Νομός: Ηρακλείου
Διεύθυνση:
Τηλέφωνο:
Τσούτσουρας
Η μεγάλη αυτή παραλία είναι μια από τις ομορφότερες του νησιού και βρίσκεται στη νότια ακτογραμμή της Κρήτης, σε απόσταση 60 χλμ. από την πόλη του Ηρακλείου. Έχει χοντρή άμμο καθαρά νερά, τα οποία μάλιστα, λόγω της υψηλής τους περιεκτικότητας σε αλάτι και ιώδιο, θεωρούνται ιαματικά. Εδώ θα βρείτε ομπρέλες και ξαπλώστρες, εναλλακτικά μπορείτε να καθίσετε στη δροσερή σκιά που προσφέρουν αρμυρίκια της ακτής. Κοντά σε αυτήν, υπάρχουν λίγες ψαροταβέρνες και καφενεία με θέα στο Λιβυκό πέλαγος, καθώς και μερικά ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Η παραλία του Τσούτσουρα, έχει γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής τα τελευταία χρόνια, για τα πρωταθλήματα beach soccer και beach volley που διοργανώνονται κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ενώ δε λείπουν και τα beach parties με κοκτέιλ και καλοκαιρινή χορευτική μουσική.
Μέρη κοντινά με Τσούτσουρας
The ancient sit eof Inatos is located 65 km from Iraklion, on the south coast of Crete next to the the small village of Tsoutsouros. Tsoutsouros is mainly a fishing/ farming community of about 100 permanent residents, is becoming a popular base of operations for visitors who prefer a less intense style of vacations, than that offered by big towns and popular resorts.
Einatos or Inatos or Einaton was the port of Priansos town by Kastelliana villages . It was a small town of Crete, in the south coastline of the island, at Tsoutsouros bay (borders of Heraklion - Lasithi prefectures). There were found ancient ruins, part of which is under the sea. Earlier coidentity of Einatos with Ini village is wrong. Excavations by archaelogists have unearthed ruins of the Greek and Roman times.
At Inatos, they used to worship Einatian or Binatian Eileithyia. The temple of the goddess was probably on the top of the hill, where chapel of Agia Eleni is now built. Here, like at Karteros (Amnisos), there is the cave of Eileithyia. The Greek archaeologists N.Platon and K.Davaras found that in the cave there are geometric, Greek and Roman layers. There were found geometric votive objects, placed in hollows, and Neopalatial stone altar and signets. The geometric artefacts have representations of erotic couples, or they are terracotta idols of pregnant women, nannies, small and large bronze double axes, models of ships etc.
The garment that was offered to the goddess was decorated with golden rosettes. There were also found bronze pins, barrettes, necklaces made of faience and mountain crystals, that remind us the Homeric hymn to Apollo. A tablet that is made of bone has the representation of a naked goddess, and a terracotta table has relief lions around the tree of life. The Roman statue of Niobides and an inscribed hermaic stele of the 3rd century AD are also from Inatos.At the Archaeological Museum at Heraklion are today on display the two small statuettes of "Niovides", depicting Artemis to shoot with a bow the children of Niovi. In the catalogue of Ierokles and the ancient inscriptions, the city is also referred as Binatos.The ancient authors write:
1. Einatos was place of Lykia or Crete (Hesychius).2. Einatos, City of Crete, as Xenion says. The national adjective is Einatios. Some others say that it is mountain or river, where they worship Eileithyia Einatia (Stefanos Byzantios).
Ο Τσούτσουρας ή Τσούτσουρος ( από το ενετικό Zuzzuro ) βρίσκεται 63km νότια της πόλης του Ηρακλείου, στην έξοδο του επιβλητικού φαραγγιού του Μίντρη. Είναι χτισμένος στην τοποθεσία που ήταν χτισμένη και η αρχαία πόλη Ίνατος, η οποία ήταν επίνειο της Πριανσού. Για την ακρίβεια οι δύο ενωμένοι οικισμοί του Πέρα Τσούτσουρου και του Τσούτσουρου είναι ένας ενιαίος παραθαλάσσιος οικισμός, ο οποίος σήμερα είναι το λιμάνι των κατοίκων του Αρκαλοχωρίου. Η περιοχή είναι πολύ καλά οργανωμένη και ανεπτυγμένη τουριστικά, όντας ωστόσο ένας προορισμός για πολύ ήρεμες διακοπές.
