία ανέρχεται στο 75%. Το χωριό Αλαδινός βρίσκεται 120 μέτρα στους πρόποδες του βουνού Γεράκωνα, με θερμοκρασίες το χειμώνα 4-17°C και 23-37°C το καλοκαίρι.

Στο όνομα του σπηλαίου “φόρος” αναλογούν δύο εκδοχές. Κατά την πρώτη, η ονομασία προέρχεται από την ιταλική λέξη “foros” που σημαίνει “άνοιγμα”. Η δεύτερη αναφέρεται στη δεισιδαιμονία των κατοίκων, καθώς όταν έπεφταν και χάνονταν ζώα, πίστευαν πως πλήρωναν με αυτό τον τρόπο φόρο, για να εξευμενίσουν τα κακά πνεύματα.

Πρώτη εξερεύνηση του σπηλαίου έγινε το 1937 από το ζεύγος Ιωάννη και την Άννα Πετροχείλου. Με εντολή της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρίας (Ε.Σ.Ε.) το 1982, εξετελέσθη πλήρης χαρτογράφηση υπό την Ά.Πετροχείλου και τον Σ. Διακογιάννη. Είναι το 15ο καταγεγραμμένο σπήλαιο στην Ελλάδα, στην επίσημη χρονολογική λίστα ανακαλυφθέντων σπηλαίων από την Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρία (Ε.Σ.Ε).

 Πώς θα πάτε: Με Ι.Χ. Ακολουθείτε τον κεντρικό δρόμο από Σταυροπέδα προς Χώρα. Στρίβετε δεξιά στον παρακαμπτήριο δρόμο της Μεσαριάς και αμέσως πάλι δεξιά προς τα χωριά Αλαδινό και Φάλικα. Υπάρχει σήμανση.

Παλιό πέτρινο μονοκάμαρο γεφύρι του χειμάρου Λειβαδίων, που συνέδεε παλαιότερα τον ημιονικό δρόμο που οδηγούσε απο τη Μεσαριά πρός τα Φάλλικα και τη Μονή Παναχράντου.