Διεύθυνση:
Τηλέφωνο:
Μέρη κοντινά με 5ο ΕΝΙΑΙΟ ΛΥΚΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
The Gate Makasi (meaning "switchman" in Turkish) is a military gate of the Venetian Walls of Heraklion, the gallery of which had a length of 110 meters. The gallery leads to the eastern low square of Martinengo bastion, that housed the canons that protected the bastion Bethlehem.
The gallery is used as a memorial for the National Resistance in Crete, as here the Germans imprisoned hundreds of locals in the Second World War. On July 15, 1943, when the so-called Big Blockade of Crete took place, dozens of Christians and Jews were captured and imprisoned here.
On November 4, 1943, many prisoners were transferred to Mauthausen concentration camp, while other 600 boarded on June 8, 1944 in Tanais ferry to Piraeus. However in the open sea, the Germans got rid of the 600 souls by sinking the ship and then announced that the British navy sank ship. The Germans never paid for these atrocities, just like all such stories in Crete.
Ο ιερός ναός της Παναγίτσας βρίσκεται στην περιοχή Μασταμπάς του Ηρακλείου. Χτίστηκε το 1922 από μικρασιάτες πρόσφυγες, οι οποίοι ήρθαν στην Κρήτη.
Ο ναός είναι αφιερωμένος στην Κοιμήσεως της Θεοτόκου και την ημέρα εορτής του στις 15 Αυγούστου τιμάται ιδιαίτερα από τους κατοίκους της πόλης και των γύρω περιοχών.
Η πύλη του Ιησού, (γνωστή και ως Καινούρια Πόρτα), ήταν μια από τις κεντρικές πύλες του Χάνδακα της Ενετικής περιόδου. Οδηγούσε προς τις νότιες επαρχίες και σε αυτήν κατέληγε ο νότιος οδικός άξονας της πόλης, η σημερινή οδός Έβανς.
Η πύλη, έργο του Μικέλε Σανμικέλι, αποτελεί ένα από ωραιότερα δείγματα αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής της πόλης και ξεχωρίζει ιδιαίτερα για τη μνημειακή πρόσοψη της. Εκατέρωθεν του κεντρικού καμαρόσχημου θυρώματος υπάρχουν άλλα ανοίγματα που αντιστοιχούν σε παράθυρα και δευτερεύουσες εισόδους προς τους βοηθητικούς χώρους εντός της στοάς, που χρησίμευαν για την αποθήκευση όπλων και για την παραμονή της φρουράς που έλεγχε την πύλη. Ο χώρος αναστηλωμένος και ειδικά διαμορφωμένος θα λειτουργήσει ως μουσείο για τη ζωή και το έργο του μεγάλου Κρητικού λογοτέχνη Νίκου Καζαντζάκη.
Στις αρχές του 20ού αιώνα με την εμφάνιση του αυτοκινήτου, δημιουργήθηκς ρήγμα στο τμήμα του τείχους ανατολικά της ενετικής πύλης, γνωστό ως Καινούρια Πόρτα, που γεφυρώθηκε τη δεκαετία του 1970.
Από εδώ επίσης έμπαινε στο Ηράκλειο, ο αγωγός που τροφοδοτούσε με νερό την πόλη. Το όνομά της οφείλεται στην εκκλησία του Ιησού Χριστού που βρισκόταν προς την εξωτερική πλευρά της οχύρωσης. Πάνω από την έξοδο της πύλης έχει εντοιχιστεί πλάκα με χαραγμένη τη χρονολογία αποπεράτωσης , καθώς και ανάγλυφες πλάκες με το φτερωτό λιοντάρι του Αγίου Μάρκου, το έμβλημα της παντοκρατορίας των Ενετών. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, έγινε μελέτη για τη γεφύρωση του ρήγματος της Καινούριας Πόρτας, ανατολικά της πύλης του Ιησού. Τα επόμενα χρόνια η μελέτη αυτή πραγματοποιήθηκε και κατασκευάστηκε διπλή συνεχόμενη γέφυρα, τα τμήματα της οποίας επικοινωνούν με τοξωτά ανοίγματα. Στα ακριανά σημεία του εσωτερικού της γέφυρας φτιάχτηκαν μαγαζιά.