Η μεγάλη αυτή παραλία είναι μια από τις ομορφότερες του νησιού και βρίσκεται στη νότια ακτογραμμή της Κρήτης, σε απόσταση 60 χλμ. από την πόλη του Ηρακλείου. Έχει χοντρή άμμο καθαρά νερά, τα οποία μάλιστα, λόγω της υψηλής τους περιεκτικότητας σε αλάτι και ιώδιο, θεωρούνται ιαματικά. Εδώ θα βρείτε ομπρέλες και ξαπλώστρες, εναλλακτικά μπορείτε να καθίσετε στη δροσερή σκιά που προσφέρουν αρμυρίκια της ακτής. Κοντά σε αυτήν, υπάρχουν λίγες ψαροταβέρνες και καφενεία με θέα στο Λιβυκό πέλαγος, καθώς και μερικά ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Η παραλία του Τσούτσουρα, έχει γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής τα τελευταία χρόνια, για τα πρωταθλήματα beach soccer και beach volley που διοργανώνονται κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ενώ δε λείπουν και τα beach parties με κοκτέιλ και καλοκαιρινή χορευτική μουσική.
Ακόμα, σε μικρή απόσταση από τον οικισμό, μπορείτε να εξορμήσετε και σε άλλες κοντινές ωραίες παραλίες, από τις οποίες προτείνονται: στα ανατολικά του κόλπου του Τσούτσουρα η ήσυχη αμμώδης παραλία του «Ληστή», και στα δυτικά του το «Μαριδάκι», η μόνη πρόσβαση στο οποίο, γίνεται μέσω ενός δύσβατου χωματόδρομου 15 χλμ., που ξεκινάει λίγο πριν από το ορεινό χωριό Αχεντριάς και διασχίζει τα Αστερούσια Όρη.
Στο κέντρο περίπου του σημερινού οικισμού, εκεί που τελειώνει ο δρόμος που κατεβαίνει από το βουνό, αν κανείς προχωρήσει προς το βουνό από ένα μικρό και κακοτράχαλο (ευτυχώς μικρού μήκους) μονοπάτι βρίσκεται μπροστά σε μια προχειροφτιαγμένη πετροχτισμένη πρόσβαση στο σπήλαιο της Ειλείθυιας. Πρόκειται για ένα από τα πιο φημισμένα ιερά σπήλαια της αρχαιότητας Στο ιερό της σπήλαιο βρέθηκαν πλήθος αρχαιολογικών ευρημάτων, πλακιδίων, ειδωλίων (Νιοβιδών),, αναθηματικών αντικειμένων και άλλων ευρημάτων μερικά των οποίων φιλοξενούνται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.
Στην είσοδο του οικισμού Τσούτσουρα, στη ρίζα του βράχου που βρίσκεται στα δεξιά του δρόμου, πάνω από την αρχαία πόλη της Ινάτου, εντοπίζεται σημαντικό ιερό σπήλαιο, με λατρευτική χρήση από την πρωτογεωμετρική περίοδο μέχρι και τις αρχές του 5ου αιώνα μ.Χ., στα τέλη της ρωμαϊκής περιόδου.
Ο χώρος αυτός ήταν αφιερωμένος στη θεά Ειλειθυία, κόρη του Δία και της Ήρας, η λατρεία της οποίας ήταν τόσο διαδεδομένη στην Κρήτη, όσο οπουδήποτε αλλού, όπου διατηρήθηκε μέχρι και την παλαιοχριστιανική περίοδο. Η θεά θεωρούνταν προστάτιδα των επιτόκων γυναικών, της μητρότητας και των νεογνών, πιστευόταν όμως ότι ήταν εκείνη που προκαλούσε το θάνατο στις γυναίκες την ώρα του τοκετού. Έτσι, οι τελευταίες πριν και μετά την γέννα, συνήθιζαν να της προσφέρουν διάφορα αφιερώματα, για να κερδίσουν την εύνοια της. Στην ίδια θεότητα είναι πιθανόν να απέδιδαν ακόμα φυτικές και οργιαστικές ιδιότητες, καθώς και χθόνια και υποχθόνια χαρακτηριστικά, όπως συνάγεται από αρχαιολογικά ευρήματα του σπηλαίου: ανάγλυφες πλάκες με ανάγλυφες ιθυφαλλικές μορφές, πήλινα ομοιώματα αγκαλιασμένων ζευγαριών και άλλα. Υποστηρίζεται ακόμα, ότι Ειλειθυία σχετίζεται με τα Ελευσίνια μυστήρια, τα οποία μάλιστα, εικάζεται ότι μεταφέρθηκαν από την Κρήτη στην Αττική.
Από τις ανασκαφικές έρευνες που πραγματοποιήθηκαν εντός του σπηλαίου της Ινατίας Ειλειθυίας, αποκαλύφθηκε σημαντικός αριθμός αξιόλογων ευρημάτων, όπως χρυσά και αργυρά αντικείμενα, πήλινα ειδώλια (Νιοβίδες) και πλακίδια, πήλινα αγγεία, νομίσματα, χρηστικά και λατρευτικά σκεύη, κοσμήματα, και άλλα αφιερώματα. Σήμερα, μέρος του αρχαιολογικού αυτού θησαυρού, εκτίθεται στις προθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου.
