Ανεβάστε φωτογραφίες από
Εκκλησία και μοιραστείτε τις μαζί μας!
Διεύθυνση:
Τηλέφωνο:
Μέρη κοντινά με Εκκλησία
This village on the road to Stavrohori is about 25 km from Sitia (South West) .
It is divided into two groups of houses called Apano Kria and Kato Kria. In the Venetian census of 1583 it was listed as Cria with 176 inhabitants.
The local people pronounce the name «Kriya» and insist that as it gets very cold there in the winter months the name of the village reflects the climate, (krio: cold), and it seems quite likely that this is the true origin of the name. Above Kato Kria, on the hill called Trapeza, traces of ancient ruins are to be found. Near the village, on the hill of Agios Georgios, next to the chapel after which the hill has been named, are the remains of Late-Roman water cisterns. The top of this hill is surrounded by the walls of a Venetian fortress known as Monte Forte. The Venetians must have built it in the 13th or 14th century ΑD for the protection of the lahds they had seized. It is contemporary with the forts of Sitia, Liopetro, Agios Stephanos and Voila.
Ιn 1971 eχcavations were started on a group of graves at Tsachali, a deserted spot on the lower slopes of the hill; the dig was completed in 1977. It proved to be a cemetery of the Sub-Minoan and Protogeometric periods. There were many unpillaged graves but the grave-goods were generally of poor quality. Α complete stone-lined tomb with its funerary pithos and human remains was removed and is on display in the Agios Nikolaos Museum. This of course was a task requiring patience, precision and skill. Some of the walls of the mosque are still standing at Kato Kria. Not far away was the settlement of Visas, listed in 1583 as Visia with 107 inhabitants - today it is only ruins.
From the book "Sitia", N.Papadakis, Arcaeologist,1983
Monte Forte
Το φρούριο Μονφόρτε (Montforte, Monteforte, Monfera ή Απάνω Καστέλλι) βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τους σύγχρονους οικισμούς των Επάνω και Κάτω Κρυών Σητείας. Αποτελεί μία φυσικά οχυρή θέση πάνω σε ένα απόκρημνο λόφο, απρόσιτο από όλες τις πλευρές του εκτός από μία, η οποία ήταν αρχικά τειχισμένη (διακρίνονται λείψανα τείχους με επάλξεις και περίδρομο). Η πύλη του οχυρού, στην οποία οδηγούσε ένα λιθόστρωτο μονοπάτι, πρέπει να βρισκόταν σε ένα άνοιγμα του οχυρωματικού περιβόλου στα ΒΔ και προστατευόταν από ένα πύργο (τετράγωνο με δύο διαμερίσματα). Στο κέντρο του φρουρίου διατηρείται η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, ενώ στο χαμηλότερο επίπεδο του λόφου βρίσκεται μία ορθογώνια διπλή θολωτή κινστέρνα.
Το φρούριο, στο οποίο πρέπει να ήταν τοποθετημένος καστελάνος τον 14ο αιώνα κατά τη διάρκεια της Βενετοκρατίας, είχε υποστεί σημαντικές καταστροφές κατά τον σεισμό του 1303. Στην έκθεση του προβλεπτή Foscarini το 1575-1576 περιγράφεται ως «παλαιό φρούριο», στο οποίο διατηρούνται λείψανα τείχους και δεξαμενές, το οποίο θα μπορούσε να επισκευασθεί και να χρησιμοποιηθεί ως καταφύγιο σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης με τους Οθωμανούς. Το στοιχείο αυτό επιβεβαιώνεται από βενετικές απεικονίσεις του 17ου αιώνα, στις οποίες εμφανίζονται τμήματα οχυρωματικού περιβόλου με επάλξεις στην αδύναμη πλευρά του λόφου. Ο Gerola, ο οποίος επίσης αναφέρει λείψανα τείχους, θεωρεί ότι το Montforte ανήκει στην ομάδα εκείνη των καστελλιών που θεωρείται ότι κατασκεύασαν οι Γενουάτες. Το δυσπρόσιτο όμως της περιοχής και η εξαιρετικά στρατηγική της θέση (ελέγχει όλη την επαρχία από το Κρητικό μέχρι το Λιβυκό πέλαγος) καθιστούν μάλλον απίθανο να κατασκευάστηκε κατά την σύντομη χρονικά περίοδο που έλεγχε το νησί ο Γενοβέζος Enrico Pescatore (1204 – 1211). Κατασκευαστικές επίσης λεπτομέρειες συνηγορούν σε μία παλαιότερη χρονολόγηση των οχυρώσεων από την περίοδο της Βενετοκρατίας. Συγκεκριμένα, στην τοιχοδομία του πύργου που προστατεύει την είσοδο παρεμβάλλονται οπτόπλινθοι, οικοδομική τεχνική που παρατηρείται και σε άλλες βυζαντινές οχυρώσεις της νήσου. Επομένως το φρούριο πρέπει να βρισκόταν σε χρήση κατά την β΄ βυζαντινή περίοδο (961-1204) και να ήταν ενταγμένο σε ένα ευρύτερο οχυρωματικό δίκτυο με φρούρια τοποθετημένα σε καίριες στρατηγικά θέσεις της νήσου.
Στούς πρόποδες του Monte Forte στην ερημική τοποθεσία Τσάχαλη το 1971 άρχισαν ανασκαφικές έρευνες σε συστάδα τάφων που ολοκληρώθηκαν το 1977. Πρόκειται για υπομινωίκό και πρωτογεωμετρικό νεκροταφείο με πολλούς ασύλητους τάφους με πτωχά γενικά κτερίσματα. Ένας ολόκληρος κτιστός τάφος με το ταφικό του πίθο μετά από εξαιρετικά λεπτές εργασίες μεταφέρθηκε και εκτέθηκε στο Μουσείο του Αγίου Νικολάου.
This village on the road to Stavrohori is about 25 km from Sitia (South West) .
It is divided into two groups of houses called Apano Kria and Kato Kria. In the Venetian census of 1583 it was listed as Cria with 176 inhabitants.
The local people pronounce the name «Kriya» and insist that as it gets very cold there in the winter months the name of the village reflects the climate, (krio: cold), and it seems quite likely that this is the true origin of the name. Above Kato Kria, on the hill called Trapeza, traces of ancient ruins are to be found. Near the village, on the hill of Agios Georgios, next to the chapel after which the hill has been named, are the remains of Late-Roman water cisterns. The top of this hill is surrounded by the walls of a Venetian fortress known as Monte Forte. The Venetians must have built it in the 13th or 14th century ΑD for the protection of the lahds they had seized. It is contemporary with the forts of Sitia, Liopetro, Agios Stephanos and Voila.
Ιn 1971 eχcavations were started on a group of graves at Tsachali, a deserted spot on the lower slopes of the hill; the dig was completed in 1977. It proved to be a cemetery of the Sub-Minoan and Protogeometric periods. There were many unpillaged graves but the grave-goods were generally of poor quality. Α complete stone-lined tomb with its funerary pithos and human remains was removed and is on display in the Agios Nikolaos Museum. This of course was a task requiring patience, precision and skill. Some of the walls of the mosque are still standing at Kato Kria. Not far away was the settlement of Visas, listed in 1583 as Visia with 107 inhabitants - today it is only ruins.
From the book "Sitia", N.Papadakis, Arcaeologist,1983
Σύνδεση με
Facebook