The Museum of the Battle of Crete and National Resistance (1941-1945) was founded by the Municipality of Heraklion in May 1994.
Προμαχώνας Βιτούρι Στην αρχή ονομάστηκε γωνιά Καλλέργη. Έπειτα του Αγίου Ελευθερίου, από την μικρή παλιά εκκλησία που βρισκόταν κοντά. Και τέλος, επικράτησε Προμαχώνας Βιτούρι προς τιμήν του Giovvani Vitouri. Τα δύο μέτωπά του είναι άνισα μεταξύ τους. Το ανατολικό μέτωπο είναι υπερδιπλάσιο από το ΝΔ και βρίσκεται κάτω από τις επιχωματώσεις με τις οποίες έγινε η πλήρωση της τάφρου και σχηματίστηκε το επίπεδο στο οποίο διαμορφώθηκε η λεωφόρος Δημοκρατίας και το πάρκο Γεωργιάδη
Προμαχώνας Μαρτινένγκο Βρίσκεται στο νοτιότερο σημείο του οχυρού περιβόλου και έχει συμμετρική διάταξη με ίσες τις πλευρές των μετώπων του. Έχει δύο ημικύκλια τμήματα και δύο χαμηλές πλατείες. Σύμφωνα με την πρώτη σχεδίαση προς τις δύο χαμηλές πλατείες οδηγούσε θολοσκεπής στρατιωτική πύλη. Κατά τον 16ο αιώνα αυξήθηκε με νέες επιχωματώσεις ώστε να κατασκευαστεί επάνω σε αυτόν ο τεράστιος επιπρομαχώνας Μαρτινένγκο. Επάνω εκεί βρίσκεται σήμερα ο τάφος του συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη, ενώ στον προμαχώνα λειτουργούν αθλητικές εγκαταστάσεις.
Εξαίρετο δείγμα του ρομαντικού νεοκλασικισμού, η ''οικία Τσαχάκη'' είναι ένα από τα κομψότερα σωζόμενα κτήρια της πόλης του Ηρακλείου. Σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Δημήτρη Κυριακό, ο οποίος φαίνεται ότι έχει επηρεαστεί σημαντικά από τις αρχιτεκτονικές λύσεις του Ε. Τσίλλερ.
Στην οικία Τσαχάκη είναι εμφανείς σημαντικές ομοιότητες με το περίφημο μέγαρο Σταθάτου, έργο του Τσίλλερ που βρίσκεται στη γωνία της Λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας με την οδό Ριζάρη στην Αθήνα. Η κατοικία εγκαινιάσθηκε στις 25 Απριλίου 1912, όπως μαρτυρείται από σχετική επιγραφή που είναι χαραγμένη στη δευτερεύουσα σιδερένια αυλόθυρά της.Το κτίριο είναι λιθόκτιστο, διώροφο και στεγάζεται με ξύλινη κεραμοσκεπή στέγη. Η μορφολόγηση των όψεων έχει γίνει με τη χρήση αυστηρών αξόνων συμμετρίας.Ιδιαίτερη σημασία δίδεται στη διαμόρφωση του γωνιακού τμήματος, όπου δημιουργείται πολυγωνική απότμηση με μικρό αύλειο χώρο εμπρός από αυτήν. Εδώ τοποθετείται η κεντρική είσοδος, η οποία ανοίγεται κάτω από εξώστη με ημικυκλική κάτοψη.
Αξιόλογες είναι επίσης και οι υπόλοιπες αρχιτεκτονικές και μορφολογικές επιλογές : ο ημικυκλικός εξώστης υποβαστάζεται από δωρικούς κίονες, οι γωνίες στις όψεις ορίζονται με πεσσούς και τονίζεται ιδιαίτερα η στέψη του κτίσματος. Πλήθος διακοσμητικών στοιχείων, όπως παραστάδες, αετώματα, κόγχες και κεραμοπλαστικές κατασκευές συνθέτουν ένα άρτιο αισθητικά αποτέλεσμα. Οι οροφές ορισμένων εσωτερικών χώρων έχουν διακοσμηθεί με οροφογραφίες.