Φαράγγι Μίντρη
Το ιδιαίτερης ομορφιάς φαράγγι του Μίντρη, βρίσκεται στην ανατολική περιοχή της Μεσσαράς, ξεκινάει από την περιοχή του οικισμού Φίλιπποι και ακολουθώντας μια πορεία μήκους 6 χλμ., καταλήγει στο λιμάνι του Τσούτσουρα.
Η διάβασή του είναι ιδιαίτερα βατή, μέσα από ένα ανοικτό μονοπάτι, χωρίς στενά περάσματα και με εύκολη πρόσβαση από δρόμο που οδηγεί στον οικισμό. Επειδή όμως, περνάει μέσα και δίπλα από την κοίτη του χειμάρρου Μίντρη, ιδανική εποχή για πεζοπορία είναι το καλοκαίρι, όταν το ποτάμι στερεύει. Ωστόσο, θα συναντήσετε άφθονο νερό στο μέσο της διαδρομής, όπου η δροσερή πηγή, το περίφημο «περδικονέρι» ή «περδικονερό», προσφέρει αφειδώς τη δροσιά του στους πεζοπόρους. Στην έξοδο του φαραγγιού, ορατά είναι σήμερα τα ερείπια της αρχαίας Ινάτου, μεταξύ των οποίων ρωμαϊκά Λουτρά, καθώς και ένα ρωμαϊκό Μονοπάτι.
Βρίσκεται στο ανατολικότερο τμήμα των Αστερουσίων, δυτικά και σε πολύ κοντινή απόσταση, από το μεγαλύτερο του φαράγγι του Τσούτσουρα, με το οποίο παρουσιάζει και αρκετές γεωμορφολογικές ομοιότητες. Η είσοδός του βρίσκεται στην τοποθεσία Μελί Λάκκος, από όπου ξεκινάει μια μικρή, δύσβατη, αλλά εντυπωσιακή διαδρομή με αρκετούς καταρράκτες, από τους οποίους ο ψηλότερος φτάνει τα 15 μ. και καταλήγει στην περιοχή Στάουσσα. Η κατάβαση του φαραγγιού απαιτεί τεχνικό εξοπλισμό καταρρίχησης (Canyoning) και είναι ιδιαίτερα συναρπαστική για τους λάτρεις του σπορ κατά τους χειμερινούς μήνες, όταν οι καταρράκτες έχουν αρκετό νερό.
Φαράγγι Τσούτσουρα
Το εντυπωσιακό και δύσβατο φαράγγι του Τσούτσουρα έχει την αφετηρία του στη περιοχή Σφακιάς και η έξοδος του βρίσκεται κοντά στον οικισμό, στην περιοχή Λαρινάκι. Είναι ιδιαίτερα όμορφο, με εντυπωσιακά πετρώματα και καταρράκτες. Παρά το μικρό μήκος του, που φτάνει μόλις 1,5 χιλιόμετρο, αποτελεί πρόκληση ακόμη και για έμπειρους ορειβάτες καθώς ο μόνος τρόπος προσπέλασής του είναι με σχοινιά, ενώ είναι ιδανικό για canyoning αρχαρίων.
Στη θέση αυτή έχει έλθει στην επιφάνεια από ανασκαφική έρευνα (Πόπη Γκαλανάκη, ΚΓ΄Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων), παλαιοχριστιανικός ναός με προσανατολισμό ΑΔ, με πλούσιο αρχιτεκτονικό διάκοσμο (επίκρανα, κιονόκρανα, κίονες, παραστάδες, πεσσούς από μάρμαρο). Ιδιαίτερο στοιχείο (που αποτελεί μοναδικότητα) είναι η ύπαρξη όρθιου, ορθογώνιου μαρμάρινου κατασκευάσματος στο νότιο άκρο της εκκλησίας, όπου πάνω στην εξωτερική επιφάνεια φέρει εγχάρακτη μεγάλη αραβική επιγραφή που αναγράφει το όνομα, το αξίωμα και τη χρονολογία ταφής άραβα αξιωματούχου (η χρονολογία συμπίπτει με την Β΄ αραβική επίθεση στην Κωνσταντινούπολη). Την επιγραφή έχει εκδόσει σε διεθνές συνέδριο στην Ισπανία ο καθηγητής αραβολόγος Βασίλης Χρηστίδης (βλ. Graeco-Arabica, τομ. ΧΙ, Ηράκλειο 2011). Πιθανότατα στην θέση βρισκόταν αρχαίος ναός (δόμοι σε δεύτερη χρήση)
Εκεί που συναντιούνται οι οικισμοί Πέρα Τσούτσουρος και Τσούτσουρος, σε σημείο που στενεύει ο ποταμός Μίντρης και λίγο πριν εκβάλλει στο Λιβυκό πέλαγος, είναι χτισμένη μια πέτρινη γέφυρα. Πρόκειται για μια στιβαρή κατασκευή ρωμαϊκής εποχής, με στατική επάρκεια, η οποία όπως αποδεικνύεται από έρευνες, βρισκόταν στο αίθριο ναού.