Αθλητικά

Το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης, στεγάζεται σε νεόδμητο διώροφο κτήριο στο κέντρο της Νέας Ιωνίας (Λούλη 33 και Κρήτης), κοντά στον Ι. Ν. Ευαγγελίστριας. Φιλοξενεί την έκθεση «Μαγνησία, Κατοχή κι Αντίσταση 1941 – 44» με τεκμήρια από τις συλλογές του Δημοτικού Κέντρου Ιστορίας, καθώς και υλικό που συγκεντρώθηκε από το Δήμο Ν. Ιωνίας. Χαρακτηριστικά εκθέματα είναι: πίνακες του Ν. Στουρνάρα, βασισμένοι σε φωτογραφικά θέματα της περιόδου 1941-44 στη Μαγνησία, έργα του «φωτογράφου της Αντίστασης» Σπ. Μελετζή, εικόνες της Κατοχής και της Απελευθέρωσης από τα φωτογραφεία Ζημέρη και Στουρνάρα, έγγραφα, εφημερίδες, προκηρύξεις, διαταγές των αρχών Κατοχής, χειρόγραφα ανταρτών από τις συλλογές Γ. Ζιούτου και Ν. Κολιού καθώς και αντικείμενα από δωρεές αντιστασιακών και των οικογενειών τους.Κάθε χρόνο υλοποιείται εκεί εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τίτλο «Στους δρόμους της Αντίστασης». Στον πρώτο όροφο φιλοξενείται η αρχειοθήκη της Διεύθυνσης Αρχείων, Μουσείων & Βιβλιοθηκών του Δήμου Βόλου.

Το Μεταξουργείο Ετμεκτζόγλου ιδρύθηκε το 1924, απο τους αδερφούς Γεώργιο και Αθανάσιο Ετμεκτζόγλου. Είναι το πρώτο εργοστάσιο, που λειτούργησε στην προσφυγούπολη της Νέας Ιωνίας και είναι στενά συνδεδεμένο με την κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου.

Σήμερα διασώζεται στο εργοστάσιο ο εξοπλισμός που ανήκει κυρίως στην τελευταία φάση της λειτουργίας της επιχείρησης (1961-1991). Συγκεκριμένα διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση τμήματα των ατμοκίνητων αναπηνιστηρίων, οι παλιές και οι νέες συσκευές αποξήρανσης και διαλογής, οι λέβητες, καθώς και ο εξοπλισμός του υφαντηρίου.

Το Μουσείο Μεταξουργίας λειτουργεί σε συνέργεια με τη Βιβλιοθήκη της Νέας Ιωνίας, η οποία στεγάζεται στο κτήριο του πρώτου αναπηνιστηρίου.

Το εργοστάσιο Πλινθοκεραμοποιίας Τσαλαπάτα ιδρύθηκε το 1926. Έκτοτε και ως το 1978, που σταμάτησε να λειτουργεί, αποτελούσε μια σημαντική παραγωγική μονάδα με πανελλαδική εμβέλεια. Σήμερα αποτελεί σπάνιο δείγμα διασωζόμενου βιομηχανικού συγκροτήματος του κλάδου.

Το 1995, στο πλαίσιο του προγράμματος URBAN, ο Δήμος Βόλου αγόρασε το συγκρότημα, ενώ, στο διάστημα 1998-2001, η Δημοτική Επιχείρηση Μελετών Κατασκευών Βόλου (ΔΕ.ΜΕ.ΚΑ.Β.) πραγματοποίησε εργασίες αποκατάστασης των κτηρίων, με σκοπό τη δημιουργία πολιτιστικού πολυχώρου.

Το 2004, το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (Π.Ι.Ο.Π.), σε συνεργασία με τον Δήμο Βόλου, ανέλαβε την μετατροπή των χώρων του κυρίως εργοστασίου σε Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας. Το μουσείο, το οποίο  άνοιξε τις πύλες του στο κοινό το Δεκέμβρητου 2006, ανήκει στο δίκτυο θεματικών τεχνολογικών μουσείων του Π.Ι.Ο.Π. Στόχος του είναι να αναδείξει την ιστορική ταυτότητα του εργοστασίου και της εξέλιξης της πλινθοκεραμοποιίας στον ελληνικό και διεθνή χώρο, πάντα σε συνάρτηση με τη βιομηχανική ιστορία της πόλης του Βόλου. Η διαμόρφωση της μόνιμης έκθεσης συμπληρώνεται με μακέτες και πλούσιο εποπτικό υλικό.

Στο λόφο των Παλαιών ,στην είσοδο της πόλης του Βόλου, αποκαλύφθηκαν τα ερείπια μιας μυκηναϊκής πόλης που είναι ορατά κάτω από το βυζαντινό τείχος απέναντι από το Μουσείο Τσαλαπάτα .Η πόλη αυτή μαζί με το Διμήνι και τα Πευκάκια αποτελούσαν το ανακτορικό κέντρο της Ιωλκού.

Ο λόφος των Παλαιών κατοικείται συνεχώς από την 4η χιλιετία μέχρι σήμερα και αποτελεί τον ιστορικό πυρήνα της σύγχρονης πόλης του Βόλου. Στους Βυζαντινούς και Οθωμανικούς χρόνους η πόλη ορίζονταν από το τείχος που γκρεμίστηκε στο μεγαλύτερο μέρος του το 1889 για να ενοποιηθεί η μικρή πόλη του Γόλου (Βόλου)με την σύγχρονη πόλη που μόλις άρχισε να αναπτύσσεται στην ανατολική πεδιάδα.