Άγιος Ιωάννης (Μονή Φραγκισκανών). Πρόκειται για τον Άγιο Ιωάννη το Βαπτιστή, ο οποίος βρίσκεται στη συμβολή των οδών Καρτερού και 1821. Σώζεται ολόκληρος, αν και σε κακή κατάσταση. Αναφέρεται στο χάρτη του Βερτμίλερ με χρονολογία 1271. Ήταν λατινική εκκλησία του τάγματος των Φραγκισκανών και ανήκε στο τάγμα των Minori Osservanti. Με την άλωση της πόλης μετατράπηκε σε τζαμί του Μαχμούτ Αγά ή Σεϊτάν Ογλού, που σημαίνει ο «δαιμόνιος άνθρωπος». Επρόκειτο για δίκλιτο ναό με ξύλινη στέγη στο βόρειο και κυλινδρικό θόλο στα ανατολικά. Το νότιο κλίτος στεγαζόταν το μισό με δίκλιτη στέγη και το άλλο μισό με δύο τρούλους χωρίς τύμπανο, που κατά τον Τζερόλα έμοιαζαν τουρκικής κατασκευής. Όταν τον επισκέφτηκε είδε στο εσωτερικό του μερικά κομμάτια από μάρμαρο και ένα σταυρό με στέμμα. Ο ναός με την απελευθέρωση κατέστη ανταλλάξιμος και πουλήθηκε. Τη δεκαετία του '30 στέγασε τον πρώτο βουβό κινηματογράφο του Ηρακλείου. Στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο βομβαρδίστηκε και καταστράφηκε ολόκληρο το ανατολικό του μέρος.
Προμαχώνας Ιησού Πήρε το όνομά του από τη μικρή εκκλησία του Ιησού Χριστού. Έχει δύο ημικυκλικά τμήματα και δύο χαμηλές πλατείες με κανονιοθυρίδες. Στο ισόπεδο του Προμαχώνα κατασκευάστηκαν δύο επιπρομαχώνες. Σήμερα ο χώρος της τάφρου είναι το κηποθέατρο Ν. Καζαντζάκης. Ο χώρος που βρισκόταν οι κανονιοθυρίδες είναι σήμερα το μικρό θέατρο Μ. Χατζιδάκις.
Στην πλατεία Κορνάρου επίσης κατά την Τουρκοκρατία υπήρχε και η Φιλανθρωπική κρήνη (σεμπίλ), που κτίστηκε το 1776 από τον Χατζή Ιμπραχίμ Αγά, ο οποίος μάλιστα αφιέρωσε σχεδόν όλη του την περιουσία για τη συντήρησή της. Είναι το μοναδικό στο είδος του σεμπίλι που διασώζεται σήμερα. Πρόκειται για ένα κυκλικό θολωτό κτίριο με ημικυκλικά καγκελωτά παράθυρα ολόγυρα. Μπροστά από κάθε παράθυρο υπάρχει μια βρύση με μια πέτρινη λεκάνη όπου παλαιότερα συγκεντρωνόταν το νερό. Η πλατεία αυτή αποτελούσε ένα σημαντικό χώρο συνάθροισης των μουσουλμάνων, καθώς υπήρχαν τριγύρω αρκετά καφενεία με ναργιλέδες. Στον ίδιο χώρο γιόρταζαν το Ραμαζάνι και τη μεγάλη τριήμερη γιορτή του μπαϊραμιού. Η κρήνη αυτή κινδύνευσε να κατεδαφιστεί, όπως συνέβη δυστυχώς με το Ναό του Σωτήρος. Σήμερα λειτουργεί ως καφενείο, συνεχίζοντας μια χρήση που είχε ξεκινήσει από την οθωμανική περίοδο.
Ερωτόκριτος και Αρετούσα. Πλατεία Κορνάρου ( Βαλιδέ Τζαμί). Γλύπτης Παρμακέλης.
Η πλατεία Κορνάρου κοσμείται με ένα σιντριβάνι και το άγαλμα του έφιππου Ερωτόκριτου να αποχαιρετά την αγαπημένη του Αρετούσα.