Το Μουσείο της Πόλης του Βόλου είναι το πρώτο σύγχρονο Μουσείο Πόλης στην Ελλάδα. Βρίσκεται στα Παλιά, στην οδό Φερών 15. Στεγάζεται στο κτήριο της πρώην καπναποθήκης Παπάντου, η οποία κτίστηκε περί το 1920. Στον αύλειο χώρο του Μουσείου σώζεται τμήμα της ανατολικής πλευράς του τείχους του κάστρου των Παλαιών.
Στο ισόγειο λειτουργούν χώροι περιοδικών εκθέσεων κι εκδηλώσεων, πωλητήριο και αναγνωστήριο. Κάτω από την αίθουσα περιοδικών εκθέσεων διατηρούνται και είναι ορατά στον επισκέπτη τμήματα αγωγών διανομής και μεταφοράς υδάτων, οι οποίοι χρονολογούνται στα μεσοβυζαντινά χρόνια (6ος -7ος αιώνας μ.Χ). Η λειτουργία του ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2014 με τα εγκαίνια της μεγάλης περιοδικής έκθεσης «Βόλος-Νέα Ιωνία: τόσο κοντά, τόσο μακριά», αφιερωμένη στα 90 χρόνια από την ίδρυση του προσφυγικού Συνοικισμού στη Νέα Ιωνία.
Η έκθεση αναπτύσσεται σε 2 ορόφους και είναι διαρθρωμένη σε 9 ενότητες. Στον διάδρομο του κλιμακοστασίου κάθε ορόφου ενδεικτικό χρονολόγιο παρουσιάζει την ιστορική εξέλιξη της πόλης από την εγκατάσταση των Οθωμανών στο Κάστρο το 1423 έως το 2014. Στην έξοδο βρίσκεται ο χώρος αναστοχασμού και εκπαιδευτικών δράσεων.

Το Κέντρο Τέχνης Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο, οφείλει την ονομασία του στον σπουδαίο ιταλό ζωγράφο, που γεννήθηκε στον Βόλο. Στους τρεις ορόφους του κτηρίου εκτίθεται μόνιμα η πινακοθήκη του συλλέκτη Αλέξανδρου Δάμτσα, με 500 περίπου πίνακες από όλα τα σημαντικά καλλιτεχνικά ρεύματα του αιώνα μας. Τα παραπάνω έργα κατανέμονται σε γκραβούρες, χάρτες και ντοκουμέντα για την περιοχή, σε έργα Ελλήνων χαρακτών και σε έργα Βολιωτών, Μαγνησιωτών και Θεσσαλών καλλιτεχνών. Το μεγαλύτερο μέρος της δωρεάς καλύπτουν τα έργα Ελλήνων ζωγράφων του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα.Σε άλλους χώρους του Κέντρου Τέχνης φιλοξενούνται τακτικά εκθέσεις ποικίλου εικαστικού ενδιαφέροντος.

Ο γραφικός σταθμός του Εβαρίστο Ντε Κίρικο παραμένει ίδιος από το 1882, όταν η κατασκευή σιδηροδρομικού δικτύου από την Εταιρεία Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων έδωσε την πρώτη ώθηση στην ραγδαία ανάπτυξη της πόλης. Στον όροφο του κτηρίου του σταθμού στεγάζεται το Σιδηροδρομικό Μουσείο Θεσσαλίας, που φιλοξενεί πλούσιο σιδηροδρομικό, κειμηλιακό και τεκμηριωτικό υλικό.Συγκεκριμένα στο μουσείο εκτίθεται ένας μοναδικός για την Ελλάδα πλούτος μικροαντικειμένων, όπως σπάνιες παλιές φωτογραφίες στολές, τηλέγραφοι, ξύλινα εκδοτήρια εισητηρίων του 19ου αιώνα, εργαλεία, ρολόγια σταθμών, ωρογράφοι και «πρωτόγονα» όργανα μέτρησης. Επίσης υπάρχουν αρχεία, έγγραφα, σπάνια βιβλία για τη σιδηροδρομική αρχιτεκτονική, αλλά και ιστορικά ντοκουμέντα και τα μοναδικά σχέδια του Εβαρίστο Ντε Κίρικο και των συνεργατών του -ιδιαίτερης ομορφιάς ακουαρέλες- σχετικά με την κατασκευή της γραμμής Βόλου – Λεχωνίων – Μηλεών με το γραφικό τρενάκι του Πηλίου.

Το κτίριο του Σιδηροδρομικού Σταθμού ανεγέρθηκε το 1884, σύμφωνα με την αισθητική των ξένων αρχιτεκτόνων που εργάζονταν εκείνη την εποχή στους Θεσσαλικούς Σιδηροδρόμους. Η μορφή του παραμένει ουσιαστικά αναλλοίωτη στο χρόνο και στον όροφο του σταθμού λειτουργεί μουσείο με σπάνιο υλικό από την ιστορία των σιδηροδρόμων στην περιοχή.

Λευκό μάρμαρο με άριστα δουλεμένες λεπτομέρειες. Κατασκευάστηκε το 1884 από το Ιταλό γλύπτη G.Previsan και τοποθετήθηκε εκεί με την ευκαιρία των εγκαινίων του Θεσσαλικού Σιδηρόδρομου.